Kerstbabbel met Jan Bekaert: “Een mooie bekroning voor ruim 25 jaar WIT”

Jan Bekaert: (foto Coghe) © GINO COGHE Foto Coghe
Redactie KW

Nog een weekje en dan zit het burgemeesterschap van Jan Bekaert erop. Drie jaar lang mocht hij voor de partij WIT de sjerp dragen, straks neemt Lieven Cobbaert (Liberaal 2018) zoals voorzien in het coalitieakkoord over. “Jammer dat het nu al gedaan is, maar ik blik meer dan tevreden terug. WIT en Liberaal 2018 vormden al die tijd een goed team en dat zal zeker zo blijven. De afgelopen jaren hebben we mooie projecten opgestart.”

Lieven Cobbaert heeft intussen al de eed afgelegd bij de gouverneur, maar officieel is hij pas vanaf 1 januari 2022 burgemeester van Ichtegem. Nog even tijd dus om huidig burgervader Jan Bekaert te strikken voor een babbel. “Ik blik genoegzaam terug op de afgelopen jaren”, valt hij met de deur in huis. “WIT en Liberaal 2018 vormden al die tijd een goed team en dat zal zeker zo blijven. De afgelopen jaren hebben we mooie projecten opgestart. Onder meer de vernieuwing van de site-Bruwier, de heraanleg van de jeugdsite, de complete renovatie van basisschool ‘t Mozaïek, de aanleg van een broodnodige parking in Bekegem, de opfrissing van het Ichtegemse dorpscentrum, het nieuwe containerpark, het fietspad in de Kortemarkstraat… We investeren zo’n 21 miljoen euro in de gemeente en blijven tegelijk financieel gezond. Wij hebben het startschot gegeven om alle deelgemeenten opnieuw op de kaart te zetten. Daar ben ik oprecht trots op. Nu, ‘t is jammer dat mijn ambt als burgemeester er bijna op zit. Straks ga ik me volledig geven als eerste schepen – ik verdwijn niet van het politieke toneel, hé, verre van.”

Positieve samenwerking

Of Lieven Cobbaert en zijn Liberaal 2018 de vruchten zullen plukken bij de volgende gemeenteraadsverkiezingen van 2024? “Tot aan de verkiezingen blijven we samenwerken. Eerlijk waar, we vormen een prima ploeg. Naast dagelijkse overleggen duren onze schepencolleges bijvoorbeeld makkelijk vijf uur, net omdat we samen naar oplossingen zoeken en alle schepenen aan het woord laten. (knipoogt) ‘t Is niet alleen de burgemeester die beslist, hé. Als het kan, zou ik na de verkiezingen graag opnieuw met Cobbaert en co in zee gaan. De samenwerking is gewoonweg positief. De kaarten liggen straks wel anders, want een nieuw Vlaams decreet bepaalt dat de grootste partij de burgemeester levert. Een overeenkomst om de sjerp opnieuw te delen, lijkt niet meer mogelijk.”

Straks ga ik me volledig geven als eerste schepen. Ik verdwijn niet van het politieke toneel, hé, verre van

Het burgemeesterschap van Jan Bekaert werd wel flink ingekleurd door de coronacrisis. “Zeer jammer. Corona heeft veel plannen van ons vertraagd of gedwarsboomd. En soms moet je als burgemeester beslissingen nemen die lokaal moeilijk te handhaven zijn. Een voorbeeld: privéfeesten in een zaal zijn verboden, maar bij mensen thuis niet. Hoe leg je dát uit aan de mensen? Nu, als apotheker bekijk ik de dingen door een wetenschappelijke bril, wat een meerwaarde geweest is tijdens de vele overleggen met het crisisteam. Je zit niet altijd allemaal op dezelfde golflengte.”

“Kijk, mijn burgemeesterstitel is een hoogtepunt in mijn politieke carrière, absoluut. Het is ook een bekroning voor het mooie en vele werk dat we met heel WIT hebben verzet in de meer dan 25 levensjaren van onze partij. We behaalden bij de laatste verkiezingen 7 op 23 zetels en zouden nooit zo’n succes geboekt hebben zonder de inzet van alle leden. Het klinkt misschien wat melig, maar we zijn een echte vriendengroep. Zo is de partij in juni 1994 ook ontstaan, in de tuin van Toon Calus. We trokken nauwelijks enkele maanden later naar de kiezer en behaalden meteen vier zetels.”

Naar Bonaire

“Mijn apotheek aan de Engelstraat liet ik eerder al over aan mijn nichtje. Ik was van mening – en ben dat nog altijd – dat je niet én honderd procent burgemeester kan zijn én honderd procent apotheker. Ik maakte een keuze en betreur die níét. Het was een bewuste zet en als eerste schepen zal ik nog altijd de handen vol hebben. Toegegeven, ik kijk er wel naar uit om nog eens met alle kinderen en kleinkinderen – 21 koppen groot – op reis te gaan. Mijn zoon woont en werkt in Bonaire, net boven Zuid-Amerika, en we zouden er graag nog eens naartoe gaan. Ik mag ook blij zijn dat mijn echtgenote me altijd alle vrijheid heeft gegeven om me politiek uit te leven. Daar ben ik haar eeuwig dankbaar voor.” (TVA)