De IJzerbedevaart was zondag aan haar 94ste editie toe. Het evenement aan de voet van de IJzertoren in Diksmuide lokte nog 150 à 160 bezoekers. Het is niet meer het massa-evenement van vroeger, maar het is wel een evenement met een boodschap”, zegt Peter Verplanken, conservator van Museum aan de IJzer.
Volgens Peter Verplanken waren er tijdens de IJzerbedevaart meer aanwezigen dan aanvankelijk gerapporteerd. “Dat er maar 115 aanwezigen waren, klopt niet. Er waren 150 à 160 aanwezigen. De campagne is niet meer dezelfde als in de jaren zeventig en tachtig”, zegt Peter Verplanken. “Men zegt dat de opkomst klein is, maar de laatste vijf à tien jaar hadden we altijd maar 150 à 200 mensen op de IJzerbedevaart. Dat is niet nieuw. Dit jaar was dat ook zo.”
De IJzerbedevaart lokte in 1977 nog tussen de 50.000 en 60.000 bezoekers naar Diksmuide. Sindsdien begon het aantal bezoekers af te kalven. In de jaren negentig kwam het ook tot een splitsing in de Vlaamse beweging, met als dieptepunt de extreemrechtse rellen in 1996. Dat leidde uiteindelijk tot de eerste IJzerwake in Bikschote in 2003, waar er dit jaar zo’n 2.000 aanwezigen waren.”
Veel te weinig
“Voor ons was het een hele goede bedevaart. Het was inhoudelijk oké, vormelijk was alles in orde, we hadden geluk met het weer…”, vertelt Peter Verplanken. “Wat betreft het aantal mensen kan ik alleen maar zeggen dat dit het aantal is dat we op dit moment bereiken. Dat is veel te weinig, we geven dat gerust toe. Maar het is niet plots veel minder. Het is de laatste vijf à tien jaar altijd zo geweest. In de tijdsgeest van vandaag is dat de hoeveelheid dat we halen. Het is niet meer het massa-evenement van vroeger, maar het is wel een evenement met een boodschap.”
De bedevaart ging over het worstelen met identiteit. Daarbij werd het voorbeeld gegeven van Lode De Boninge. “Als missionaris was hij een pacifist maar hij bevond zich wel te midden van het oorlogsgeweld”, zegt Peter Verplanken. “Daarnaast was hij Franstalig opgevoed maar had hij alle begrip voor de Vlaamse verzuchtingen. Die innerlijke strijd is ook vandaag nog actueel. Velen worstelen met hun identiteit.”
Daarna gaf oud-politica Nelly Maes gaf haar visie op identiteit vanuit haar ervaringen. Kristin De Winter, die namens vzw Aan De IJzer zetelt in het Vlaams Vredesinstituut, sprak vervolgens over de Vlaamse bevoegdheid wapenhandel.
Volgend jaar opnieuw
De bedevaart werd afgesloten door Paul De Belder, die in zijn speech enkele keren verwees naar de tweedeling in de Vlaamse beweging. “Voor de afkalving van de Vlaamse autonomie moeten we de hand in eigen boezem steken – en met die ‘we’ bedoel ik zowel de Vlaamse politieke partijen als de klassieke Vlaamse Beweging – ‘Beweging’, nou ja… – waarvan een groot deel meent zich onledig te moeten houden met het geselen van heel andere katten, al dan niet met behulp van kliklijnen… Zo mogelijk nog pijnlijker intussen is dat de leider van de VVB – de zelfverklaarde motor van die klassieke Vlaamse Beweging – met het oog op een greep naar de macht openlijk pleit voor een alliantie met uiterst-rechts en een mogelijke deal met de grootste partij van Wallonië bij voorbaat in de ban slaat van de Vlaams-nationale kerk. Staf De Clercq revisited, 90 jaar na datum. En dan maar leuteren over godsvrede…”
Volgend jaar is er alvast zeker een 95ste IJzerbedevaart. “De datum moet nog vastgelegd worden, maar wellicht zal dat 4 september zijn”, geeft Peter Verplanken nog mee.
(TOGH)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
