Alain Crombez leidt vanaf 1 juni Torhoutse brandweer: “Een absolute droomjob”

Alain Crombez (links) volgt Bernard Diopere op als Torhoutse postoverste in de Hulpverleningszone 1. "Ik ben dankbaar voor de kansen die ik krijg." © foto JS
Johan Sabbe

Vanaf 1 juni is Alain Crombez binnen de Hulpverleningszone 1 de nieuwe overste van de brandweerpost Torhout. Hij volgt Bernard Diopere op, de man voor wie hij mateloos respect heeft. Bernard is net 65 geworden en gaat met pensioen.

Alain is geen beroepsbrandweerman, hoewel hij dat ooit zou willen worden. Hij is kapitein-vrijwilliger in het Torhoutse korps en werkt om den brode als administratieve kracht in de preventiedienst van de hulpverleningszone. Vroeger was hij leraar en technisch adviseur in het secundair onderwijs. “Mijn roeping ligt echter bij de brandweer”, zegt hij. “Ik heb van mijn hobby mijn beroep kunnen maken. Nu mag ik bovendien postoverste worden. Dit is voor mij een absolute droomjob. De brandweer is mijn leven.”

In Diksmuide gestart

Alain (48) woont met zijn vrouw Ann Defevere (53) in de Bollestraat. Ann is onderwijzeres aan vrije basisschool De Fonkel in Aartrijke. Ze hebben twee dochters, Jana (23) en Lauren (20).

In zijn vrije tijd, die grotendeels door de brandweer wordt opgeslorpt, houdt Alain van motorrijden. Ook zou hij ooit vliegtuigpiloot willen worden. Hij heeft er al theorie voor gevolgd.

Alain is uit Diksmuide afkomstig. Zijn vader, die eind juni vorig jaar overleden is, is er 29 jaar brandweerman geweest en behaalde de graad van sergeant. “Mijn broer Gino is nog in het korps van Diksmuide actief als kapitein-vrijwilliger. Ik ben zelf zeven jaar brandweerman in die stad geweest: gestart op Nieuwjaar 1990. Begin 1999 ben ik tot het Torhoutse korps toegetreden. Ik kon geleidelijk in graad opklimmen. Tot ik begin 2015 kapitein werd.”

“Ik herinner me als de dag van gisteren mijn eerste indruk toen ik kennismaakte met het Torhoutse korps. Modern, veel materieel en manschappen, een hartelijke sfeer, alles netjes en opgeblonken, discipline, een computergestuurd oproepsysteem en noem maar op. Ik wist meteen: hier blijf ik voor de rest van mijn loopbaan. Nu gaat een droom in vervulling. Ik kom aan het hoofd van dat fantastische korps.”

De kalmte bewaren

“Het is een gigantisch voorrecht om een brandweericoon als Bernard Diopere te mogen opvolgen. Hij is liefst 47 jaar in dit korps actief geweest, een unicum. Van hem heb ik geleerd om bij beslissingen de pro’s en contra’s goed af te wegen. Het verschil tussen een ja en een neen kan groot zijn en dus tel je beter eerst tot 10 alvorens de knoop door te hakken. Hij heeft me voorts op het hart gedrukt dat elke mens iets in zijn mars heeft en dat het de kunst is om het beste in iedereen naar boven te halen.”

“Ik heb Bernard leren kennen als iemand met visie en doorzettingsvermogen. Ondernemend en diplomatisch ook. Assertief als het moet, maar steevast positief ingesteld. Ik ben zelf een persoon die vrij gemakkelijk zijn kalmte kan bewaren. Bij interventies neem ik een directieve stijl aan. Dat moet ook wel, want het gaat veelal om acute situaties waarbij er snel ingegrepen dient te worden. Toch durf ik al eens te piekeren als de oplossing van een netelig probleem niet voor de hand blijkt te liggen en/of het gewenste resultaat te lang uitblijft.”

Mensen in nood helpen

“Hoe edel ik de taak van brandweerman ook vind, het wordt moeilijker om vrijwilligers te rekruteren. Vroeger hadden we voor een vacature direct een hele schare kandidaten, maar dat is veranderd. De opleiding is namelijk zwaarder geworden, er wordt veel van een brandweerman geëist. Logisch, want werken met hoogtechnologisch materieel en het vaardig besturen van peperdure dienstvoertuigen kun je niet zomaar aan iemand toevertrouwen. Ik hoop dat diverse leden van onze jeugdbrandweer naar het korps zullen doorstromen en dat ook anderen vlot de weg zullen vinden naar de infosessies die we geregeld organiseren.”

“Ik blijf herhalen dat de brandweer het mooiste is wat er bestaat. Er wordt heel wat inzet en engagement van je verwacht, maar je kunt bijzonder veel voor de bevolking betekenen. Wat is er waardevoller dan mensen in nood te kunnen helpen?”

“Ik zal mijn uiterste best doen om als postoverste binnen de krijtlijnen van de Hulpverleningszone 1 het levenswerk van Bernard voort te zetten. Uiteraard wil ik dat in de beste verstandhouding met de manschappen doen. Ik ben dankbaar voor de kansen die ik krijg en zal mij keihard inzetten.”

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier