Frieda Deschacht (50) stapt in de voetsporen van haar man Christian Verougstraete (68), die 19 jaar in het Vlaams Parlement zetelde en al jaren de kopman is van het Vlaams Belang in Oostende. Frieda bleef op de achtergrond, maar treedt nu zelf voor het voetlicht. Vanop de vierde plaats haalde ze 9.103 voorkeurstemmen, goed voor een zitje in het Vlaams Parlement. En hoewel hij een principieel Vlaams Belanger is, ziet Christian er niet tegen op voortaan als nieuwe man de was en de plas te doen ten huize Verougstraete-Deschacht.
Frieda Deschacht is sinds anderhalve maand geveld door rugproblemen en moest haar campagne noodgedwongen vooral via Facebook voeren. “Ik heb mijn folder gebust op de sociale media”, lacht ze. Het is een manier van campagne voeren die het Vlaams Belang ook elders geen windeieren heeft gelegd. Frieda is er ook niet onervaren in: al jaren is ze – onbetaald – de medewerkster van Christian en beheert ze onder meer de sociale media van de partij in Oostende.
Strijdplaats
“Ik stond op een strijdplaats. Christian gaf me 5 tot 10 procent kans om verkozen te zijn. Pas om 2.30 uur maandagochtend wisten we zeker dat ik erbij was”, vertelt Frieda. “Op zo’n momenten blijf je wakker, hé. Je kan toch niet slapen van de spanning. En maandag was het hier een drukte van jewelste. Een vreemde gewaarwording: vroeger kwamen de mensen vooral voor Chris. Als de telefoon ging, was het meestal voor hem. Ik ontving de mensen, maar ze kwamen voor hem. Nu is het meer omgekeerd.”
Zij is een stuk heviger dan ik, maar we denken hetzelfde
Nochtans heeft ook Frieda al wat politieke ervaring: zes jaar, van 2007 tot 2012, zetelde ze in de gemeente- en provincieraad. Voordien was ze niet politiek actief, maar door Christian raakte ze bij het Vlaams Belang verzeild. “Frieda werkte als bejaardenhelpster bij Familiehulp en kwam dikwijls bij mijn moeder”, vertelt hij. “Er ontstond een goede verstandhouding tussen ons – niet meer dan dat – en toen we in 2006 vrouwen zochten voor de Oostendse lijst, vroeg ik haar om mee te doen. Zo raakte Frieda verkozen voor gemeente en provincie.”
Liefdesvonken
Frieda Deschacht werd in Knokke-Heist geboren en verhuisde rond haar 20ste naar Oostende. Ze heeft twee kinderen uit een eerste huwelijk. Na haar loopbaan als bejaardenhelpster volgde ze een A1-opleiding tot commercieel medewerker binnendienst. Ze oefende die job een tijdje uit, onder meer bij parkeerbedrijf Vinci Park, vandaag Indigo. Maar intussen is ze al jaren de medewerkster van Christian. Christian Verougstraete werd intussen weduwnaar, maar op de banken van de gemeenteraad sloegen de vonken tussen hem en Frieda over. In 2013 stapten ze in het huwelijksbootje. Frieda was niet meer herkozen in de gemeenteraad. “Als we getrouwd waren, mochten we ook niet allebei in de raad zetelen”, legt ze uit. “Als ik wel verkozen was geweest, zou ik mijn mandaat niet hebben opgenomen. Anders konden we niet trouwen.”
Een van de taken die Frieda de voorbije jaren op zich nam, was de voorbereiding van Christian op debatten. “We krijgen debatfiches, maar het meeste zoeken we zelf op”, vertelt Frieda. “Dan zitten we aan tafel te debatteren. Zijn dynamiek in debatten is de voorbije jaren fel verbeterd . Meer oneliners en zo. Maar nu zijn de rollen omgekeerd en zal Chris mij ondersteunen.”
Olifantenvel
“Frieda is dikwijls assertiever dan ik. We schelen ook 18 jaar in leeftijd”, knikt Christian. “Ik ben kalmer en rationeler, Frieda reageert meer emotioneel. Ze kan zich meer opwinden. Maar in de politiek moet je soms een olifantenvel hebben en mag je de zaken niet al te persoonlijk nemen. Dat probeer ik Frieda te leren. Maar het zit in haar karakter. Ze spreekt soms in raadsels, waar je even over moet doordenken. Maar dan blijken ze heel goed gevonden. Frieda is goed in reclame. Veel van haar ideeën nam de partij al over.”
Mocht hier een transmigrant voor de deur staan en een boterham vragen, zouden we hem die geven. Natuurlijk!
Hoewel Frieda het allemaal wat scherper en heviger verwoordt, zit het echtpaar inhoudelijk op dezelfde lijn. “In oorsprong verdedigen wij de Vlaamse zaak en identiteit”, stelt Christian. “Migratie zien we als een bedreiging voor die identiteit. Wij zijn absoluut geen racisten, want al jaren reizen we de wereld af. Ik ben al op alle continenten geweest, behalve in Australië en Nieuw-Zeeland. We hebben respect voor andere culturen, maar we vragen dat vreemdelingen ook onze cultuur respecteren. We storen ons aan wie zich niet integreert en wie profiteert van de sociale zekerheid.”
“We zien dat meer mensen dan vroeger er durven voor uitkomen dat ze het met ons eens zijn. De stijl van de partij is ook veranderd. Het is deftiger, moderner. Het Vlaams Belang is groot geworden met Filip Dewinter, zonder hem zouden we nooit zijn doorgebroken. Maar na de nederlaag van 2014 zagen we dat het zo niet verder kon. Filip erkent dat zelf ook. Hij is trouwens een goede vriend van ons. We zijn nog samen op reis geweest. In familieverband komt hij heel anders over dan op televisie. Dan is hij koekegoed“, klinkt het.
Perceptie
“Het vreemdelingenthema bekijken wij meer dan vroeger door een sociaal-economische bril”, zegt Frieda. “Wij voelen het in de portemonnee, maar die nieuwkomers krijgen het zo. Dat klopt misschien niet, maar het is wel de perceptie. Een Vlaming zal niets zeggen, zolang je niet aan zijn portemonnee zit. Dan wordt hij wakker. Maar er is ook de onveiligheid. Ook op het platteland zie je nu vreemdelingen in groep op straat lopen. Dat maakt mij bang. Op de parking van de Auchan in Noord-Frankrijk durfde ik eens niet alleen uit te stappen.”
“We vangen de vluchtelingen beter op buiten Europa. En als we dan toch nieuwkomers binnenlaten bij ons, beperken we beter het aantal. Zodat we hen goed kunnen opvangen”, vindt het nieuwe Vlaams Parlementslid. “Wij nemen die mensen niets kwalijk. Of wij een boterham zouden geven, als hier een transmigrant voor de deur zou staan? Natuurlijk! Tegen die mensen zelf hebben wij niets. “
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier