100-jarige zuster Gratiana uit Ingelmunster blikt terug op haar leven en werk: “Kordaat, maar empathisch”

Zuster Gratiana net voor aanvang van de feestmis in de kapel van het klooster. © FODI
Patrick Depypere
Patrick Depypere Medewerker KW

Op zaterdagvoormiddag 1 oktober was er feest in het hoofdklooster in de Schoolstraat in Ingelmunster. Zuster Gratiana alias Ignès Dewulf vierde immers haar 100ste verjaardag. Na een eucharistieviering, opgeluisterd door het koor, was er ook een receptie voor familie, medezusters en genodigden.

Ignès Dewulf zag het levenslicht in Hansbeke op 1 oktober 1922. Het gezin bestond uit twaalf kinderen: zeven meisjes en vijf jongens, waarvan er twee vroeg overleden. Ze behaalde het diploma van verpleegkundige in de school Regina Pacis in Gent. Van 1940 tot 1951 werkte ze in de kliniek Refuge in Gent. In datzelfde jaar trad ze binnen in het klooster van de Zusters van Maria in Ingelmunster, waar ze op 6 augustus 1953 haar geloften aflegde.

Fataki in Congo

Ignès koos voor de kloosternaam zuster Gratiana. Ze werkte enkele jaren in de administratie van het hoofdklooster in Ingelmunster. Van 5 september 1955 tot 3 augustus 1968 verbleef ze een eerste keer in Aba (Congo) en dit nadat ze eerst het Tropisch Instituut in Antwerpen had doorlopen. In 1964 beleefde de zuster daar de rebellietijd. Ze werd getergd en opgejaagd, tot ze werd bevrijd door de huurlingen. Gelukkig was de zuster niet bij de slachtoffers die in Aba werden vermoord. Daar stierven vier zusters van de Zusters van Maria en eveneens zes Witte Paters. Van 7 oktober 1968 tot 30 december 1997 verbleef ze in Fataki, de toenmalige hoofdpost van de congregatie in Congo, waar een hospitaal was met een afdeling voor tbc-patiënten, die door haar werden verzorgd. “Er verbleven ook lepralijders. Er was een klein operatiekwartier, een labo, apotheek… Er was daar ook speciale zorg voor ondervoede kinderen die toegewezen werden door Belgische dokters, die daar opereerden. Aan de zieke kinderen werd na verloop van tijd een dieet gegeven dat hen kon genezen, want veel kinderen stierven door die eenzijdige voeding”, vertelt de zuster. “Op medisch vlak was dat ziekenhuis heel goed. Na de onafhankelijkheid kwamen er tekorten aan medicatie en verpleegkundigen. Ik probeerde echter altijd zeer bekwaam te werken. Ondanks de kordate aanpak werkte ik efficiënt en empathisch.”

Kloosterjubileum

Eind de jaren negentig kwam zuster Gratiana terug naar ons land. Ze verbleef dan in het wzc Ten Anker in Nieuwpoort. Ook daar bleef ze niet bij de pakken zitten. Ze bezocht regelmatig de bewoners van het wzc. “Ze waren altijd blij met mijn bezoek en ik ondersteunde hen bij hun moeilijkheden. Zij waardeerden dat en waren erg dankbaar. Ik kreeg telkens de vraag wanneer ik terugkwam.” Op 26 september 2003 vierde de zuster haar gouden kloosterjubileum. Op 12 augustus 2020 keerde ze terug naar het hoofdklooster in Ingelmunster om biddend en met volle aandacht bij haar medezusters te verblijven en te genieten van een welverdiende rust. Daar werd ze vorige zaterdag gevierd als 100-jarige. De zuster is nog alert en moet zich bij het stappen enkel verplaatsen met een rollator.

Lees meer over:

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier