Marguerite De Riemaecker-Legot was de eerste vrouwelijke minister van België. Toen ze in 1946 verkozen werd, was er nog geen vrouwenstemrecht in België, dat werd pas in 1948 ingevoerd. Toch slaagden wij er in Kortrijk pas in om voor het eerst een vrouwelijke (waarnemend) burgemeester te hebben in 2020.
En dan hoor ik u denken? Wat hebben we eraan als er meer vrouwen in de (lokale) politiek zitten? Wel ten eerste horen onze politici een goede afspiegeling van onze bevolking te zijn. Aangezien er in ons land ongeveer een procent meer vrouwen dan mannen is, en het overgrote deel van onze politici mannen zijn, is dat dus niet het geval.
Meer vrouwen in het bestuur zorgt nochtans voor meer vrouwenrechten en dus meer gelijkheid tussen mannen en vrouwen. Ja, de loonkloof is nog altijd een ding. Uit onderzoek blijkt ook dat als de volksvertegenwoordiging de bevolking goed weerspiegelt, de politieke agenda een betere weergave zal zijn van de onderwerpen die spelen in de samenleving. Dat leidt onder andere tot een groter draagvlak bij de inwoners, een groter bereik van de besluiten van de gemeenteraad en extra deskundigheid in sectoren zoals de zorg.
Onze nieuwe burgemeester en schepen functioneren als rolmodel voor andere vrouwen
Daarnaast is zichtbaarheid van vrouwen in de politiek goed voor de emancipatie. Onze nieuwe burgemeester en schepen functioneren als rolmodel voor andere vrouwen en meisjes, met én zonder politieke ambitie. Als vrouw voor een mannenberoep kiezen is nog altijd niet evident. Onze nieuwe burgemeester doet ondanks haar drukke agenda in het weekend nog de was voor haar twee zonen die op kot zitten. Ik betwijfel of onze vorige (mannelijke) burgemeester wel weet hoe een strijkijzer werkt. Natuurlijk is het belangrijk om altijd de beste persoon voor een functie te kiezen, ook in de politiek. Geslacht hoeft daar niet altijd iets mee te maken te hebben. Maar we moeten af van de reflex om dan altijd eerst aan een man te denken.
Opinies
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier