Michel Van Den Brande kapt nu al met eigen partij: “Dedecker mag me bellen”

Michel Van Den Brande reikt Jean-Marie Dedecker de hand. © Guillaume Decock
Olivier Neese
Olivier Neese Editieredacteur Brugsch Handelsblad Brugge - Torhout

Via Samen Voor Vooruitgang (SVV) wou Michel Van Den Brande de stem van het volk worden in de politieke wereld. Wou worden, want de stellingbouwer uit Blankenberge trekt zich terug bij die partij. “Ik moest mijn mond houden over migratie, omdat we anders te rechts zouden zijn. Wat voor zever is dat? Als Jean-Marie Dedecker straks met een partij opkomt, wil ik meteen mijn wagentje aan dat van hem hangen.” Michel Van Den Brande, recht voor de raap. Zoals altijd.

Michel Van Den Brande (59) doet zijn ding. Altijd en overal. Zeker in zijn kantoor in Temse. Geen saaie vergadertafel, maar een tafelblad op stellingbuizen – hoe kan het ook anders – met daarop alle soorten snoepgoed die in de supermarkt te vinden zijn. Geen kunstwerken aan de muur, maar honderden miniatuurauto’s, kleine helikopters, tweetaktbrommers, gepersonaliseerde autobanden, een flipperkast, een beeldje van André Hazes…

De mancave waar iedere man van droomt. “Ja, ik ben een verzamelaar, jongen“, zegt Michel Van Den Brande, die ons begroet vanachter zijn bureau in bloot bovenlijf. “Wacht, ik doe eerst even een hemd aan. Ja, zeg eens…”

Hebt u vorig weekend wakker gelegen van storm Dennis, nadat vorige week een stelling in Gent naar beneden kwam door storm Ciara?

“Als de wind met meer dan 80 kilometer per uur blaast, zijn de aannemers verplicht om hun zeilen aan onze stelling op te rollen of weg te nemen. Dan kan de wind daar gewoon doorwaaien en moet ik er absoluut niet van wakker liggen. Maar als dat niet gebeurt… Een wind die met 120 à 130 per uur in die spandoeken slaat, trekt de koppelingen en de stenen gewoon uit de muur. Je moet weten dat één zo’n koppeling al 900 kilo kan dragen vooraleer het nog maar begint te schuiven. Maar alles heeft zijn limieten natuurlijk. De aannemer heeft meteen zijn fout toegegeven, de rest is voor de verzekering. Dit gebeurt zo goed als nooit. Ik heb bijna 500 werven, dit was één stelling. Het voornaamste is dat er geen doden of gewonden vielen.”

Ze zeggen altijd: “Stellingbouwers zijn de cowboys en de zwaarste mannen van de bouw”. Gaat u daarmee akkoord?

“Dokwerkers verzetten 5 à 6 ton per dag, onze mensen 15 ton met drie mensen. Het is heel zwaar werk, voor zware jongens. Ik probeer nu te bekomen dat drie van mijn werknemers overdag de gevangenis mogen verlaten om weer te komen werken. Van mij krijgt iedereen een tweede kans. Zelfs een derde indien nodig. Ik heb het wel over diefstal of drugsgebruik hé, niet over zware feiten zoals doodslag. Ik weet dat al mijn mensen het hart op de goede plaats hebben. Toen die stelling in Gent op de grond lag, deed ik drie telefoontjes en meteen stonden vijftien mensen klaar. Van mij hebben ze wat zakgeld gekregen, dat mag je gerust weten. Ik moest ze al aan 200 procent betalen, maar daar hebben ze niets aan omdat ze bijna alles moeten afgeven aan de belastingen. Dat kan ik niet maken.”

Is die frustratie de drijfveer waarom u plannen heeft om in de politiek te stappen?

“Het draait in dit land vierkant, de mensen worden doodgeknepen. Zelfs tweeverdieners houden op het einde van de maand amper nog iets over. Ik wil de stem van het volk zijn. Kijk, rij 300 kilometer en je doorkruist het hele land, maar we hebben wel al die regeringen en ministers. Wat kost dat niet? Maak daar één regering van! We hebben toch niets meer te zeggen, want Europa is baas. Er zijn twintig knelpuntberoepen bijgekomen, maar er zitten wel honderdduizenden mensen thuis. Versta je dat? Geef me morgen twintig mensen en ze kunnen meteen beginnen.”

“We moeten onze wagens verkopen omdat we de lage-emissiezones niet in mogen, maar die auto’s rijden in het buitenland gewoon verder. En wat me het meest bezighoudt en irriteert is migratie. Werknemers van mij vinden geen OCMW-huis omdat immigranten voorrang krijgen. Maar van Samen Voor Vooruitgang (SVV) moet ik daarover zwijgen. We zouden daardoor te rechts klinken, te veel vergeleken worden met Vlaams Belang en N-VA. Nadat we verkozen raken, mag ik op die nagel slaan. Wat voor zever is dat? We moeten nu boenken, anders is het te laat. Als ik dat niet meer mag zeggen, hoeft het niet voor mij.”

“N-VA is voor mij geen optie. Zij hebben al bewezen dat ze het niet kunnen” – Michel Van Den Brande

Gaat het project bij SVV nog door?

“Als het van mij afhangt, niet. Ik moet het hen nog zeggen. Waar mijn toekomst ligt? Ik laat het nu op me afkomen. N-VA is voor mij geen optie. Zij hebben al bewezen dat ze het niet kunnen. Vlaams Belang is een mogelijkheid, met die partij heb ik veel raakpunten, maar het geeft te veel af op de moslims. Ze zouden verschieten hoeveel goeie moslims hier zitten. Hoeveel hetzelfde gedacht als ons hebben. Ook zij willen gewoon in vrede leven. De slechte, die moeten ze aanpakken. Kijk, als Jean-Marie Dedecker met een eigen partij zou opkomen, wil ik meteen mijn wagentje daar aanhangen. Als hij me wil hebben, uiteraard. Voor hetzelfde geld vindt hij me een roeper en een blaaskaak.”

Jullie samen. Zijn dat geen twee hanen op één hok?

“Oh nee, ik heb heel veel respect voor Dedecker. Ik ben al naar een lezing van hem geweest en hij heeft al op heel veel vlakken gelijk gekregen. Zoals hij vorig jaar al voorspelde dat het in februari, maart duidelijk zou worden dat we nieuwe verkiezingen zullen krijgen. Let maar op! Als die er komen, zal ik me politiek engageren. En het liefst bij Dedecker.”

Is politiek wel iets voor iemand zoals u? Het gaat er trager aan toe dan in de bedrijfswereld.

“Als N-VA en Vlaams Belang samen een meerderheid hadden gehad, waren we weg. Zo simpel is het. Als er nu verkiezingen zouden komen, zullen N-VA, Vlaams Belang en Dedecker stijgen. Overwicht moeten we hebben. Anders kan je niets doen.”

(lees verder onder de foto)

Michel Van Den Brande:
Michel Van Den Brande: “De foto van een zieke Philip Cracco: daar was ik niet goed van.”© Guillaume Decock

Iets anders: op dit moment loopt het nieuwe seizoen van ‘The Sky Is The Limit’. Kijkt u naar het programma nu u zelf niet meer meedoet?

“Ja, ik kijk. Waarom ik niet meer meedoe? Ik ben niet meer gevraagd en ik deel de mening van programmamaker Peter Boeckx dat mijn verhaal uitverteld is. Maar weinig nieuwe personages spreken me aan. Ze maken niets los bij het publiek. Zoals die jonge gast die alles erfde en van wie je ziet dat hij niet met het werk bezig is. En dan een feestje geven van 300.000 euro of kruipen in een bad vol champagne. (zucht) Dat heeft niets met The Sky Is The Limit te maken.”

“Geef mij maar Willy Naessens. De vorige generatie vond ik niet zo decadent. De mensen hadden mij graag, omdat ik van ‘niets’ naar ‘iets’ ben gegaan. Toch hoop ik dat het programma blijft aanslaan voor Peter, want hij is een topper in zijn vak. Desnoods bestaan er nog tientallen beelden van ons die nooit uitgezonden geweest zijn. Zoals mijn verjaardag in Carré of hoe mijn vriendin Sofie alles kapot schoot op de schietclub. Als Vier en Peter dat willen, kunnen ze nog wat afleveringen van ons brengen.”

“De nieuwe personages in ‘The Sky Is The Limit’ spreken me niet aan. Te decadent” – Michel Van Den Brande

Uw collega-ondernemer en ‘The Sky Is The Limit’-gezicht Philip Cracco uit ‘The Sky Is The Limit’ overleed begin dit jaar na een jarenlange strijd tegen kanker. Hoe heeft u dat beleefd?

“Dat was een enorme domper, ook al waren we vrienden van vrienden. De laatste maand hebben we elkaar ook niet meer gezien. Ik stuurde wel nog om te vragen hoe het ging en dan klonk het dat goed was… Waar ik het moeilijk mee heb, is dat ze de foto verspreidden van toen hij zwaar ziek was. Daar was ik niet goed van. Ik herkende hem niet meer.”

“Dat zou ik zelf nooit willen. Als ik terminaal zou zijn, dan zal je me niet meer zien. Bij mijn vriendin Sofie heb ik dat ook op het hart gedrukt. Ik wil enkel in beeld komen zoals de mensen me nu kennen. De Michel van nu. Van Philip heb ik ook nog altijd dat vroeger beeld. Zoals hij op zijn doodsprentje staat. Een trotse man, met wilde hart, een sportauto. Een grote meneer, een enorme zakenman, iemand die iets te vertellen had.”

Zelf hebt u ook tweemaal gestreden tegen kanker. Ik zou begrijpen dat u daar bij stilstaat?

“De recente huidkanker op mijn hoofdhuid is stilaan voorbij. Ik moet enkel mijn medicatie stoppen omdat ik nu wat bloedinkjes in de schildklier krijg. Erger was het in mijn twintiger jaren. Toen heb ik drie jaar tegen teelbalkanker gevochten. De dokters zeiden me vlakaf: we gaan ons best doen, maar als de frank aan de verkeerde kant valt, heb je nog zes maanden te leven. Ik ben er doorgesparteld, maar het kostte me wel mijn twee teelballen. God moet gedacht hebben: ik heb die mens een kloot te veel afgetrokken. Want alles wat ik daarna aanraakte, veranderde in goud. Alles lukte.” (stilte)

“Als je ziek bent, beloof je aan jezelf dat je stopt met werken en enkel nog zal genieten. Eenmaal genezen doe je toch gewoon weer voort. Maar toegegeven: na de begrafenis van Philip heb ik me volledig laten scannen, in Sluis. Iets wat ik nu elk jaar zal doen. Ik liet ook een darmonderzoek doen en mijn prostaat controleren… Een tip voor je, jongen: al negen jaar ga ik zitten als ik moet plassen. Dat is veel gezonder omdat alle urine dan weg is, zegt mijn uroloog. Ook mijn tanden liet ik controleren en in orde zetten. Daar blijft wat vuil hangen, hoor. Met mijn gezondheid ben ik bezig, ja. Ik drink ook bijna niet meer. Enkel nog op vrijdag of zaterdag. Ook met al die politiecontroles tegenwoordig.”

“Na de begrafenis van Philip heb ik me volledig laten scannen, in Sluis. Iets wat ik nu elk jaar zal doen” – Michel Van Den Brande

Recent moest u uw rijbewijs opnieuw behalen nadat u veroordeeld werd om veel te snel had gereden. Dat systeem werd ingevoerd om vooral de rijkere mensen te straffen, voor wie geldboetes peanuts zijn. Voelde u die straf?

“Drie jaar geleden pakten ze me in Knokke, waar ik 160 reed waar je 90 mag. Akkoord, 70 te veel. Tja, mooi weer, ‘s zondags, niets of niemand in de weg… Als ik nogmaals betrapt zou worden, kreeg ik 1.250 euro boete, moest ik alle proeven opnieuw afleggen en een psychologische test laten afnemen. Het was van dat. Maar ben ik daarom een recidivist? Ik leg jaarlijks 60.000 kilometer af, heb 41 jaar mijn rijbewijs en heb nog nooit een ongeval gehad. Naar dát verleden moeten ze kijken. Die nieuwe straffen schieten ook hun doel voorbij. Die psychologische test – wat een lachertje was, want je moet 350 vragen invullen en je bent er altijd door – kostte 430 euro. Voor mij geeft dat niet, maar ik zag daar ook mensen zitten van wie ik weet dat ze amper de eindjes aan elkaar kunnen knopen. Met die verplichte proeven treffen ze die alleenstaanden en doppers weer harder.”

(lees verder onder de foto)

“Ik moet mijn vliegangst overwinnen. Toen de man van mijn zus en mijn ouders in negen maanden tijd stierven, heb ik een angst opgedaan.”© Guillaume Decock

Nog zo’n vraag als ervaringsdeskundige: waarom steken zoveel bedrijfsleiders geld in een voetbalclub? U sponsorde vroeger Waasland-Beveren.

“Járen een mooi bedrag, ja. Tot ik het drie jaar geleden financieel moeilijk had. Het is niet altijd even makkelijk, dat wil ik gerust toegeven. Ik verwittigde de club dat ze enkele weken zouden moeten wachten op hun geld, omdat btw, rsz, lonen en leningen even voorrang kregen. Geen probleem, klonk het, tot ik thuis naar de wedstrijd tegen Anderlecht keek en zag dat al mijn reclame – 108 lopende meter – weg was. Ik heb hen bedankt en gezegd dat ze mij niets meer moeten vragen. Nu sponsor ik enkel nog wat ik graag doe: Miss België, een basketbalploegje, twee doelen voor het G-voetbal in Blankenberge, de Ronde van Vlaanderen, de cross van Jurgen Mettepenningen… Recent gaf ik een matchbal in Kortrijk. Voor 2.500 euro kon ik met tien mensen eten en drinken. Daar heb ik meer plezier aan.”

Ik kan me inbeelden dat veel goudzoekers bij u komen aankloppen.

“Tijdens het allereerste seizoen van The Sky Is The Limit kreeg ik een bericht van een vrouw. Voor haar zoon wilde ze een brommer van 1.600 euro kopen en ze vroeg of ik dat geld wilde voorschieten. Ze zou me komen terugbetalen in nature… Ik bedankte vriendelijk. Of mensen die hun huis niet kunnen afbetalen en vragen of ik 25.000 euro kan lenen. En mensen zijn dan nog misnoegd als je neen zegt. Zo gaat dat niet, hé. Ik kan niet iedereen helpen.”

Tot slot, waaraan geeft u nog geld voor uzelf uit?

“Auto’s. En ik kijk om een buitenverblijf te kopen, in Spanje of Nice. Alleen moet ik dan mijn vliegangst overwinnen. Toen de man van mijn zus en mijn ouders in negen maanden tijd stierven, heb ik een angst opgedaan. Vooral mijn schoonbroer vond ik erg. Met mijn zus vormde hij een droomkoppel. Samen hadden ze een bloeiende beenhouwerij. Jongens, dat was niet normaal. ‘s Nachts liep ik rond de tafel en eenmaal hebben ze dezelfde nacht twee artsen moeten laten komen om me te kalmeren. Ik durfde zelfs niet meer in een auto te kruipen. Maar dat is weggegaan zoals het gekomen is. Nu heb ik twee Lamborghini’s, een Mercedes, twee Porsches… Die ene Lamborghini heb ik gekocht door twee Ferrari’s te verkopen en er nog iets bij te leggen. Tja, een verzamelaar, hé.”


Jean-Marie Dedecker: “Wachten tot parlement zich ontbindt”

Jean-Marie Dedecker bevestigt dat er al losse contacten waren met Michel Van Den Brande. “Hij is naar een van mijn lezingen gekomen en kocht er zelfs een boek. We raakten aan de praat, waarbij hij zijn interesse en appreciatie voor mij en mijn programma uitdrukte. Dat respect is trouwens wederzijds. Michel is een selfmade man pur sang. Ook hij durft voor zijn mening uit te komen en draagt het hart op de tong.”

“Of ik plannen heb om met een eigen partij op te komen? Daarover communiceren is nog te vroeg. Mijn voorspelling is dat deze crisis nog een paar weken zal duren en dat het parlement zich dan zal ontbinden. Veertig dagen later moeten er dan nieuwe verkiezingen plaatsvinden. Wel, op het moment dat het parlement zich ontbindt en de zelfkastijding van de politiek ophoudt, zal ik mijn beslissing meedelen.”


EK-lied in de maak

“Samen met zanger Dennie Damaro kruip ik binnenkort in een speciale muziekstudio in Hoogstraten om een EK-nummer op te nemen. De titel is nog niet bekend, maar de slagzin is: De tweede plaats is voor ons niet genoeg. De tekst moet ik dringend eens beginnen instuderen. Kort na carnaval komt er eerst het sfeernummer ‘Twee glazen bier is voor ons niet genoeg’ uit. Waarom ik dat doe? Voor het plezier én het goede doel. De 500 euro die ik daarvoor krijg, stort ik door.” (ON)


Bio

Privé

Afkomstig van Sint-Niklaas, maar woont sinds zeven jaar op een penthouse in Blankenberge. Met een terras aan de zee – “Ik heb het grootste zwembad van het land voor mijn deur, maar ik heb watervrees” – en een richting het binnenland. Was getrouwd met Marleen Blommaert, maar het koppel ging uit elkaar. Samen kregen ze een dochter Jessie (33) en een zoon Dylan (27). De twee komen nog steeds overeen en zorgen samen voor hun eerste kleinkind Olivia (15 maanden). Is nu samen met Sofie Van Remoortel (49). Beiden hebben elk hun eigen woning en willen dat zo houden.

Opleiding

Een selfmademan, die enkel het lager onderwijs deed en geen enkel diploma op zak heeft. Moest vanaf zijn veertiende meehelpen met zijn ouders, die een zeepcentrale hadden. Ging op zijn negentiende de arbeidsmarkt op.

Loopbaan

Begon als arbeider bij BASF en trok na vier, vijf jaar naar Eurosteiger, waar hij doorgroeide tot werfleider. Nam in september 1998 het stellingbedrijf Kontrimo over. Groeide van een firma met 12 mensen en nog geen miljoen euro omzet naar een onderneming met 150 mensen en 12 miljoen euro omzet.