Drie nieuwe schepenen hebben sinds de gemeenteraadsverkiezingen hun intrede gemaakt in het college. Als laatste in de rij stellen we deze week Magali Vanhaeren voor. Ze is sinds kort schepen van Sociale Zaken, haar gedroomde bevoegdheid. Als politieke neofiet stamt ze nochtans uit een politieke familie. “En ook de opvolging lijkt verzekerd, want zoon Gaël heeft de microbe al goed te pakken.”
Magali Vanhaeren (44) vormt samen met partijgenoten Vicky Dereere en Lucas Vandendriessche het trio nieuwkomers in het schepencollege. Vanhaeren is HR-medewerker bij het CAW Noordwest-Vlaanderen. “Ik blijf daar ook werken, zij het in een 4/5de week. Dankzij het politiek verlof lukt het tot nu toe aardig om mijn mandaat en job te combineren”, stelt de partner van oud-gemeentesecretaris Yannick Wittevrongel vast.
Voor Magali waren het vorig jaar haar eerste, onwennige stappen in de lokale politiek. Terwijl collega Vicky Dereere al een N-VA-stempel droeg en Lucas Vandendriessche uit ‘groene’ hoek komt, kleefde niet meteen een politiek kleur aan Vanhaeren. “Ik kom wel uit een links nest, hoor”, oppert ze. “Mijn vader, die overleden is, zetelde ooit zes jaar in de gemeenteraad van De Haan. Hij was ook drie jaar lang OCMW-raadslid. Mijn overgrootvader was zelfs ooit schepen in De Haan.”
En met zoon Gaël staat alweer een volgende generatie klaar in de coulissen. “Gaël zit in zijn tweede jaar politieke wetenschappen aan de UGent. En ik moet zeggen, hij heeft de politieke microbe al goed te pakken. Hij volgt echt alles van dichtbij.”
Gedreven mensen
Na goed twee maanden aan het roer als schepen van Sociale Zaken is ze al ver voorbij de eerste indrukken van haar nieuwe werkomgeving. “Mee aan het roer staan van dit mooie, nieuwe woonzorgcentrum is niets minder dan een cadeau. De inzet van onze medewerkers is gigantisch en het is hartverwarmend om te zien hoe ze de bewoners onderdompelen in een familiale sfeer.”
Het vertrek van directeur Bjorn Pannecoucke, die zelf schepen van Sociale Zaken in Oostende werd, is volgens Magali Vanhaeren goed opgevangen. “Pascal Maxant-Beauboeuf vervangt hem tijdelijk. Maar omdat Bjorn normaal gezien niet meer terugkeert naar ons wzc zijn we op zoek naar een nieuwe interim.”
Ook op de sociale dienst van het OCMW vond Magali naar eigen zeggen alleen maar gedreven medewerkers. “Ze doen er alles aan om wie in de problemen zit naar het OCMW te leiden, de plek waar ze kunnen geholpen worden, maar ook waar ze opnieuw naar de arbeidsmarkt kunnen geleid worden. Dat gebeurt vaak via vrijwilligerswerk, dat moet uitmonden in een echte baan.” Met 18 procent Bredenaars onder de armoedegrens geen overbodige luxe. “Dat is een hoog percentage, maar dat komt ook omdat we in Bredene heel proactief werken. Onze twee brugfiguren leveren bijvoorbeeld knap werk op dat vlak. Ze maken de verbinding tussen de scholen, waar je de eerste tekenen van vaak verdoken armoede ziet, en het OCMW.”
Personeelskost
Als schepen van Sociale Zaken telt Magali Vanhaeren het grootste aantal personeelsleden onder haar bevoegdheid. Als financiënschepen Lucas Vandendriessche een lineaire besparing van 5 procent op personeelskosten in het vooruitzicht stelt, dan verontrust dat Magali Vanhaeren allerminst. “Besparen op de zorg is geen optie. Door de krapte op de arbeidsmarkt moeten het woonzorgcentrum vandaag vaak interimverplegers in dienst nemen. Er is nog altijd een opbod waardoor ze soms zelfs een bedrijfswagen krijgen aangeboden. Maar ik stel vast dat heel wat verpleegsters hiervan terugkomen. Een groot voordeel is dat verpleegsters in ons woonzorgcentrum geen gesplitste diensten moeten lopen. Dat maakt van ons een aantrekkelijke werkgever voor wie op zoek is naar een gezonde werk-privébalans. Dat de personeelskost in het wzc is opgelopen, is overigens logisch. We zijn van 129 bedden in Wackerbout gegroeid naar 160 bedden in wzc Jacky Maes. Dat vergt natuurlijk extra personeel.”
Of er nog veel extra geld overblijft voor nieuwe initiatieven zal nog moeten blijken. “Maar ik droom alleszins van een meldpunt voor senioren in nood en een nieuw elan voor het Huis van het Kind, dat wat ter plekke is blijven trappelen. Tweewekelijks een activiteit in het Huis zou toch moeten kunnen.”
