Aan tafel bij Thomas en Alexia: “Samen ontbijten is rustmoment”

"We zijn beiden gepassioneerd door eten en op een vrije dag doen we niets liever dan uit eten gaan", klinkt het bij Thomas en Alexia. © PDV
Redactie KW

Elke week schuiven we aan tafel bij een Brugs gezin. Deze week ontbijten we in Matin Midi, de horecazaak van Alexia Quintens en Thomas Renier in de Zilverstraat. “In de zaak roert Thomas in de potten en thuis ben ik de kokkin”, stelt Alexia.

Als we omstreeks acht uur ‘s morgen binnen stappen in dagzaak/brasserie Matin Midi zitten Alexia en Thomas aan de ontbijttafel. Thomas heeft nog net tijd voor de foto en een korte babbel maar laat de honeurs verder over aan zijn vrouw Alexia. “We ontbijten altijd samen in de zaak, voor die om 8.30 uur opent. Het is ons rustmomentje voor we beginnen aan een drukke dag”, vertelt Alexia.

Thomas en Alexia zijn nu zo’n drie jaar aan de slag als uitbaters van Matin Midi. Voorheen werd de zaak uitgebaat door de moeder en de zus van Thomas. “Thomas was voordien actief als vastgoedmakelaar. Ikzelf ben handelsingenieur van opleiding en werkte als aankoopverantwoordelijke bij Daikin. Thomas’ zus stapte uit de zaak en zijn moeder, mijn schoonmoeder dus, vroeg ons of we geen interesse hadden om mee in de zaak te stappen. Die vraag kwam eigenlijk wel op het goede moment want we waren beiden niet meer echt gelukkig met onze jobs.”

Geen vreemde omgeving

“En de horeca was zeker geen vreemde omgeving voor ons. Ik heb zelf vaak vakantiejobs gedaan in de horeca, zoals in de Karmeliet. Ik mocht er enkel met het water en het brood rondgaan maar het was toch een mooie ervaring”, lacht Alexia. “In de Chocoladebar in het Zilverpand heb ik overigens ook veel geleerd. Thomas komt uit een echte horecafamilie. Zijn oom is Guy Boedt, de zaakvoerder van het bekende Craenenburg op de Markt. Veel mensen zullen ons misschien nog kennen van onze deelname aan Mijn Pop-uprestaurant op VTM, zo’n drie jaar geleden.”

“De keuze voor de horeca was niet vreemd voor ons en de vraag kwam op het juiste moment”

“Dat was wel hard moet ik zeggen, die constante aanwezigheid van de camera’s en ook het feit dat een en ander op beeld niet altijd overkomt zoals je het zelf beleeft. We baatten het vleesrestaurant Boeuf uit en namen een chef-kok in dienst maar dat liep niet bepaald van een leien dakje. Jammer genoeg werden we als eerste uit het programma gestemd maar we hebben er wel veel door geleerd. Onder meer dat we de zaken liefst zelf in handen houden.”

Vaste adresjes

“Met een externe chef werken in de keuken doen we zeker niet meer. Thomas doet de ‘warme kant’ in de keuken, we hebben iemand voor de koude kant en ik ben verantwoordelijk voor de zaal. We verzorgen zowel ontbijt, lunch als tearoom. Het is geen avondzaak, dus om 17 uur sluiten we. Thomas roert hier in de putten en thuis ben ik de kokkin. Ik heb geen opleiding gevolgd maar ik kook wel echt graag.”

“We zijn beiden gepassioneerd door eten en op onze vrije dag doen we niets liever dan iets te gaan eten. Er zijn de vaste adresjes waar we altijd wel naar terugkeren maar we leren ook graag nieuwe zaken kennen. En, het zal wel al vaker gezegd zijn, maar op culinair gebied is Brugge echt wel top. We steken toch wel iedere week ergens de benen onder tafel en kunnen daar écht van genieten.”

Wat is je lievelingsgerecht?

“Daar moet ik niet zo lang over nadenken. Voor mij is dat bijna alles uit de Japanse keuken; vooral dan de vis”, zegt Alexia. “Dat is zo lekker en licht; simpel en toch vol smaak. We gaan dan ook erg graag eten bij het bekende Japanse restaurant Tanuki hier in Brugge. Het klinkt misschien vreemd na mijn Japanse verhaal maar ook een eenvoudige maar goed gemaakte spaghetti kan ik echt appreciëren. Ik zou dat gemakkelijk meerdere keren per week eten. Dat is altijd wel lekker en snel klaar. Als Thomas echt zijn lievelingsgerecht moet kiezen dan gaat hij zeker voor kreeft. De Oesterput in Blankenberge is daarin gespecialiseerd en dat is dan ook een van onze lievelingsadresjes.”

Wat is je favoriete plekje?

“Het klinkt misschien erg clichématig en het is ook enorm toeristisch maar voor mij is dat nog altijd het Minnewaterpark. Die locatie is zo mooi, rustig en sprookjesachtig”, vertelt Alexia. “Maar eigenlijk hou ik enorm van de binnenstad in zijn geheel. Ook in de omgeving vanHemelsdaele, waar ik school heb gelopen, dwaal ik nog wel eens graag rond. Dan komen al die mooie herinneringen terug naar boven…” Samen met Thomas bezoek ik ook graag de markt, zowel de woensdag- als de zaterdagmarkt. Als onze vaste leverancier wat later is of iets niet kon leveren dan kopen we daar bijvoorbeeld verse groeten en fruit. We houden erg van die vrolijke, uitgelaten sfeer en komen er ook altijd vrienden en bekenden tegen.”

Waarom hou je van Brugge?

“Brugge is tegelijk huiselijk, gezellig en toch ook een grote stad waar mensen van over de hele wereld komen naar kijken. Zowel wereldstad als dorp…”, vindt Alexia. “Zowel bruisend als pittoresk. Ik heb ook de indruk dat iedereen elkaar kent. We moeten vaak zwaaien en ‘hallo’ zeggen als we in de stad rondlopen. Of er zaken zijn die ik graag anders zou zien in de stad? Het dure parkeerbeleid en ook het feit dat op zaterdag de winkelstraten afgesloten zijn voor het verkeer is voor ons als horeca-ondernemers commercieel niet interessant… En ik vind het ook wel jammer dat er nauwelijks nog boetieks zijn. Het zijn allemaal grote ketens geworden. In Antwerpen, Gent of zelfs Roeselare vind je wel nog leuke boetiekjes.”

Wat doe je dit weekend?

“Wij hebben geen traditioneel weekend dat bestaat uit een zaterdag en zondag. De sluitingsdagen in onze zaak zijn zondag en donderdag”, weet Alexia. “Op zondag durven we eens luieren… Uitgebreid ontbijten, de krant lezen. Een beetje in de tuin werken, hoort er ook wel bij. Vooral Thomas is daar graag mee bezig. Hij heeft groene vingers. Op donderdag is het tijd voor de boekhouding en boodschappen. We trekken er dan graag eens op uit om iets te gaan eten. Onze favoriete adresjes? Restaurant Lieven, Quatre Mains, Tom’s Diner en De Verloren Hoek. Doorheen de jaren hebben we een persoonlijke band met de uitbaters opgebouwd. We willen ons ook een stukje thuis voelen.” (PDV)