Met een rugzak gevuld met water, proviand en heel wat motivatie stond Wevelgemnaar Alexander Demeulenaere vrijdag aan de start van de Dodentocht. Bijna 24 uur later klokte hij de 100 kilometer af.
Het was een waanzinnige uitdaging, 100 kilometer stappen voor iemand die altijd al een afkeer had van wandelen. Alexander wandelde dan ook niet zomaar de Dodentocht. Hij bracht hulde aan zijn overleden grootouders en verzamelde vooral geld in voor de kleine Stan. Stan, het zoontje van een bevriend koppel, werd geboren met een ongeneeslijke spierziekte, een ziekte die de nodige aanpassingen in huis vroeg. “Door sponsors aan te spreken, bedrijven of particulieren die me willen steunen tijdens de 100 kilometer, probeer ik geld te verzamelen zodat ook wij ons steentje kunnen bijdragen”, klonk het voor aanvang van de tocht.
Zaterdagavond, om 20.27 uur precies, verscheen een vermoeide maar trotse Alexander aan de eindmeet. “Ik had gehoopt een betere tijd neer te zetten, maar op het einde wilden de benen niet meer mee”, klinkt het. “Ik maakte een grote fout door te weinig te eten tijdens de nachtelijke stops, de gevreesde ‘klop’ kwam dan ook hard aan. Toch beet ik door en eenmaal ik de kaap van 63 kilometer had overschreden, wist ik dat ik hem ging uitlopen. De laatste 10 kilometer waren puur op karakter, het leek wel alsof er een rem op mijn benen stond. Zo dicht bij de finish en toch leek het wel eeuwen te duren. De opluchting was dan ook enorm toen ik over de eindmeet kwam.”
Een bijzondere prestatie, gekoppeld aan het goede doel maar wat bracht het uiteindelijk op? “De teller staat voor Stan op 5.820 euro, een bedrag dat we gaan overhandigen tijdens een grootse barbecue. Het is een voorlopig bedrag want iedereen kan nog steeds een bijdrage leveren. Ik hoop dan ook dat we de kaap van 6.000 euro zullen bereiken. Voor de ouders van Stan is de steun meer dan welkom.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier