Nobelprijswinnaar liep stage in In Flanders Fields Museum: “Iemand met een zeer groot rechtvaardigheidsgevoel”

We zien links Roman Nekoliak en prof. Wim Coudenys. Tijdens de boekvoorstelling van Wim Coudenys leverde Roman een bijdrage over de Russische slachtoffers in de Namenlijst. (Foto TOGH)
Tom Gheeraert
Tom Gheeraert Medewerker KW

De Nobelprijs voor de Vrede gaat dit jaar naar de Wit-Russische mensenrechtenactivist Ales Bialiatski en twee mensenrechtenorganisaties, Memorial uit Rusland en Center for Civil Liberties uit Oekraïne. Voor die laatste werkt Roman Nekoliak (29), die in 2017 zeven maanden stage liep in het In Flanders Fields Museum in Ieper. Museummedewerker Dominiek Dendooven heeft nog steeds contact met hem en maakt zich zorgen nu Kiev weer bestookt wordt.

Roman Nekoliak volgde zijn stage in het In Flanders Fields Museum van januari tot eind juli 2017. Museummedewerkers Annick Vandenbilcke en Dominiek Dendooven werkten nauw samen met de toen 24-jarige Roman. “Hij was hier met een Europees uitwisselingsproject en heeft onder andere meegewerkt aan de Namenlijst, specifiek rond de Russische krijgsgevangen die in WO I in België omgekomen zijn”, vertelt Dominiek. “Het is een introverte persoon, maar ongelofelijk belezen en heel taalvaardig. Je merkte dat het een heel verstandige jongen was. Na zijn passage bij ons heeft hij trouwens nog een postgraduaat internationaal recht gevolgd in Gent. Ik leerde hem kennen als iemand met een zeer groot rechtvaardigheidsgevoel die niet blind is voor de problemen van zijn land. Je zou kunnen zeggen dat hij vanuit een sterk gevoel van geschiedenis probeert om iets te doen vandaag.”

Ongerustheid

Dominiek en Annick bleven na de stage contact houden met Roman. “Ik ben nog op bezoek geweest bij hem in Kiev”, vervolgt Dominiek. “Toen de oorlog uitbrak zorgde dat dan ook wel voor ongerustheid bij mij en de collega’s. Stel dat de Russen Kiev zouden bezet hebben, dan ben je als medewerker van een mensenrechtenorganisatie niet veilig. Ze zijn even gevlucht naar het zuidwesten. We hebben nog met het werk geld opgehaald om hem en zijn familie te steunen. Toen bekend raakte dat Center for Civil Liberties de Nobelprijs voor de Vrede won, hebben we mails uitgewisseld. Hij is natuurlijk fier.”

Lees verder onder de foto.

Roman Nekoliak en Dominiek Dendooven voor het presidentieel paleis in Kiev. (GF)
Roman Nekoliak en Dominiek Dendooven voor het presidentieel paleis in Kiev. (GF)

Het Center for Civil Liberties werd in 2007 opgericht en streeft naar ‘de totstandbrenging van mensenrechten, democratie en solidariteit in Oekraïne en de landen van de Organisatie voor Veiligheid en Samenwerking in Europa (OVSE) om de menselijke waardigheid te bevestigen’. Ze probeert invloed uit te oefenen op de publieke opinie en steunt burgerlijk activisme. “De laureaten vertegenwoordigen civil society in hun thuislanden. Ze promoten al vele jaren het recht om machthebbers te bekritiseren en beschermen de fundamentele rechten van burgers. Ze hebben een uitmuntende inspanning gedaan om oorlogsmisdagen, mensenrechtenschendingen en machtsmisbruik te documenteren”, motiveert het Nobelprijscomité de keuze.

Lees verder onder de foto.

Het team van Center for Civil Liberties bij de bekendmaking van de laureaten van de Nobelprijs voor de Vrede. Roman Nekoliak is de tweede van rechts. (GF)
Het team van Center for Civil Liberties bij de bekendmaking van de laureaten van de Nobelprijs voor de Vrede. Roman Nekoliak is de tweede van rechts. (GF)

Roman Nekoliak werkt voor Centre of Civil Liberties in Kiev als projectmanager. Via Whatsapp konden we hem maandag even contacteren, maar toen kwamen de Russische raketaanvallen. “Today there was a large bombing of Kiev between 9-10.00, there is no electricity and wifi (only mobile data)”, klonk het nog.

Explosies

Dominiek weet nog dat Roman een betaalde stageplek heeft in Luxemburg, maar door de krijgswet het land niet uit kan. “Hij woont redelijk hoog en kan ver zien. Toen ik vroeg of de raketinslagen van deze morgen ver waren, antwoordde hij: ‘No damage to our house, we can hear the explosions en see the smoke’. Dan komt het wel dicht. Natuurlijk zijn we fier, en zeer blij voor hem, want het eindelijk eens iets positiefs, ook al is het in zeer dramatische omstandigheden. We leven wel mee in het museum.’” (TOGH)

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier