Ivan De Clerck verdween na de verkiezingsnederlaag van het politieke toneel en leidt vandaag, op zijn 60ste, een heel ander leven. Niet alleen leeft hij nu een stuk gezonder, er zijn ook ‘de vijf c’s’ die hem bezighouden. En zijn vrouw komt regelmatig ter sprake. “Ik besef dat we het goed hebben samen.”
De Clerck ontvangt ons in zijn kantoor in de Kerkstraat. “Een plek waar historische coalities gesmeed zijn, en waar ook een nederlaag werd verteerd. Maar het gevreesde zwarte gat bleef uit. Voor u zit een gelukkige zestiger, ondanks die artrose”, zegt de oud-burgemeester met een glimlach. Al die jaren werd hij geleefd door zijn agenda, vandaag leidt De Clerck een stressloos bestaan. “Ik ben die ongezonde kilo’s kwijt, en ik slaap veel beter. Die gejaagdheid is eruit. Na dertig jaar ten dienste van ‘t steedje is er tijd voor andere dingen.”
Petanque
De Clerck omschrijft die dingen als ‘de vijf c’s’. “Om te beginnen de c van ‘catering’ (hij heeft een eigen cateringbedrijf, red.) en ‘culinair. De tweede en derde c: cultuur en citytrips. In november wordt dat een weekendje Parijs voor de expo Toulouse-Lautrec in het Grand Palais. Mijn vrouw en ik reizen sowieso graag. China, Zuid-Afrika en de Scandinavische landen staan nog op onze bucketlist. De vierde c: chillen! Ik speel tegenwoordig petanque, al ben ik er geen krak in. Rest nog de vijfde c: Club Brugge. En over Club gesproken, ik zit nu ook in de Lions Club.”
Ondanks alles mist De Clerck zijn oude leven soms. Zijn leven in de politiek, dat in 1994 begon. “Vijfentwintig jaar, dat zet je niet zomaar aan de kant. Wat ik mis, is niet zozeer de politiek an sich dan wel de menselijke relaties. Het contact met de burger: de viering van een honderdjarige, de huwelijksjubilea, de ontvangst van de nieuwe inwoners… De eerste verdieping van het stadhuis is nu ‘t stil verdiep, dienstbetoon is precies een vies woord geworden.”
Ik ben die ongezonde kilo’s kwijt en slaap beter, die gejaagdheid is eruit
“Wat ook knaagt, is dat de ontwikkeling van de stad zo abrupt tot stilstand kwam. Het feestjaar 750 jaar Blankenberge had een apotheose moeten worden: het orgelpunt op twee legislaturen van vernieuwing. Maar de nieuwe coalitie wou het ‘anders’ aanpakken. En blijkbaar is dat gewoon alles van tafel vegen wat wij hadden opgebouwd. En er is niets in de plaats gekomen. Ik merk dat daar onder de bevolking een zekere ongerustheid over leeft: mensen vertellen mij dat in de supermarkt”, zegt De Clerck, die ook kritisch is voor zijn eigen partij.
“Het is een jaar van wrok geweest. De manier van oppositie voeren wordt nog te veel gevoed door frustraties. Maar Open VLD is natuurlijk altijd een bestuurspartij geweest. Van oppositievoering kennen we geen kloten“, zegt hij onomwonden. Dat zijn generatiegenoten hem niet gevolgd zijn, toen hij een stap opzij zette, zit hem ook nog dwars.
Gemiste kans
“Onze ploeg heeft het goed gedaan, maar in 2018 is daar een punt achter gezet. De jongeren verdienden toen carte blanche. Laat ze desnoods eens goed op hun bek gaan, maar ze moeten zich kunnen bewijzen. Nu houden ze zich in uit ontzag voor de oude bonzen.Dat is een gemiste kans voor de partij. Er is nood aan frisse ideeën en een moderne communicatie”, meent De Clerck, die naar eigen zeggen ook overwoog een nieuwe partij op te richten. “Maar daarvoor ben ik uiteindelijk te blauw, en ik wil mijn oogappel Thibau (Haerinck, de nieuwe voorzitter van Jong VLD en Ivans petekind, red.) niets in de weg leggen. Mijn politieke ambities branden op een laag pitje, maar ik blijf graag een stoorzender binnen de partij.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier