Als hij/zij maar geen politicus wordt… de jongeren in de buik van de lijst

Annelies Nollet
Annelies Nollet medewerker KW Kortrijk-Menen

Nog even en we trekken met zijn allen opnieuw naar de stembus. De voorbije dagen en weken worden we om de oren geslagen met lijsttrekkers en -duwers. Maar wat met de mensen in de buik van de lijst? Ze zijn jong en gemotiveerd, maar hebben weinig kans om effectief verkozen te worden. Wij nodigden onszelf uit op de koffie en peilden naar hun politieke drive.

Younes El Haddaji (22, Kortrijk, 6de plaats Kamer voor SP.A): “Ik denk dat ik de Kortrijkse moslims echt weet aan te spreken”

Voor wie Younes vandaag leert kennen, is het geen verrassing dat hij een aantal jaar geleden in de politiek stapte. Maar voor zijn familie was het dat toen wel. “Younes wil altijd iedereen helpen”, vertelt zijn papa Driss El Haddaji (53). “En heel vaak vergeet hij daarbij aan zichzelf te denken.”

“Zo had ik het nog niet bekeken”, lacht zijn zoon. Als bezieler en voorzitter van het Red Side-zaalvoetbalproject zet Younes zich dagelijks in voor jongeren uit de buurt. “Dat is volgens mij ook de reden dat SP.A iets in mij zag. Ik wist niets over politiek maar wil wel graag iets betekenen voor anderen. Dat heb ik trouwens van mijn vader. Ook hij heeft zich zijn hele leven ingezet voor multiculturele projecten.”

Younes stond vorig jaar al op de lijst voor de Kortrijkse gemeenteraadsverkiezingen, maar kwam een tiental stemmen te kort voor een zetel. “Dat was compleet onverwacht, maar ook een beetje zuur”, geeft hij toe. “Ik had dolgraag gezeteld.” “Ik ben wel blij dat je niet verkozen bent”, glimlacht zijn vader. “Het is een hele goede levenservaring geweest voor jou, maar je studies komen op de eerste plaats. Al ik ben wel zeker dat je nog verkozen zal raken, hoor. Je hebt zo veel vrienden met verschillende achtergronden, het komt er nog wel van.”

Vanop een zesde plaats wordt dat deze keer echter heel moeilijk. “Maar zeg nooit nooit“, aldus een enthousiaste Younes. “In Kortrijk alleen al is er een moslimgemeenschap van meer dan 5.000 mensen. Ik denk dat ik hen echt aanspreek. En ik krijg hulp uit alle mogelijke hoeken. Zo boden een aantal jongeren van Red Side spontaan aan om folders voor mij uit te delen. En zelfs als ik niet verkozen raak: een stem voor mij is een stem voor SP.A en daar ben ik tevreden mee.”

Eline Deblaere (31, Kortrijk, 3de opvolger Kamer voor Groen): “Mama leerde mij en mijn broers heel vroeg om in eigen boezem te kijken”

Als hij/zij maar geen politicus wordt... de jongeren in de buik van de lijst

De 31-jarige Eline Deblaere spendeerde de laatste jaren veel tijd in Brussel, waar ze werkt als projectmedewerker. Maar binnenkort verhuist ze terug permanent naar Kortrijk. “Als mama pannenkoeken bakt dan staan we heer steevast op de stoep”, lacht ze. “Dus toen het tijd werd om een huis te kopen kozen we resoluut voor Kortrijk. Hier wil ik ons kindje Frances (2) grootbrengen.”

Dat ze voor Groen koos is volgens Eline geen toeval. “Ik kom uit een heel warm nest. Mama leerde mij en mijn broers en zussen al heel vroeg om in eigen boezem te kijken en niet te snel een oordeel klaar te hebben. Ik kom dan ook nog graag om haar advies vragen. Over politiek, maar ook over andere zaken.”

“En dat advies geef ik met plezier”, vult haar mama Nicole Vanhoute (69) aan. “Ik heb al mijn kinderen vrij gelaten om te kiezen wat ze wilden doen met hun leven. Politiek zit er bij ons in de familie amper ingebakken, maar dat wil niet zeggen dat ik niet trots ben op wat Eline doet. Ik ben trots op wat al mijn kinderen doen.” Geen loze woorden zo blijkt als Nicole een map met verkiezingsfolders van Eline uit 2014 boven haalt. “Gelukkig heb ik een kelder en een zolder”, lacht ze. “Want zulke dingen bewaar ik graag.” “Ik hoop de warmte die ik hier altijd gevoeld door te geven aan mijn kinderen, maar ook te tonen in mijn manier van aan politiek doen“, besluit Eline.

Simon Vandendriessche (20, Avelgem, 9de opvolger Kamer voor Open VLD): “De interesse was er altijd al, maar ik dacht niet dat het zo snel zou gaan”

Als hij/zij maar geen politicus wordt... de jongeren in de buik van de lijst
© foto XC

In Avelgem staat Simon Vandendriessche sinds vorig jaar geboekstaafd als jongste gemeenteraadslid ooit. Die zal wel uit een politiek nest komen zeker? “Helemaal niet”, lacht zijn mama. “Mijn vader had wel interesse in politiek. Maar een politicus, dat hebben we in onze familie nog nooit gehad. Al was ik niet verbaasd toen Simon ons vertelde dat hij zou deelnemen aan de verkiezingen. Hij was nog maar 6 jaar toen hij met zijn opa diepzinnige gesprekken voerde over het beleid. En op zondagvoormiddag, als de andere kinderen buiten speelden, keek Simon naar De Zevende Dag. We hadden het dus wel zien aankomen.”

“Ik ben inderdaad het levende bewijs dat iedereen in de politiek kan gaan”, zegt Simon. “De interesse is er altijd geweest, maar ik had nooit verwacht dat het zo snel zou gaan. Ik wil mij vooral focussen op onderwijs. Ik zit daar nu nog middenin en vind het echt niet kunnen dat de kwaliteit van onze scholen zo snel achteruit gaat. Dat moeten we zo snel mogelijk tegengaan. Gelukkig krijg ik bij dat alles steun van mijn familie.”

“Dat is nog zacht uitgedrukt”, lacht zijn mama. “We hebben hier met man en macht alles bijeengescharreld om borden te maken en Simon hangt lang en breed aan onze poort. Soms maak ik mij als mama wel zorgen over zijn studies. Maar tot nu toe gaat alles goed. Ik ben dan ook super trots op hem.”

Sien Vandevelde (24, Kortrijk, 5de opvolger Vlaams Parlement voor CD&V): “In de crèche tekende Sien geen hondjes of paarden, wel Stefaan De Clerck”

Als hij/zij maar geen politicus wordt... de jongeren in de buik van de lijst

Zeggen dat politiek in de familie zit bij Sien Vandevelde is meer dan een understatement. Haar mama Franceska Verhenne (53) zet zich al meer dan 20 jaar in voor CD&V, haar grootvader was OCMW-voorzitter en ook haar oma is schepen geweest. “Mijn familie heeft uiteraard invloed gehad op mijn keuze”, vertelt Sien. “Maar in mijn tienerjaren heb ik toch even gerebelleerd en mij afgevraagd of CD&V wel echt mijn partij was. Na grondig onderzoek bleek dat gelukkig zo te zijn (lacht).”

“Het heeft er wel altijd ingezeten, hoor”, vult haar mama aan. “Onze jongens leerden op hun vijfde automerken vanbuiten terwijl Sien de lijsten van de gemeenteraadsverkiezingen uit haar hoofd kon opzeggen. En in de crèche tekende zij geen hondjes of paarden, wel Stefaan De Clerck.”

Campagne voeren is uiteraard een gezinsgebeuren bij de familie Vandevelde. Wim, de vader van Sien, neemt al jaren het campagneleiderschap op zich. “Op dit moment helpt hij mij met brieven schrijven en elk bord dat je langs de straat ziet staan, heeft hij daar neergepoot“, vertelt Sien. “Dat doe ik niet alleen hoor”, zegt Wim. “Onze twee zonen interesseren zich niet zo voor politiek, maar affiches plakken, dat kunnen ze wel (lacht). Elke campagne leer ik nog bij. Toen Franceska zich voor het eerst verkiesbaar stelde, had ik al half Kortrijk vol gehangen met affiches voor ik erachter kwam dat je die niet zomaar overal mag hangen. Nu doe ik het nog altijd met evenveel vuur, maar ik denk beter na (lacht).” “Ik ben heel trots op onze dochter”, zegt Franceska. “Vooral op de manier waarop ze in de politiek staat. Uit ervaring weet ik dat het niet makkelijk is om vast te houden aan je principes.” “Gelukkig zijn mijn ouders er altijd als ik raad nodig heb. Zij en mijn broers zijn mijn grootste supporters”, besluit Sien.

Wout Patyn (22, Harelbeke, 14de opvolger Kamer voor N-VA): “Als je je verkiesbaar stelt, krijg je meteen een label opgeplakt”

Als hij/zij maar geen politicus wordt... de jongeren in de buik van de lijst

Wout Patyn was nog bitter jong toen hij ervoor koos om zich aan te sluiten bij N-VA. “Op mijn 19de ben ik in de politiek gestapt. Daarmee was ik meteen ook de eerste politicus van onze familie“, vertelt hij. “Dat is heel jong, maar ik zou het zo opnieuw doen.”

Ondertussen zetelt Wout ook in het lokale partijbestuur en komt hij aan de bak als gemeenteraadslid in Harelbeke. “Wat ik wel jammer vind, is dat je meteen een label opgeplakt krijgt, als je je verkiesbaar stelt. Dan ben je opeens niets meer dan een politicus. Dat had ik als jonge gast niet zien aankomen. Mijn ouders steunen mij natuurlijk enorm, maar politiek is mijn ding. Ik ga hen daar niet mee opzadelen”, verduidelijkt hij ferm.

“Wij staan uiteraard achter hem”, zegt zijn mama Ludwine Velghe (55). “Al heb ik hem aan het begin van zijn carrière wel gevraagd om goed over de consequenties na te denken voor hij zich verkiesbaar stelde. Eens je de stap zet, sta je natuurlijk meteen in de belangstelling. Aan één ding zal ik wel nooit wennen: dat ik zijn hoofd overal zie”, besluit ze lachend.

Remko Quidousse (20, Wevelgem, 8ste plaats Kamer voor Vlaams Belang): “Dat ik jong ben, vind ik positief: je vecht immers voor je eigen toekomst”

Als hij/zij maar geen politicus wordt... de jongeren in de buik van de lijst
© MPM

Remko kreeg politiek quasi letterlijk met de paplepel ingegeven. Zijn mama, Reinhilde Castelein (48) is al haar halve leven actief bij Vlaams Belang. “Ik ging al geregeld met haar mee naar betogingen of vergaderingen. Maar koos er uiteindelijk volledig zelf voor om actief te worden binnen de partij”, verduidelijkt de jongeling.

“Klopt, ik wist het niet tot het zover was.”, bevestigt zijn mama. “Uiteraard ben ik heel trots. Ik heb hem daar natuurlijk nooit in geforceerd, maar ik probeerde hem wel mee te geven om niet altijd mee te lopen met de rest.” “Ik ben misschien wel jong. Maar volgens mij is dat net een goede reden om in de politiek te stappen”, zegt Remko. “Als jongere vecht je immers voor je eigen toekomst. Bovendien kom je veel onder de mensen, je gaat uit en zet een stapje in de wereld. Zo weet je meteen wat er leeft.” Remko wil naar eigen zeggen vooral inzetten op veiligheid. “Ik probeer hem daar zo veel mogelijk in te steunen, het worden voor ons allebei spannende verkiezingen”, besluit Reinhilde.

verkiezingen_stem2019

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier