De 48 urenstaking in de gevangenissen die dinsdagochtend om 6 uur is gestart, is donderdagochtend rond 6 uur afgelopen. De vakbonden zaten donderdagnamiddag drie uur samen met de FOD Justitie.
De vakbonden protesteren tegen de versoepeling van de bezoekregels voor de gedetineerden. De bonden wezen op de gezondheidsrisico’s op een ogenblik dat de coronacijfers aan het stijgen zijn. De stakingsbereidheid bleek dinsdag en woensdag groot.
Na 48 uur staken pleegden de vakbonden donderdagnamiddag overleg met de FOD Justitie. Drie uur lang zaten alle partijen samen. “Het was een constructief overleg”, zegt ACV-vertegenwoordiger Alain Blancke. “Aan justitie hebben we gevraagd om hun eventueel nieuwe voorstellen op papier te zetten. Van zodra we die krijgen, zullen we die meteen voorleggen aan onze achterban. Daarna zullen we ons beraden over eventueel nieuwe stappen.”
“Dubbel gevoel”
Bij de gevangen is het gevoel intussen dubbel, zegt advocaat Jan Leysen uit Kortrijk. Hij was donderdagmorgen op bezoek bij drie cliënten van hem die in de Brugse gevangenis opgesloten zitten. “Enerzijds begrijpen ze het dat er gestaakt wordt, anderzijds betreuren ze dat zij daar altijd het slachtoffer moeten van zijn. Vergelijk het met een treinstaking. De meeste treinreizigers snappen altijd wel waarom het NMBS-personeel staakt en hebben er meestal begrip voor, maar vinden het ook een bittere pil om te slikken dat hun trein dan niet rijdt”, zegt hij.
Volgens de raadsman hakt een staking er altijd wel stevig in bij de gedetineerden. “Ze mogen minder bezoek ontvangen en ook het bellen, douchen en wandelen wordt beperkt of afgeschaft. Dat zijn de enige dingen op een dag die het gevangenisleven wat ‘leuker’ maken, de enige lichtpuntjes die ze hebben. Als dat dan weggenomen wordt, rest er niets anders dan de hele dag op cel zitten met mensen waarvoor ze niet gekozen hebben. Dat is zwaar. Zelfs voor de zwaarste criminelen die bij hun misdaden soms incalculeren dat ze ooit gaan moeten zitten. De vraag die ik het meeste krijg is: ‘wanneer mag ik hier buiten, meester?’.”
Dat de staking deze keer om corona draaide, zorgt volgens Jan Leysen niet meteen voor meer begrip ervoor. “Als men staakt voor betere werkomstandigheden of om de efficiëntie te verhogen, dan mogen de cipiers zeker op begrip van de gevangenen rekenen. Maar omwille van corona snijden in de bezoekregeling, dat gaat er bij de meesten niet in. Men houdt zich in de gevangenis netjes aan de mondmaskerplicht en het bezoek gaat door achter een plexischerm of zelfs glas. Alle nodige maatregelen worden dus genomen en opgevolgd, net zoals dat het geval is in bijvoorbeeld de rusthuizen”, klinkt het.
(Belga/ON/LK)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier