Na een lange loopbaan als godsdienstleerkracht in de Deerlijkse centrumscholen werd Geert Bulckaen (61) uitgewuifd. Hij genoot van het feestje met de collega’s en een dankjewel in het gemeentehuis, met tussendoor verrassende beelden die zijn vrienden samenstelden.
“Eigenlijk heb ik het eerste jaar als onderwijzer les gegeven in Sint-Lodewijk en één jaar in de lagere afdeling van het Waregemse college. Daarna kon ik op drie locaties aan de slag en ik koos voor de gemeentelijke school in Deerlijk, waar ik godsdienstleerkracht werd. Ik heb dit steeds graag gedaan, ondanks de vele aanpassingen aan handboeken en van de plaats van godsdienst in het onderwijs“, zegt Geert.
Nu staan leerkrachten godsdienst er bijna alleen voor. Maar toch bleef ik er steeds voor gaan
Burgemeester Croes vertelde in het gemeentehuis dat Geert de laatste leerkracht is die op rust gaat van wie hij nog zelf les kreeg. “Ik wil speciaal de collegiale ingesteldheid van Geert onderstrepen. Ook na de lesuren stond hij ten dienste van de leerlingen en de collega’s.”
Gezin met Negen kinderen
De geboren en getogen Sint-Lodewijkenaar was de derde van negen kinderen in het gezin Bulckaen. “Mijn jongste broer Koen is enkele weken geleden overleden na een ernstige ziekte. Dit deed veel pijn. Vijf jaar geleden verloren wij ook neef Watse in een verkeersongeval. De familie bleef dus niet gespaard. Ik ontvang nu nog brieven van mensen die vernemen dat Koen er niet meer is. Met vele positieve herinneringen aan hem en zijn familie.”
Geert was als jongere actief bij Chiro-Sellewie. “Mijn zus en broers waren ook lid en ik herinner mij een jaar dat wij alle negen samen op kamp waren. Ik was twee jaar leider en later twee jaar kookouder. Als jongere hielp ik mee bij het bouwen van het Chiroheem in Sint-Lodewijk, de vaste stek van deze grote jeugdbeweging.”
KW-krantenronde
De familie Bulckaen had een speciale band met onze krant. Geert: “Vader Marcel was de plaatselijke medewerker voor Sellewie en als gezin verkochten wij de kranten. Ik weet nog goed dat wij op donderdag en/of vrijdag met enkelen van het gezin elk een krantenronde verzorgden. Ik reed met mijn fiets naar de Kappaertwijk in Zwevegem. De broers hadden elk hun aantal straten en wij deden dit graag. Hier en daar kregen we een snoepje of een drankje. Belangrijk was dat we het geld ontvingen en ervoor zorgden dat we niemand vergaten.”
kerken zaten vol
Als jonge onderwijzer ruilde hij samen met Hilde Sint-Lodewijk voor de Europalaan in het centrum van Deerlijk. “De godsdienstbeleving in de school en de gezinnen was toen heel anders. De kerken zaten vol en de kinderen gingen mee in die tijdsgeest. De traditie van kerk, bidden en vieren zat er als het ware in gebakken. Nu staan de school en de godsdienstleerkrachten er bijna alleen voor. Maar toch bleef ik er steeds voor gaan. De Kerk telt momenteel minder priesters en moet veel rekenen op de diakens, assistenten en de vrijwillige medewerkers. Een priester moet intens onder de mensen kunnen zijn, maar de vele andere taken maken dit bijna niet meer mogelijk.”
Geert hamert er vanuit zijn ervaring op dat het ‘hertalen’ van het evangelie naar de tijd van nu een noodzaak is. “Dit is nodig om duidelijk te maken wat het evangelie betekent voor de mensen van nu .” De nieuw-gepensioneerde zal niet op zijn lauweren rusten. “Ik blijf mij inzetten voor de scholen, werk mee bij de organisatie van het straatfeest in de Europalaan en sta af en toe in voor de vijf kleinkinderen. Wij fietsen graag en ik kook bijna elke middag.” (Marc Vergote)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier