Met een cover van de bekende zangeres Demi Lovato zingt de 14-jarige Amélie anderhalf jaar vechten tegen anorexia van zich af. Het meisje kampte sinds haar twaalfde met de ziekte. Maar met blote buik én boordevol zelfvertrouwen zingt ze nu dat ze een ‘Warrior’ is. “Om een periode af te sluiten én lotgenootjes te laten zien dat alles goed komt”, zegt ze.
Een klok van een stem en een nog steviger verhaal. Amélie Annys (14) uit Bredene maakt indruk met haar cover van het nummer ‘Warrior’ van Demi Lovato. Het meisje speelde eerder al mee in musicals, dus dat ze kon zingen, was al eerder duidelijk.
Maar deze keer maakt ze vooral indruk met het verhaal achter het lied. Als voormalig anorexiapatiënte maakt ze zich de stevige tekst eigen. “Ik wou een heel moeilijke periode met een liedje afsluiten. En dit was ideaal. Het is niet makkelijk om te zingen, maar de tekst past perfect“, zegt Amélie.
Ze praat een beetje beschaamd, maar tegelijkertijd met heel veel zelfvertrouwen. Op haar voorwaarden, want zo sterk staat ze ondertussen in haar schoenen. “Over gewicht ga ik niet praten. En ook details over mijn periode met anorexia ga ik niet delen. Maar ik wil wel vertellen. Een boodschap brengen voor iedereen die hetzelfde doormaakt. Blijf vechten, het komt goed. Maar zoek hulp”, zegt ze.
‘Geen echte oorzaak’
Amélie was amper 12 jaar oud toen ze met anorexia te maken kreeg. Een precieze oorzaak kan ze niet geven, maar vast staat dat ze gaandeweg steeds minder ging eten. Haar vriendinnen merken dat ze wel heel veel afvalt en ook haar ouders zien dat Amélie ongezond mager wordt. Zelf ziet ze het probleem dan nog niet in. “Ik hoorde wel wat ze zeiden, maar ik luisterde gewoon niet. Ik zag op dat moment zelf ook echt geen probleem”, zegt ze.
De kentering komt er als Amélie uiteindelijk toch professionele hulp toelaat. Ze praat met psychologen, psychiaters en een diëtiste. Die slagen erin om tot haar door te dringen. Een opname van zes weken bij Ziekenhuis Netwerk Antwerpen doet haar ogen finaal helemaal open gaan. “Daar ben ik echt gaan beseffen dat het zo niet verder kon”, zegt ze.
“Ik zat er tussen tien andere meisjes. Zij begrepen wat ik doormaakte en daar heb ik heel erg veel aan gehad. Na die opname voelde ik me echt herboren. Nu begrijp ik eerlijk gezegd niet meer hoe het zover kon komen. Als ik naar foto’s van toen kijk, schaam ik me echt. Ik dacht toen dat dat mooi was, terwijl dat natuurlijk helemaal niet zo was.”
Alert blijven
Samen met het hele gezin volgde Amélie nog gezinstherapie in hetzelfde ziekenhuis. “Zoiets heeft natuurlijk een impact op het hele gezin”, zeggen ouders Fabrice Annys en Stefanie Colpaert. “Aanvankelijk ben je kwaad en wil je haar doen eten. Maar je botst telkens op een muur. Dankzij die sessies hebben we als gezin geleerd hoe we op bepaalde situaties moeten reageren. Die hebben ons echt enorm geholpen.”
Amélie zelf noemt zichzelf ondertussen helemaal ‘genezen’. Al beseft ze dat ze altijd alert moet blijven. Ze liet haar Latijnse studies varen en koos voor een dansopleiding. En tegenwoordig gaat ze zingend door het leven. “Ik zing opvallend veel meer.”
“Het is dan ook geen toeval dat ik het verleden met een lied achter me wil laten. Maar mét een boodschap voor iedereen die hetzelfde meemaakt. Ik wil hen tonen dat ze er niet alleen voor staan. Dat ze moeten blijven vechten. Maar dat ze hulp moeten vragen. Alleen lukt het niet, maar met de nodige begeleiding en mensen die je steunen kom je er weer bovenop. En zo word je écht weer gelukkig.” (TL)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier