Het uitwisselingsproject van AFS in Turijke waar Dagmar Verbrugge (18) aan deelnam, werd door het coronavirus bruusk afgebroken. Het is echter geen definitief afscheid, ze wil er nog op vakantie.
Dagmar is de dochter van Bruno Verbrugge en Aline Decuypere. De familie is heel geëngageerd bij AFS. “We hadden thuis al studenten uit Thailand, de VS, Mexico en Brazilië. Mijn broers gingen ook al op uitwisseling, Arne naar Honduras en Lennert naar Italië. “Ik maakte al mijn zesde jaar wiskunde-wetenschappen af in Don Bosco en dacht tijdens dat laatste jaar toch ook na over een jaar in het buitenland.” Volgend jaar wil Dagmar geneeskunde studeren.
Geen rondreis
Voor Dagmar maakt het niet uit naar welk land ze zou trekken. “Ik duidde enkele landen aan en het werd Turkije. Daar was ik nog nooit geweest.”
Ze vertrok in september samen met een ander Belgisch meisje dat via AFS een trimesterprogramma volgde. Dagmar zou een jaarprogramma volgen tot in juni. Ze kwam in Adana in het zuiden van Turkije en ten oosten van Antalya terecht in een gezin met een moeder en twee gastzussen van 7 en 15 jaar. Ze woonde er zoals de meeste mensen in een flat. “Enkel de heel rijke mensen wonen er in huizen”, zegt ze. Ze volgde er het vijfde middelbaar wiskunde-wetenschappen. “De hoofdvakken zijn daar belangrijk, maar de rest van de lessen stelt niet veel voor”, zucht Dagmar. “We hadden ook twee uur sport per week, en in realiteit waren dit gewoon twee vrije uren.” De lessen kreeg Dagmar in het Turks wat ze wel moeilijk vond. “Niet veel leerlingen spraken er Engels. Gelukkig sprak mijn oudste gastzus wel goed Engels.” In haar vrije tijd sprak ze er af met vrienden, ging ze dansen of muurklimmen of ging ze met haar gastgezin naar familie. “Wat helemaal anders is daar, is dat ze er superveel eten. Ze blijven je eten geven, ook al zit je helemaal vol”, lacht ze.
Nauwelijks heimwee
Wat Dagmar ook als een groot verschil ervoer waren de prijzen. “Als ik daar iets kocht voor 2 euro, vonden mijn klasgenoten dat iets superduurs!” Dagmar had niet veel last van heimwee, enkel de feestdagen waren iets moeilijker. Ze kon ook contact houden met het thuisfront via Facetime.
Uitstappen maakte Dagmar met AFS naar Ankara en Istanboel. “We zouden normaal gezien in maart en april wat rondreizen, maar dat is er dus niet van kunnen komen.”
Toen Dagmar in het begin over corona hoorde, waren het ook berichten uit China, net als bij ons. “Dat leek zo ver, maar toen men in Turkije besloot om de scholen voor twee weken te sluiten op hetzelfde moment als in België waren we bang wat er zou gebeuren. Ik volgde ten slotte een schoolprogramma.”
Plotse terugkeer
Op zondag deelde AFS dan mee dat alle uitwisselingsprogramma’s over de hele wereld zouden stopgezet worden. “Op dinsdag 17 maart werd mijn gastmama dan gebeld dat ik op woensdag 18 maart moest vertrekken. Ik kon van quasi niemand nog afscheid nemen want we mochten niet meer uit het huis. Ik zag toch nog enkele uitwisselingsstudenten. Op woensdag moest ik dan via Roemenië naar Zaventem, want een rechtstreekse vlucht was al niet meer mogelijk.” Dagmar zag deze week nog dat Turkije net boven België staat betreffende het aantal coronaslachtoffers. “Die cijfers kloppen daar echter niet helemaal, want in het begin toen er sprake was van 5 slachtoffers in het land wisten we dat er toen alleen al in het ziekenhuis in Antalya 15 lagen.”
Het thuisfront dacht eerst nog dat Dagmar veilig was, en was niet zo gerust over de vlucht over Roemenië. “Ik was helemaal alleen om naar België terug te keren en bij mijn vertrek was mijn gsm na de metaaldetectie nog zoek geraakt. Ze vonden hem pas terug toen ik al door de controle aan het gaan was.”
Dagmar had liever haar jaarprogramma kunnen afwerken, maar door corona vindt ze het nu wel veiliger dat ze thuis is. “Ik wil er zeker nog teruggaan op vakantie, want nu was het plots afgebroken. Er liggen trouwens nog kleren van mij in mijn gastgezin, want niet alles kon in mijn bagage. Ik kreeg wel 10 kg souvenirs mee van mijn gastmama!” (EDB)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier