In het spoor van onze nieuwe burgemeester: “Op zondag doe ik nog gewoon de was en de plas”

Ruth Vandenberghe (47) is sinds halfweg vorige week plaatsvervangend burgemeester van Kortrijk. Ze neemt de fakkel over van Vincent Van Quickenborne die vertrok naar Brussel om er deel uit te maken van de federale regering als minister van Justitie en Noordzee. Wij mochten haar eerste week als burgermoeder van dichtbij meemaken en volgden haar dan ook op de voet.

“Om 7 uur werd ik op een persconferentie in het Kortrijkse stadhuis aan de pers voorgesteld als de nieuwe waarnemende burgemeester. Meteen daarna sprong Vincent (Van Quickenborne red.) in zijn auto. Om 10 uur moest hij immers de eed afleggen in Brussel als minister en dan waren voor mij de poppen dus aan het dansen.” (lacht)

“Ik heb de beslissing om burgemeester te worden op tien minuten moeten nemen. De vraag had ik helemaal niet zien aankomen. Ik trad op die persconferentie dan ook aan met knikkende knieën en kramp in mijn maag. De nacht ervoor had ik geen oog dicht gedaan. Eigenlijk mocht ik voor 7 uur niemand vertellen dat ik Vincent zou vervangen, maar ik heb toch mijn moeder gebeld, die spontaan reageerde met ‘Jah Rutheke, proficiat!’. Ze was even overdonderd als ik, maar zei er ook meteen bij dat ze er zeker van was dat ik dat goed zou doen. Aan mijn twee zonen heb ik het niet durven zeggen. Die zitten alle twee op kot in Gent en ik was bang dat ze na een paar pintjes wel eens iets zouden kunnen verklappen.” (lacht) ‘Allez mama, drinken in Gent, dat doen wij toch nooit’, reageert een van haar zonen, Vic (18), die net op dat moment even binnen wipt. De opmerking komt hem op een scheve blik en een luide lach van de kersverse burgemeester te staan.

“Zodra het nieuws van mijn waarnemend burgemeesterschap bekend raakte, werd ik overspoeld door een tsunami van lieve berichten en bloemen. Op een bepaald moment kon ik Vincents of allez, mijn bureau haast niet meer zien. Die bureauwissel voelde wel wat onwennig, maar dat wilde ik niet te lang uitstellen. Ik wilde iedereen persoonlijk bedanken en daar ben ik mee bezig geweest tot zondagnacht. Er kwamen natuurlijk ook wat negatieve reacties binnen, maar die probeer ik niet te lezen. Het waren er om eerlijk te zijn veel minder dan verwacht. Ik kreeg wel twee heel lelijke persoonlijke mails, maar ik leerde als schepen al om een dik vel te hebben. Toen het recyclagepark aan de Graaf Karel de Goedelaan dicht ging, kreeg ik al hopen bagger over mij heen. Een burgemeester moet daar helaas tegen kunnen. Ik werd meteen ook toegevoegd aan heel wat WhatsApp-groepen, voorgesteld aan de mensen van Fluvia en politiezone Vlas en kreeg een snelcursus coronacijfers opvolgen.”

Ik kreeg twee heel lelijke persoonlijke mails, maar ik leerde als schepen al om een dik vel te hebben

“En dan was er natuurlijk nog de bekommernis rond mijn opvolging. Stefanie Demeyer kreeg welgeteld een kwartier om die beslissing te nemen. (lacht) Tot slot heb ik meteen een filmpje opgenomen waarin ik stadsmedewerkers en vroegere collega’s heb toegesproken. Ik wilde dat per se voor het weekend doen want ik ben zelf 22 jaar aan de slag geweest als stadsmedewerker en heb dus dikwijls in hun schoenen gestaan. Ik wilde hen geruststellen en vertellen dat ze op mij kunnen rekenen. Die mensen zijn onze steunpilaren, ik wilde dus niet dat ze alle details van de wissel zomaar via de pers zouden vernemen.”

“Omdat Stefanie pas op de gemeenteraad van 12 oktober de eed kan afleggen als schepen van Burgerzaken ben ik even schepen en burgemeester tegelijk. Ik trouwde zaterdag nog vier koppels. Dit weekend heb ik er nog een stuk of zeven en dan is het gedaan. Ik zal dat zeker missen want mensen trouwen deed ik ongelofelijk graag. Ik sta graag in dicht contact met onze burgers.”

“Op een normale zondag zou ik wat gaan wandelen zijn om even uit te waaien. Maar dat zat er deze week niet onmiddellijk in. Ik werd door de politiecommissaris op de hoogte gebracht van de homejacking in Kuurne en het daarop volgende dodelijk ongeval op het grondgebied van Kortrijk. Gelukkig heeft het parket dat onderzoek direct overgenomen, ik moest dus niet ter plaatse gaan. Ik heb wel genoten van een aperitiefje bij vrienden en ben even gaan shoppen. Alhoewel elke reden goed is om eens rond te kuieren in de winkelstraat, ging ik zondag toch op pad met het idee dat ik wat ‘burgemeesterwaardige’ stukken moest zien te vinden. (lacht) In mijn eigen stijl natuurlijk. Ik ben niet echt een sjieke. Ik doe op zondag ook maar de was en de plas van mijn twee kotstudenten, net zoals veel mama’s.”

“Op maandag moest ik om 7. uur al mijn bed uit, want om 8 uur stond het wekelijks overleg met de schepenen en de kabinetschef op de agenda. Daarna heb ik Stefanie voorgesteld aan de pers als nieuwe schepen en heb ik mijn eerste schepencollege voorgezeten. Daar werden heel uitzonderlijk ook taartjes en bubbels geserveerd, om mijn aanstelling te vieren. Tussendoor zijn er nog honderden mails te beantwoorden natuurlijk.”

“Een heel administratieve dag vrees ik. ‘s Avonds vonden de raadscommissies plaats en die vragen natuurlijk wel wat voorbereiding. De juiste papieren moesten ook tot bij de gouverneur geraken, zodat ik daar binnenkort de eed kan gaan afleggen. Er stonden ook een paar vergaderingen met medewerkers op de planning. Er zijn duizend en een praktische zaken die opgevolgd moeten worden. Na de raadscommissies volgt er dan nog overleg met de fractie. Tegen 22 uur ben ik thuis geraakt. Maar direct in mijn bed kruipen doe ik niet. Een warm tasje met melk en honing en even tot mezelf komen, zijn dan precies de dingen die ik nodig heb.”

Ik blijf hetzelfde doen als wat ik al 22 jaar doe: mij volledig smijten voor mijn stad

“Ik beleefde alles op dat moment nog altijd een klein beetje in een roes. Het is uitkijken naar de eedaflegging en een interview met Jong VLD voor de sociale media.”

“Ik geraak niet op een prijsuitreiking voor Tuinhier in Marke. Dus daar wordt een filmpje voor opgenomen. Ik kom veel meer met mijn gezicht op een scherm sinds ik burgemeester ben. (lacht) Er staan ook opvolgingsvergaderingen met de mensen van het recyclagepark en van de gebiedswerkers op de planning. Ook over Reveil, op 1 november, moet er nog overlegd worden. Opnieuw een drukke dag, maar ik voel mij al meer thuis. Uiteindelijk blijf ik hetzelfde doen als wat ik al 22 jaar doe: mij volledig smijten voor mijn stad!”