Alfons Monte (63) neemt na een bewogen periode in de gemeentepolitiek afscheid van ‘zijn’ Blankenberge. Een ervaring rijker, maar vooral een illusie armer. “Met alleen goede bedoelingen raak je in de politiek blijkbaar niet ver.”
Monte kroop de voorbije weken uit een diep dal. “Ik heb diep gezeten. Héél diep. Voelde mij fysiek en mentaal twintig jaar ouder. Ik sliep al maanden niet goed meer, durfde niet meer buitenkomen. Mijn zelfvertrouwen was volledig weg”, steekt hij van wal. Eigenlijk was hij van plan om zijn schepentermijn nog uit te doen, maar z’n huisarts drukte hem met de neus op de feiten: op dezelfde manier voortdoen had geen enkele zin. “Ik maakte er mezelf alleen maar kapot mee.”
Fons is één van ons
Zijn intrede in de politiek, bij N-VA, kwam drie jaar geleden als een complete verrassing voor velen. “Fons is één van ons, had iedereen tot dan toe gedacht. Plots was dat niet meer zo. Van de ene dag op de andere werd ik schepen, maar al snel bleek dat een lege doos. Ik moest overal voor vechten en op alles besparen. Om een stom voorbeeld te geven: op de jaarlijkse ‘verwendag’ in de bib mocht er geen cava geschonken worden.”
“Ook voor Beaufort heb ik moeten vechten. Samen met mijn diensten: hun loyauteit is lovenswaardig. Toen ik na het eerste jaar al wilde stoppen, hebben zij me moed ingesproken. ‘Geef het nog een kans’, zeiden ze, en ik ben blij dat ik het uiteindelijk nog geprobeerd heb. Maar toen corona kwam, was dat welgekomen. Ik was toen al op.”
Dat vertrouwen in de diensten was in het stadhuis soms ver te zoeken, volgens Monte. “Eigenlijk werd alles er beslist ‘en petit comité’, waardoor ik op den duur met tegenzin naar het schepencollege ging. ‘Wat zit ik hier eigenlijk nog te doen’, heb ik vaak gedacht. ‘Welke van mijn ideeën gaan ze nu weer van tafel vegen?’ Van de bemoeienissen omtrent het cultuurprogramma hoorde ik achteraf van collega-schepenen dat dit eigenlijk not done is. Ik kreeg niet de minste ruimte om als schepen mijn ding te doen.”
Het spelletje wordt hier echt vuil gespeeld. Alleen in een stadslijst zie ik nog redding
“De grote politieke belofte bij de vorige verkiezingen was dat er met de nieuwe burgemeester eens een nieuwe wind door Blankenberge zou waaien. Er zou eindelijk schoon schip gemaakt worden. Onze ploeg is daar misschien met de beste bedoelingen aan begonnen, maar dat schip is veel te voortvarend geweest. Wat er in die eerste maanden allemaal gebeurd is, werd ook bij de bevolking niet in dank afgenomen. Het was allemaal te veel ineens”, zegt Monte.
Hij kreeg in 2018 verrassend de tweede plaats op de lokale N-VA-lijst. “Toen ze op een dag aan mijn deur stonden, was politiek het verst van mijn gedachten. Maar dan krijg je te horen dat je iets kunt betekenen voor je steedje en daar wou ik het wel voor doen. We zouden samen aan het imago van Blankenberge werken. Maar veel beloven, weinig geven: het is ook een van de grote clichés uit de politiek. Iedereen weet dat politiek een machtsspel is, maar ik had nooit gedacht dat het er op lokaal vlak zó hard kon aan toe gaan. In Blankenberge wordt het spelletje echt vuil gespeeld, de politieke situatie is er volledig verziekt. Alleen in een stadslijst zie ik nog redding.”
Te braaf voor politiek
Dat hij nu zoveel steun krijgt, is een opsteker. “Toen het nieuws van mijn vertrek bekendraakte, werd ik overstelpt met telefoons en sms’jes. Mensen belden mij zelfs vanop hun vakantiebestemming. Oef, dacht ik. Ze begrepen het.”
Ook daarom sloot Monte zich de voorbije maanden op. “Het zal ook wel voor een stuk aan mij liggen dat het zo uitdraaide: ik ben niet iemand die gemakkelijk met de vuisten op tafel slaat. Te braaf voor de politiek, las ik op Facebook. Dat zal wel waar zijn. Ik vind het erg dat brave mensen geen kans maken. Het is niet omdat je geen grote mond kan opzetten dat je geen ambitie hebt.”
Wat betreft het onterecht geïnde vervangingsinkomen, handelde Monte volgens eigen zeggen altijd naar eer en geweten. “Het is het sociaal bureau dat daar geblunderd heeft en ik neem dat kwalijk: zoiets kan je voor de rest van je leven blijven achtervolgen. Dat ze nu in de gemeenteraad hun pijlen maar op iemand anders richten. Ik ben genoeg voor schut gezet.”
Zot van ‘opie’
De teleurstelling heeft intussen plaatsgemaakt voor opluchting. “Eigenlijk zou ik de mensen moeten bedanken die mij zover kregen. Het voelt alsof er een rugzak van honderd kilo van mijn schouders is gevallen. Mijn gezondheid en familie gaan nu voor; ik wil eindelijk eens écht tijd maken voor mijn vier kleindochters. Ze zijn zot van opie”, glimlacht hij. “En ook mijn vrouw is blij dat ik mijn normaal leven terug heb. Zij ziet me eindelijk weer lachen.”
Monte werkte veertig jaar bij AGC Glass Europe in Zeebrugge. In 2001 startte hij als hobby met zijn website Blankenberge-Online, later de Krant van Blankenberge. “Ik heb mijn fototoestel weer bovengehaald, maar nu trek ik ermee de vrije natuur in. Voor mijn lens geen politiekers meer”, knipoogt hij. Daarnaast herontdekte hij ook zijn passie voor radiomaken: elke zondagavond tussen 17 en 18 uur draait hij als ‘Lex van der Noord’ zijn favoriete plaatjes op de digitale radiozender KL85. “Martha & The Vandellas, Cliff Richard… De titel van mijn programma ‘Bakboord’ is een knipoog naar de zeezenders waardoor ik als jonge twintiger gebeten was. In de jaren tachtig heb ik nog een tijdlang plaatjes gedraaid op Radio Carolientje, een vrije radio die uitzond vanuit Oostende.”
Een nieuwe start
De politiek heeft Monte voorgoed de rug toegekeerd. “Neen, ze moeten het mij niet meer komen vragen. Ik heb thuis nog verkiezingsfolders teruggevonden en ik heb ze direct allemaal weggekieperd. Ik kreeg een degout van alles wat met de politiek te maken heeft. Ik heb dat niet nodig in mijn leven.”
Monte trekt binnenkort zelfs weg uit Blankenberge, al wil hij dat zelf liever geen vlucht noemen. “We waren al een tijdje aan het uitkijken naar iets anders. Uiteindelijk is het Beernem geworden: een appartement in de vernieuwde stationsbuurt. En eerlijk gezegd ben ik nu toch wel blij dat ik afstand kan nemen van alles wat mij ziek gemaakt heeft. Beernem voelt echt als een nieuwe start.”
Naar Blankenberge is hij wel nog van plan terug te keren voor de havenfeesten of de bloemenstoet. “Maar een plaatsje op de tribune, daar bedank ik voor. Zet mij maar gewoon tussen ‘t volk…”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
