De Bruggelingen die Groen (niet!) willen leiden

Bruggelingen Charlotte Storme en Christophe Steyaert. © Davy Coghe
Stefan Vankerkhoven

Charlotte Storme en Christophe Steyaert doen een gooi naar het voorzitterschap van politieke partij Groen. Om het voorzitterschap daarna … af te schaffen. “Roepen wij op tot revolutie? Ja!”, klinkt het bij het Brugse koppel, dat de basisdemocratie wil invoeren bij de groenen.

Afspraak in de Pieter Pourbusstraat, waar een peukenblik op de vensterbank toont waar Charlotte en Christophe wonen. Dit duurzaam levende duo is er trots op dat ze pas deze week na acht weken de laatste dateert van 15 juli een kleine, bruine huisvuilzak met restafval moesten buiten zetten. Ze hebben een onverwachte gast, want ze ontfermen zich tijdelijk over een piepkuikentje met een gebroken pootje. Charlotte zit zelf met de onderarm in een verband: ze is onlangs aangereden in de Gentpoortstraat.

Christophe Steyaert, IT’er in het Sint-Lodewijkscollege, is relatief nieuw in de politiek. Hij is pas sinds vorig jaar lid van Groen Brugge, waar hij onlangs ondervoorzitter werd. Maar hij is gepassioneerd door de klimaatproblematiek en is al jaren MOS-begeleider in Saint-Louis. MOS staat voor milieu op school. Met enkele collega’s en leerlingen sensibiliseert hij in de hoop op een gedragsverandering en een drastische vermindering van de afvalberg op school.

Ervaring

Gewezen advocate Charlotte Storme (50), die na een opleiding vorig jaar de opmerkelijke carrièreswitch naar psychiatrisch verpleegkundige maakte, heeft meer politieke ervaring. Zij zetelt sinds 2000 in de Brugse gemeenteraad en was van 2003 tot 2006 personeelsschepen voor SP.A, maar werd na een sabbatjaar in 2011 lid van Groen.

Zaterdagvoormiddag, net voor het verstrijken van de deadline, stelden Christophe en Charlotte zich per e-mail in duo kandidaat voor het nationaal voorzitterschap van Groen. “We dachten eerst dat onze mail niet goed toegekomen was, want er werd zaterdagnamiddag een perscommuniqué verstuurd waarin wij nog niet werden vermeld”, zucht Charlotte. “Maar maandag werden we opgebeld dat we ons ‘s middags op het partijsecretariaat in Brussel moesten aanmelden.”

Zo kwamen de Bruggelingen oog in oog te staan met de andere twee duo’s, die meer nationale bekendheid genieten: Björn Rzoska & Rina Rabau en Meyrem Almaci & Dany Neudt. “We hebben vooral gepraat over praktische zaken, want er moest een agenda opgesteld worden. Alle kandidaten dienen zich in elke provincie voor te stellen aan de partijleden. Huidig nationaal voorzitter Meyrem Almaci wist toen vermoedelijk nog niet dat ons voornaamste programmapunt het voorzitterschap bij Groen afschaffen is”, knipoogt Christophe.

Aanvankelijk willen Charlotte en Christophe niet op de foto. “Het gaat niet om onze ego’s, wel om onze inhoudelijke boodschap. Want wij betreuren dat er bij Groen een strijd woedt om het voorzitterschap tussen Meyrem en Björn. Er gaat daar te veel tijd en energie naartoe, waardoor de echte maatschappelijke problemen naar de achtergrond verschoven worden: de milieuproblemen, de klimaatopwarming en de stijgende armoede. Meyrem en Björn zijn valabele kandidaten. Waarom moet je kiezen? Kiezen is altijd verliezen! Waarom moet een van beiden het onderspit delven?”

De mensen worden platgewalst door wat de leiders van bovenaf beslissen

“Als je de principes van de basisdemocratie huldigt, moet je die keuze niet maken”, zegt Charlotte. “Je hebt geen voorzitter nodig die macht naar zich toetrekt en anderen oplegt wat ze moeten doen. Ieder van ons draagt een even grote verantwoordelijkheid en kan die nemen. Dat kun je niet alleen toepassen bij Groen, maar ook in onze samenleving en in je dagelijks leven. Het gebeurt al, er zijn toepassingen in de bedrijfswereld: Ricardo Semler voerde in zijn Braziliaanse bedrijf Semco een radicale vorm van industriële democratie in, met veel meer inspraak en betrokkenheid van zijn werknemers.”

Respect voor iedereen

“In het Engelse stadje Frome is ook een vorm van basisdemocratie ingevoerd: de stad wordt er bestuurd door een coalitie van onafhankelijke raadsleden zonder aansluiting bij een partij of uitgesproken ideologie. Maar ook scholen beginnen zich anders te organiseren, waarbij de rol van de directeur anders ingevuld wordt. In een aantal scholen is al zo’n experiment bezig”, aldus Christophe, die hetzelfde principe invoerde bij Groen Brugge. “Het partijbestuur zegt niet wat anderen moeten doen. Iedereen kan agendapunten aanhalen, er is een debat. Met enkele regels: een moderator komt tussen als de discussie te heftig is en waakt erover dat iedereen zijn zegje kan doen, ook diegenen die wat stiller zijn. Op die manier voelt iedereen zich gewaardeerd en proberen we tot een consensus te komen. Geen inderhaast compromis!”

Alle macht aan de leden! Dat klinkt communistisch… Predikt dit Groen-duo de revolutie? Charlotte Storme: “Wij zijn geen communisten, eerder anarchisten, maar dan absoluut niet in de betekenis van chaos of wanorde. Ik heb niks tegen rijkdom, tenzij iemand rijk wordt op de kap van anderen. Roepen wij op tot revolutie? Ja. Maar die revolutie begint bij jezelf. We willen absoluut niet met opgeheven vingertje staan zwaaien en anderen zeggen wat ze al dan niet moeten doen. Integendeel! Nu worden de mensen platgewalst door wat de leiders van bovenaf beslissen en ondergaan ze dit gelaten. Iedereen dient gelijkwaardig, met respect, behandeld te worden.”

Groen als proeftuin

Christophe: “Er is te weinig betrokkenheid van de burgers, zowel bij de bedrijven als in de politiek. Misschien kan Groen een proeftuin worden inzake basisdemocratie. Want we houden ons hart vast als Groen, net als de andere politieke partijen, geen nog scherpere piramidale structuur krijgt, waarbij de top beslist. We willen ook de mensen bewust maken dat er veel is scheefgegroeid in onze samenleving. Basisdemocratie zorgt voor verantwoordelijkheidszin. Bewuster leven en nadenken bij elke stap die je zet. En inzien wat de gevolgen zijn van je eigen keuzes en beslissingen. Bijvoorbeeld weten wat je eet. Ik kook veganistisch, maar veroordeel niemand die vlees eet. Of met een salariswagen rijdt. Maar zelf neem ik de fiets, ook al moet ik daarvoor een half uur vroeger opstaan.”

Maken Charlotte en Christophe kans op het voorzitterschap? Christophe: “Op Facebook krijgen we positieve reacties. Bij veel partijleden leeft de gedachte van basisdemocratie. Ze kennen ons niet in Brussel, Gent of Antwerpen. Maar Kamerlid Kristof Calvo heeft al toegegeven dat hij te veel met zichzelf bezig was en vergeten was waarover de poiltiek echt hoort te gaan. Dat op zich is al een overwinning…”