Hij nam een paar jaar geleden al afscheid van de lokale politiek, maar nu is Frank Duhamel (61) ook officieel met pensioen. Hij woont met echtgenote Frederika in Roeselare, maar volgt de Izegemse politiek nog steeds op de voet. Hij is scherp voor het huidig bestuur, maar hoopt tegelijk dat de oude wonden binnen zijn eigen partij op een dag zullen helen.
Je bent nu enkele maanden officieel met pensioen. Hoe voelt dat?
“Zalig, ik heb plots tijd voor alles. Ik heb er een druk professioneel en politiek leven op zitten, waarbij mijn partner Frederika vaak aan de zijkant stond. Nu kan ik meer tijd maken voor haar en heel wat hobby’s, zoals Spotify-lijstjes met mijn favoriete muziek of fotoboeken maken en persartikels klasseren. We gaan nu ook regelmatig wandelen en fietsen. Het voelt vreemd, maar bevrijdend om plots dingen zonder verplichting te moeten doen.”
Ga je je job als leerkracht lichamelijke opvoeding niet missen?
“Ik heb mijn job in het MPI Sterrebos altijd met veel voldoening gedaan. Ik gaf er les aan jongeren met een bepaalde beperking en dat vergt een rustige aanpak. Ik was streng, maar altijd met respect voor de leerlingen. Ik ben in mijn loopbaan ook bijna nooit ziek geweest. Per jaar één dag, telkens na Izegem Koers. (lacht) Om maar te zeggen dat ik mijn job zeer graag deed. Dat was ook de voedingsbodem om later in Izegem G-sportdagen te laten organiseren. Alleen voelde het afgelopen jaar door corona toch aan alsof ik me soms naar mijn pensioen moest slepen. Leerlingen moesten in hun bubbel blijven, competities tussen de klassen vielen weg… In dat opzicht was het toch een beetje een raar afscheid.”
Je bent ook vrijwilliger in vaccinatiecentrum ISO.
“En daarmee is de eerste uitdaging van mijn nieuwe leven een feit. (glimlacht) Nu ik tijd heb, kan ik me evengoed nuttig maken. De ene keer ben ik steward, de andere keer zit ik aan het onthaal. Het is er een blij weerzien met voormalige politici zoals Dirk Van Walleghem en Jean-Pierre Declercq. We kunnen bijpraten en dan komen oude anekdotes naar boven. Veel mensen vinden het fijn dat ze een bekend gezicht zien. Sommigen hebben stress en zijn gerustgesteld als we hen aanspreken.”
Door de veel te hoge kostprijs van de Cultuurfabriek zullen veel andere zaken in het gedrang komen
Volg je de Izegemse politiek nog?
“Ik ben nog actief in de raad van bestuur van de bib en De Lochting en volg regelmatig de gemeenteraad. Het valt me toch op dat er geen debatten zoals weleer meer zijn. Toen werden er nog grondige discussies gevoerd, nu lezen veel politici een briefje af en is ook de repliek vaak al neergeschreven. Een spijtige trend. Veel beslissingen zijn tegenwoordig ook voor het college van burgemeester en schepenen, wat jammer is. Als ze dat vragen, geef ik onze raadsleden Justine Hollevoet en Julie Vandewaetere met plezier nog advies over bepaalde kwesties, maar ze varen grotendeels hun eigen koers en doen dat goed.”
Je nam in 2018 afscheid van de politiek, nadat je partij een opdoffer bij de gemeenteraadsverkiezingen kreeg. Hoe blik je daar op terug?
“Het was voor mij de verkiezing te veel. Dat is duidelijk. Het hielp natuurlijk niet dat de groep in aanloop naar die belangrijke dag uit elkaar is gevallen. (onder meer ex-schepenen Kurt Grymonprez en Nadia Staes verlieten SP.A en richtten de onafhankelijke partij STiP op, red.) Een jammere zaak, waar niemand die links georiënteerd is, baat bij heeft gehad. Sommige ego’s waren helaas te groot. Die politieke verspreiding was niet goed. N-VA heeft daarvan geprofiteerd. We hebben ook altijd goed met Groen samengewerkt. Ik hoop dat er vroeg of laat opnieuw een rood-groen progressief front ontstaat. We gaan moeten durven in de spiegel kijken. Met de alternatieven die nu voorhanden zijn, blijven we allemaal aan de zijkant staan.”
Wat weinigen weten, is dat je ondertussen naar Roeselare bent verhuisd.
“Dat was nodig om afstand te kunnen nemen. Nu kan ik alles vanop een afstand bekijken en dat is beter zo. Sommige zaken liggen nog steeds moeilijk. Het doet vooral pijn omdat ik achttien jaar SP.A en CD&V heb kunnen verzoenen in de meerderheid, maar op het eind niet hetzelfde kon doen binnen mijn eigen partij en vriendenkring. Ik en mijn vrouw Frederika hebben jarenlang een LAT-relatie gehad, maar nu woon ik samen met haar in Roeselare. Zij is daar altijd blijven wonen en ik in Izegem. Dat leek ons indertijd beter voor onze kinderen, maar nu ze niet meer naar school gaan en ik niet meer politiek actief ben, opende dat mogelijkheden.”
Hoe vind je dat het huidige stadsbestuur het er van af brengt?
“Er gebeuren soms goede zaken, zoals het openstellen van het Blauwhuispark en de steun aan de horeca in coronatijden, maar bij enkele grote projecten frons ik toch de wenkbrauwen. Zoals de nieuwe Cultuurfabriek, die een voorlopig prijskaartje van maar liefst 16,5 miljoen euro heeft. Door die veel te hoge kostprijs zullen veel andere zaken in het gedrang komen. Dan moet je als stad je belastingen verhogen of besparen. Ik vrees dat het beknippen zal worden. Toen N-VA nog in de oppositie zat, kregen we de kritiek dat we als meerderheid boven onze stand leefden, maar nu trappen ze zelf in die val. Terwijl als je de rekening zou maken, projecten als De Leest, ’t Sok en de Topturnhal alles samen nog niet zoveel hebben gekost als de Cultuurfabriek. Ik stel ook de noodzaak van de nieuwe evenementenhal in vraag, die ook nog eens kleiner zal zijn dan het huidige ISO. Je hebt al De Leest en het JOC. Ze konden op dat vlak beter de privésector inschakelen.”
Zijn er projecten die jij ooit mee realiseerde, die je nog na aan het hart liggen?
“Veel, maar het Rhodesgoed steekt er toch bovenuit. De stad had begin jaren 90 zelf geen geld om de grond aan te kopen waar we het bos zouden aanplanten. Ik was toen amper zes maanden schepen van Milieu. Ik trok mijn stoute schoenen aan en na een gesprek met toenmalig minister Norbert De Batselier in Brussel keerde ik terug met een miljoen euro om alles te kunnen financieren. De landbouwvleugel binnen CVP was daar natuurlijk tegen. Om toch aan een alternatieve meerderheid te raken, ben ik toen met Gerda Mylle (toen raadslid, later burgemeester, red.) nog naar Geluwe gereden om dat plan op restaurant te bespreken. Toen de ober vroeg of we een tafeltje aan het raam wilden, reageerden we beiden verschrikt en wilden we een tafel die niet zo zichtbaar was, zodat het zeker niet zou uitlekken. Tot op de dag vandaag denkt die man wellicht nog altijd dat we een affaire hadden. Maar daar is wel de kiem gelegd oor een mooie samenwerking tussen ‘kaloten’ en ‘sossen’ die achttien jaar zou duren. We gaan nog bijna wekelijks in het Rhodesgoed wandelen.”
Koesteren jullie nog grote plannen of dromen?
“Vaker naar Andalusië gaan. Zes jaar geleden vonden we daar na een lange zoektocht ons droomhuis, met een prachtig zicht op de heuvels. Daar heb ik Frederika op Valentijnsdag 2018 ook ten huwelijk gevraagd. Door corona hebben we er het voorbije jaar niet veel gebruik van kunnen maken, maar in de toekomst willen we er meer verblijven. Voorlopig in de vakantieperiodes, maar Frederika moet nog negen jaar werken. Daarna gaan we wellicht meer in ons paradijs in Spanje verblijven.” (VADU)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
