Wordt het een Vlaanderen waar we ons verkneukelen in knusheid?

© Getty Images/iStockphoto
Jan Gheysen
Jan Gheysen Opiniërend hoofdredacteur

Het zag er goed uit. Veel beter kon haast niet. Een nieuw Vlaams volkslied. Zonder geklauw en zonder geschreeuw. En bovenal, een door en door West-Vlaams lied.

Stel je voor dat we voorzitter Peumans van het Vlaams Parlement schouder aan schouder met Antwerps burgemeester De Wever het nieuwe Vlaamse volkslied in het West-Vlaams horen zingen…

Wannes Cappelle schreef in opdracht van De Grote Post in Oostende een nieuw Vlaams volkslied. We hoorden een fragment op Radio 1 donderdagmiddag en we lazen fragmenten ervan in een krant. De vreugde om het West-Vlaamse karakter van het nieuwe lied bekoelde al heel snel.

De leeuwen zijn weg, gekooid afgevoerd, hun klauwen zijn afgebot, hun tanden zijn ze kwijt. Denken we. Ze zijn in elk geval ver weg. Ver weg van thuis. Want dat is het Vlaanderen van Wannes Cappelle: thuis.

Tja, denken wij dan, laten we de luiken sluiten, we doen de blaffeturen toe en blijven knus en gezellig thuis. Wie komt is welkom, en wie niet komt, die blijft weg. Vlaanderen is niet verre…

Als dat het Vlaanderen is dat onze jongeren voor ogen hebben, dan mogen we, denk ik, ons vragen beginnen stellen. Een Vlaanderen dat zich verkneukelt in knusheid en niet van plan lijkt om van zich te laten horen tot ver buiten de grenzen… dat is in elk geval niet het Vlaanderen dat wij indertijd voor ogen hadden en nog altijd hebben. Het nest is warm maar het heelal is ruimer, dachten wij en we trokken eropuit.

Dàt willen we horen en al zeker van jongeren. Een Vlaanderen dat niet per se de blik naar binnen keert, maar een land met een horizon, met Vlamingen die met open vizier ver vooruit durven kijken. Met het hoofd geheven, niet gedreven door ijdelheid of pronkzucht en met de voeten in de grond durven bijten in het leven en met gulzige zintuigen proeven van de wereld…

Vlaanderen is thuis, Vlaanderen is niet verre… ja, de kans is dan inderdaad heel klein dat we hunkeren naar dit land, naar dit huis dat vermoedelijk gestut door donkere balken alles heeft van een doffe, naar mottenballen ruikende fermette. Nee, Wannes, jouw Vlaanderen is niet dat van ons, jammer!

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier