De werken rond de Onze-Lieve-Vrouwekerk in Nieuwpoort Stad legden een heleboel graven bloot. Archeologisch onderzoek op vraag van Onroerende Erfgoed Vlaanderen telt momenteel al 101 graven en verwacht er nog meer te vinden.
Stad Nieuwpoort voert momenteel rioleringswerken uit rond de Onze-Lieve-Vrouwekerk in Nieuwpoort Stad. Die werken voorzien ook twee nieuwe grote waterputten voor het westportaal, maar al op een halve meter diepte werden archeologische vondsten ontdekt. Onroerend Erfgoed Vlaanderen schakelde het studiebureau voor Bouwhistorie en Archeologie BAAC Vlaanderen in. Archeoloog Thomas Pieters leidt het team en reageert enthousiast. De put waarin zijn team werkt is maar 91 vierkante meter groot en vier meter diep, maar ze vonden al 101 graven.
“Volgens mij halen we zelfs de kaap van 200 graven. We hebben nog maar de helft opgegraven en het einde is nog niet bereikt”, weet Thomas. Het westelijke portaal van een kerk was vroeger de belangrijkste ingang, waardoor daar vaak de begravingen plaatsvonden. “Deze kerk staat hier al sinds de twaalfde eeuw en dit was een heel populaire begraafplaats. Het is geen massagraf, maar door de jaren heen werden er gewoon massaal veel graven toegevoegd. Zowel boorlingen als bejaarden groeven we al op. We zien echt hoe men vroeger door een skelet groef om een nieuwe put te maken. De kerk verkocht simpelweg na zovele jaren steeds opnieuw dezelfde plaatsen bij elkaar. Doodskisten werden soms gewoon op elkaar geplaatst“, vertelt hij.
Uitzonderlijke goede staat
“Opmerkelijk is dat veel personen in kisten werden begraven, terwijl lijkwades destijds meer de gewoonte waren. Ook zijn er weinig bijgiften in de graven te vinden, maar we kwamen toch enkele uitzonderingen tegen: een benen kammetje, een dambordstukje en enkele pijpenstelen. Hier en daar vinden we ook stukjes aardewerk.” De graven lijken uit verschillende tijden te dateren. Zo wijzen de pijpenstelen er dus op dat de personen tabak rookten, een product dat Europa pas bereikte na de ontdekking van Amerika. Ook zal er nog koolstofdatering worden toegepast.
“Volgens een initiële bedenking dateren de oudste graven uit de 16e eeuw en het jongste graf aan het eind van de 18e eeuw”, aldus Thomas. Bijzonder vindt hij de goede staat van de skeletten tot op zelfs een halve meter diepte. “Dat is best verwonderlijk, aangezien de kerk na de Eerste Wereldoorlog volledig verwoest was. Daarna werd die herbouwd en in de jaren vijftig werd er een park rond de kerk aangelegd. We zitten dus met een gebied waarin er de laatste eeuw veel activiteit was. Tijdens de Eerste Wereldoorlog werden er ook veel noodgraven rond de kerk aangelegd, die na de oorlog werden leeggehaald en verhuisd naar militaire kerkhoven. Ik verwachtte ook daarvan nog restanten te vinden, maar dat is niet het geval”, deelt Thomas mee.
Informatieverwerking
De skeletten worden allemaal gerecupereerd en gearchiveerd. Na een fysisch-antropologisch onderzoek wordt het leven van de persoon zo goed mogelijk gereconstrueerd. Via moderne technologie zijn de leeftijd, het werk, de levensomstandigheden en de ziektes van de begraven personen allemaal te achterhalen. “Later doen we aan informatieverwerking, waarmee we misschien een verhaal kunnen brengen, maar nu zijn we nog bezig met deze plaats vrij te maken voor de toekomstige waterputten. Afhankelijk van het weer zijn we daar hopelijk tegen de kerstvakantie mee klaar”, besluit Thomas.
(DV)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier