“Wie zie je van ons achten het eerst in de politiek gaan?” Het was een vraag op een weekend met jeugdvrienden in de Ardennen, enkele jaren geleden. Zeven keer kwam als antwoord ‘Jeroen’ uit de bus. Ik dus. Er zitten tussen die vrienden nochtans enkele interessante profielen voor politieke partijen. Van een bedrijfsleider tot een advocaat en een notaris-in spe. Sociaal geëngageerde Ieperlingen ook, met het hart op de tong. Maar toch viel de keuze op de journalist die zich vaak in politieke kringen begeeft. Het is een fragment dat altijd in mijn achterhoofd is blijven spelen. In de politiek gaan, zou dat iets voor mij zijn? Daarom nog niet meteen – ik doe mijn job als journalist nog veel te graag – maar later zit dat er misschien wel in.
Op de redactie moeten we vaak lachen met uitspraken van lokale politici in interviews. Groen lachen, want eigenlijk is het soms schrijnend wat sommigen wegens een gebrek aan dossierkennis of emotionele intelligentie durven beweren. ‘Zou ik dat zelf niet beter kunnen?’ is een vraag die dan wel eens opduikt in mijn hoofd. Na ruim vijf jaar in de regionale journalistiek is mijn antwoord op die vraag: ‘Misschien, maar nee bedankt.’ Politiek haalt zowel het beste als het slechtste in de mens naar boven. Hoe sommige politici hun eigen falen afschuiven op anderen, daar krijg ik een degout van. En o ja, tot die anderen behoren ook de media en journalisten. Volgens de meerderheid laten we de oppositie te veel aan het woord en van de oppositie krijgen we het verwijt dat de leden van de meerderheid te vaak in de krant opduiken. Zou de waarheid dan niet ergens in het midden liggen? Is het niet jammer dat je van sommige lokale politici sinds de verkiezingen geen handdruk of goedendag krijgt? Nee, ze lopen je straal voorbij na de gemeenteraad. Ook maandag was dat weer het geval.
“Sommige politici lopen je straal voorbij sinds de verkiezingen”
Het was als journalist nochtans een gemeenteraad om vingers en duimen van af te likken. Het oude bestuur versus de nieuwe coalitie. Het gewonde dier tegen het nieuwe alfamannetje. Een discussie over vorm versus vragen over inhoud. Een gespannen sfeertje ook, heerlijk om die als journalist te voelen en te beschrijven. Leuke krantenkoppen ook. ‘Iepers stadsbestuur zet opvolgers een neus bij de Leet’. Ja, ik was best trots op die vondst. Het was pas toen ik maandagavond in bed lag, dat de ware toedracht van die avond tot me doordrong. En dan spreek ik over mezelf als Ieperling die het goed voorheeft met de stad en de regio, los van de journalist in mij. Van welk betreurenswaardig schouwspel was ik die avond getuige geweest?
De nieuwe coalitie was blijkbaar zo verrast van het voorstel van CD&V – garanties over de waterpartijen op de Leet – dat ze beslisten om de raad met een kwartier te schorsen. Toekomstig burgemeester Emmily Talpe (Open Ieper) ging meteen achterin de zaal samen staan met Philip Bolle (SP.A), Eva Ryde, Jan Vercammen en Jan Delie (allen N-VA) om hun tactiek te bespreken. CD&V ging dan weer aan het bellen. Raadslid Els Morlion was er nog niet en bij een eventuele stemming wilden ze geen risico nemen. We zagen Katrien Desomer (CD&V) ook even naar buiten gaan met Groen-voorzitter Jordy Sabels. De stellingen voor de komende zes jaar werden ingenomen.
Al snel werd duidelijk dat de nieuwe meerderheid niet wenste in te gaan op de inhoud van het Leet-plan en dus was een stemming onafwendbaar. Zelfs een zielige overtuigingspoging van gemeenteraadsvoorzitter Jan Vercammen die geacht wordt onafhankelijk te zijn, bracht geen zoden aan de dijk. De plannen werden ongewijzigd goedgekeurd, tot woede van het nieuwe stadsbestuur. Dat ze geen cadeaus zullen krijgen van het huidige stadsbestuur, konden ze wel verwachten. Twee schepenen weigeren hun opvolgers nog steeds de toegang tot hun dossiers. Draagt dat dan bij tot het algemeen belang van de Ieperling? Ik dacht het niet. Anderzijds, CD&V stelde zich verrassend genoeg soepel op in het Leet-dossier. ‘Jullie mogen de vorm van de waterpartijen zelfs veranderen, we vragen enkel dat er iets van water zichtbaar blijft.’ Een voorwaarde die toch niet onoverkomelijk lijkt… Blijkbaar wel voor Talpe en co. Ook op de terechte vraag van Vera Lannoo (Groen) waar ze hun inspraak zullen halen, bleef het stil.
Het resultaat is een patstelling. Aanpassingen aan het plan – die er sowieso zullen komen – kosten extra geld aan het stadsbestuur. Geld van de Ieperling dus, enkel door politieke spelletjes. Laat ons daar asjeblieft lessen uit trekken, want op die manier schiet de politiek zichzelf in de voet. Voor mij is het wellicht al te laat – ik ben te cynisch geworden – maar die vele jongeren die op 14 oktober wel met volle goesting op een lijst stonden, verdienen beter. Veel beter.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier