Vier rechtstreeks verkozenen verlieten de Kortrijkse gemeenteraad. De grootste impact kwam echter van de zittenblijvers die overliepen naar een andere partij. Enkele belangrijke spelers van N-VA scheurden zich van de partij af, onder wie schepen Catherine Waelkens. De twee Vlaams Belangers waren nodig om de meerderheid te redden.
De Kortrijkse gemeenteraad kent op 2 januari 2013 een valse start. Vincent Van Quickenborne (Open VLD) wordt een maand geschorst door de Raad voor Verkiezingsbetwisting. CD&V en Groen – beide in de oppositie – dienen klacht in omdat een te grote verkiezingsaffiche te dicht bij een aantal stembureaus stond. De rancune van CD&V, die door Vincent Van Quickenborne buitenspel wordt gezet, is op dat moment nog voelbaar in de straten van Kortrijk. Vandaar ook dat de installatiefoto hiernaast dateert van 5 februari, de eerste gemeenteraad mét burgemeester Van Quickenborne.
Schepen stapt op
De stadscoalitie (Open VLD, SP.A en N-VA) heeft 22 van de 41 zetels maar al snel blijkt N-VA het zwakke broertje in die krappe meerderheid. In 2014 doet Axel Ronse zijn intrede in het Vlaams Parlement en meteen ook in het Kortrijkse N-VA-bestuur. Hij stelt orde op zaken, al zorgt dat meteen ook voor meer spanningen binnen de partij. In mei 2015 lijkt N-VA weer sterker te staan. Ze halen Maarten Seynaeve en Isa Verschaete over om de overstap van Vlaams Belang naar N-VA te maken. Vanaf dat moment zetelen de ex-VB’ers als onafhankelijken, maar stemmen ze wel mee met de meerderheid. Op die manier wordt Kortrijk de eerste stad waar het cordon sanitair min of meer wordt doorbroken. Opvallend genoeg is Giel Seynaeve, Maartens vader, dit jaar lijsttrekker van Vlaams Belang in Izegem.
“Ik voelde me in het college onvoldoende gesteund door mijn eigen partijgenoten” – Cathérine Waelkens, onafhankelijk raadslid, ex-N-VA
Twee belangrijke stemmen zal enkele maanden later blijken. In oktober 2015 wordt Steve Vanneste uit de partij gezet omdat hij in het openbaar te veel kritiek op de partij geeft. De achterhoedegevechten bij N-VA blijven duren. Rond de jaarwisseling van 2015-2016 scheurt een belangrijk deel van de N-VA zich van de partij af, onder wie de voorzitter, secretaris én schepen Cathérine Waelkens. “De rechtstreekse aanleiding voor het vacant stellen van mijn schepenambt was de begroting”, blikt ze terug op die periode.
“Ik kon onmogelijk de verantwoordelijkheid dragen voor de financiële situatie. Een budget presenteren waar ik niet achterstond, dat kon ik niet. Er wordt constant gezegd dat de stadsschuld is afgebouwd, maar die is in Kortrijk constant gebleven. De schuldenlast bij politie en OCMW zorgt ervoor dat Kortrijk de hoogste schuld per inwoner heeft. Waar andere steden op de rem gingen staan, bleef onze stad investeren in projecten die leuk ogen voor de buitenwereld.”
Catherine stapt niet alleen uit het schepencollege, ze laat ook de partij achter zich en blijft zetelen als onafhankelijke: “Hoewel ik binnen mijn fractie vaak gelijk kreeg, voelde ik me binnen het college niet voldoende gesteund door mijn eigen partijgenoten. Ik bleef wel mijn engagement als gemeenteraadslid opnemen met evenveel overtuiging. Daarom ook dat ik me nu inzet voor Kortrijk Vooruit. Ik zal wel niet verkozen raken, maar ik wil een eventueel verkozene wel blijven ondersteunen met mijn financiële kennis.”
In theorie is er dus geen meerderheid meer in Kortrijk met 9 Open VLD’ers, 6 SP.A’ers en 5 N-VA’ers. Door de overlopers van Vlaams Belang, blijft N-VA echter zeker van 7 stemmen tijdens de gemeenteraad. Al betekent dat dat er niemand mag ontbreken bij het stemmen over belangrijke dossiers.
Marie-Claire naar zee
In 2016 verplaatst de aandacht binnen de gemeenteraad zich van N-VA naar Open VLD. In maart geeft Eline Brugman – tijdens de bestuursperiode twee keer mama geworden – aan dat ze de politiek vaarwel zegt. Het blijkt niet te combineren met haar gezin en professionele loopbaan. Bij de liberalen was er nochtans de afspraak dat Eline het schepenambt zou overnemen van Koen Byttebier in 2017. Uiteindelijk neemt Arne Vandendriessche in april 2017 de portefeuille op zich.
Eind vorig jaar moet Open VLD opnieuw afscheid nemen van een sterkhouder in de gemeenteraad. Marie-Claire Vandenbulcke verhuist naar Knokke, waardoor ze haar zetel moet doorgeven. “Met pijn in het hart”, vertelt Marie-Claire. “Ik volg de politiek nog elke dag. Geen debat op tv ontsnapt aan mijn aandacht. Intussen zit ik in het VLD-bestuur in Knokke, maar het gaat er hier heel anders aan toe dan in Kortrijk. Er moet hier zelfs geen campagne worden gevoerd, in het straatbeeld is niets te zien. Ik mis het nochtans, dat campagne voeren, het contact met de mensen. Ik heb dat altijd heel graag gedaan. Ik bel dan ook regelmatig met de mensen in Kortrijk om hen te steunen.”
Kortrijk volgt Marie-Claire nog op de voet. “Na dertig jaar er deel van uit te maken, laat je dat niet zomaar los. Ik ben heel benieuwd hoe het zal uitdraaien in Kortrijk.”
Jouw gemeenteraad 2013/2018
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier