Alexander Boi uit Sint-Andries knokt terug nadat hij twee weken in coma lag

Alexander met zijn broers Nicolas en Frederik. © TLG
Redactie KW

Een ongeval kostte hem bijna het leven, maar enkele weken later knokte Alexander Boi (39) elke dag opnieuw terug. Hij is bezig aan een loodzware revalidatie. “Maar ik kan al lopen en fietsen. Ik kom van ver, maar het gaat goed met me”, zegt hij.

Veertien weken geleden zweefde hij tussen leven en dood na een ongeval vlak voor zijn deur in de Doornstraat in Sint-Andries. De dokters gaven hem nog tien procent kans om wakker te worden. Maar vandaag timmert Alexander Boi (39) keihard aan de weg terug. Elke dag revalideert hij urenlang in het UZ in Gent. Beetje bij beetje probeert hij zo weer de oude te worden. “Het gaat eigenlijk echt goed met me”, zegt hij. “Ik besef dat het veel erger had kunnen aflopen. Ik heb duidelijk een goeie engelbewaarder.”

De vader van drie jonge kinderen was eind januari te voet op weg naar huis na een wedstrijd van zijn Cercle Brugge. Bij het oversteken van de straat werd hij door een wagen opgeschept. Hij kwam lelijk ten val en werd in kritieke toestand naar het ziekenhuis gebracht. Daar belandde hij in een coma. De vooruitzichten waren niet bepaald hoopvol.

Geen herinneringen aan ongeval

Maar na twee weken ontwaakte Alexander. Van het ongeval herinnert hij zich niets meer. “Ik weet nog dat ik mijn vrouw een berichtje stuurde om te zeggen dat ik onderweg was”, zegt hij. “Daarna herinner ik me niets meer. Ook niet van de twee weken dat ik in coma lag. Ik weet dat iedereen me toen keihard gesteund heeft, maar dat heb ik pas gemerkt als ik weer wakker was.”

Ik hoop dat ik ooit weer zal kunnen werken, maar ook dat moet ik geduldig afwachten

Ondertussen revalideert Alexander verder in het UZ in Gent. Daar krijgt hij dagelijks kinesitherapie, ergotherapie, neurotherapie en logopedie. Het is hard werken, maar hij is positief. “Ik krijg hier de best mogelijke zorgen. Ondertussen kan ik alweer stappen en zelfs lopen en fietsen lukken al. Ik kom van ver en heb al een hele weg afgelegd. Maar er wacht me natuurlijk nog een heel eind.”

Beschadigde oogzenuw

Helemaal de oude zal Alexander alvast niet meer worden. Want door een beschadigde oogzenuw aan zijn linkeroog kan hij door dat oog niets meer zien. En ook spreken blijft nog heel moeilijk. Alexander spreekt nog met een zware, fluisterende stem. “Al zou dat ook wel nog kunnen verbeteren. Ze zullen me daar binnenkort voor behandelen. Hopelijk lukt het dan alweer wat beter. Ik hoop dat ik ooit weer zal kunnen werken. Maar ook dat moet ik geduldig afwachten.”

De dertiger moet nog een tijdje verder revalideren in Gent. Maar in het weekend mag hij naar huis en is hij bij zijn vrouw en drie kinderen. “Dat blijven natuurlijk de gelukkigste momenten”, zegt hij. “Ze hebben me altijd gesteund en zijn er altijd voor me. Ik heb ze dan ook echt wel heel hard nodig gehad.”

(TLG)

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier