17 jaar na zijn dood blijft Vanessa ‘haar’ Stive Vermaut hard missen

Vanessa Jodts met dochter Emmy, zoon Jelle en haar vriend Bart bij een huldebord voor haar in 2004 overleden man, profrenner Stive Vermaut. © Johan Sabbe
Johan Sabbe

Vaderdag was het, toen het hart van Torhoutenaar Stive Vermaut, ooit beloftevolle profrenner, op zondag 13 juni 2004 tijdens een fietsrit bezweek. Na ruim twee weken coma, op 30 juni, stierf hij in het ziekenhuis, zeventien jaar geleden intussen. Hij liet een dochtertje Emmy van bijna 4 jaar achter en een ongeboren zoontje, dat Jelle zou heten. Stives vrouw Vanessa Jodts was zes maanden zwanger.

Emmy wordt in september 21, Jelle in diezelfde maand 17. Vanessa (45) woont met hen in de Bollestraat. Sinds drie jaar is ze samen met Bart Van den Hoeck (51) uit Menen. Een latrelatie, al is de kans groot dat Bart op termijn bij haar in Torhout komt wonen.

“Hij weet heel goed dat ik na al die jaren mijn man hard blijf missen”, zegt Vanessa. “Nog elke dag denk ik aan Stive. Bart respecteert dat en voelt met me mee. Hij is als een tweede vader voor de kinderen. Maar hun echte papa kan hij natuurlijk nooit vervangen.”

Noodlottige fietsrit eindigt in coma

Vanessa werkt al sinds 2001 als loketmedewerkster bij het ziekenfonds Bond Moyson in Torhout. Ze is ook politiek actief en maakt voor haar partij Vooruit deel uit van het Bijzonder Comité voor de Sociale Dienst, de vroegere OCMW-raad. Vóór ze Stive op een koude novemberavond in de toenmalige dancing D’Yore leerde kennen, interesseerde het wielrennen haar geen barst. Amper 18 was ze en ze had bij manier van spreken nog nooit een coureur van dichtbij gezien. Maar haar vuur voor de uit Ichtegem afkomstige renner veranderde alles.

Plots werd de koers haar passie, al was dat eigenlijk alleen maar omdat de liefde van haar leven er zo goed in was. Vijf jaar is Stive prof geweest en in de zomer van 2001 reed hij een Tour de France die zijn klasse toonde. Hij werd 36ste en leek een mooie carrière tegemoet te gaan. Helaas, hartritme-stoornissen noopten hem ertoe om in het najaar van 2002 definitief een punt achter het wielrennen te zetten. Begin 2004 nam hij de fietswinkel van Roger Vanclooster op de wijk Sint-Henricus over en bouwde aan een nieuwe toekomst. Maar plots was er dat noodlottige fietsritje op 13 juni…

De laatste keer zijn stem gehoord

“Het was nabij zaal La Palma in Gits dat Stive onwel werd”, aldus Vanessa. “Hij slaagde er nog in om me te bellen: de laatste keer dat ik zijn stem gehoord heb. Hij werd in coma naar het ziekenhuis gebracht, maar kwam niet meer bij. Het valt echt niet te beschrijven wat ik in die dagen gevoeld heb. Ik was een hoopje ellende. Ik wou na de dood van Stive ook zelf niet meer leven, maar ik moest er zijn voor Emmy en de baby in mijn buik. Onze kinderen.”

Stive leeft voort in onze twee kinderen

“Drie jaar later, in september 2007, beleefde ik het drama helemaal opnieuw, toen stadsgenoot Benny Vansteelant stierf aan de gevolgen van een fietsongeval op training. Alles kwam weer boven. Hij was als meervoudige wereldkampioen een ware topatleet in de duatlon, de combinatie van hardlopen en fietsen. Zijn dood greep me extra zwaar aan, omdat Benny even jong was als ik. We hadden tot en met het vierde leerjaar samen in de klas gezeten in wijkschool Ten Parke.”

“Stive leeft voort in onze twee kinderen. Ik herken zijn blik in die van Emmy. En Jelle is een goede sporter, al zou hij nooit willen koersen. Voetbal is zijn ding.”

“Emmy moest nog 4 worden, toen Stive stierf, maar ze zegt zich toch dingen van toen te herinneren. Ook wel omdat we altijd over hem zijn blijven praten. Constant. Ik kan niet zonder de dagelijkse gedachte aan hem. Hij was zo’n lieve man en vader. Hij babbelde graag, was zelden slechtgezind.”

Een knuffelbeer voor op het graf

“Kijk, Emmy heeft net een knuffelbeer gekocht om op Stives graf op het Stiltepark De Warande te leggen. We brengen ook af en toe bloemen, al overdrijf ik niet met die dingen. Anders wordt de verwerking nog een stuk lastiger.”

“Op Stives verjaardag, 22 oktober, ga ik altijd even bij het graf langs. Hij werd maar 28, maar voor mij wordt hij straks 46. Elk jaar komt Eric Rotsaert die dag vanuit zijn woonst in Oostduinkerke een pot bloemen naar de begraafplaats brengen. Eric was ooit zijn verzorger bij het team De Lombarden. Dat zijn dingen die me naar de keel grijpen. Zoiets zegt veel over de mens Eric Rotsaert én over hoe geliefd Stive wel was.”

Memorial Stive Vermaut start straks in Torhout

De Omloop van de Westhoek, een organisatie door KVC Ichtegem Sportief, heet al vele jaren Memorial Stive Vermaut. Uiteraard omdat Stive uit Ichtegem afkomstig was, maar ook wel omdat Peter Brackez, een van de drijvende krachten van de organisatie, net als Vanessa Jodts in de Vinkenstraat in Torhout is opgegroeid.

“Hij was mijn buurjongen”, zegt ze. “En als koersliefhebber volgde hij uiteraard de carrière van Stive op de voet. Volgend jaar gaat de Omloop van de Westhoek, nu een internationale wedstrijd voor elite dames, voor het eerst in Torhout van start. Op zondag 20 maart is dat. Peter is me komen vragen of ik het startschot wil geven en ik heb onmiddellijk ja gezegd. Alles om mijn Stive te eren. De aankomst van de koers blijft in Ichtegem. Ik zal die ook bijwonen.”

“Emmy studeert boekhouding en is in bijberoep nagelstyliste. Stive zou apetrots op haar geweest zijn, daar ben ik zeker van. Het besef dat hij dat allemaal niet meer kan meemaken en dat hij onze zoon Jelle niet eens in zijn armen heeft kunnen houden, doet gigantisch veel pijn. Hoe ik ook probeer om zijn dood een plaats te geven, dat zal me nooit ten volle lukken. Ik kan niet vatten waarom ons dat is overkomen. Stive blijft sowieso bij mij tot het einde van mijn dagen.”

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier