Wat speelt er door het hoofd van iemand die dagelijks van Brugge naar Brussel pendelt? We vroegen het Xavier Taveirne. Hij vertelt het ons in deze column Volgende week: Liesa Naert.
“‘t Is een West-Vlaming zeker?” Mijn vader vraagt het achteloos. Hij zit ook niet te wachten op een antwoord. Hij legt het neer, als een wijsheid, als een vaststaand feit.
We zitten aan de tafel in het huis van m’n ouders in Oostkamp. Ik heb mijn vader net een verhaal verteld over een collega met wie ik graag samenwerk: harde werker, geen drama, goed gevoel voor humor. Ik weet niet precies welke van die eigenschappen van mijn collega een West-Vlaming maken, maar voor mijn vader is het duidelijk. En hij heeft nog gelijk ook: het IS een West-Vlaming.
“Mijn vader is de Gerrit Callewaert van onze familie”
“Zie je wel!” Mijn vader knikt zelfvoldaan. Hij spreekt West-Vlaams zoals ik het nooit zal kunnen, met spreekwoorden waar ik nog nooit van gehoord heb. Heel bewust spreekt hij het ook met z’n kleinkind, mijn petekind. “Ze moet dat leren, dan verdwijnt het ook niet.”
Mijn vader is de Gerrit Callewaert van onze familie: als iedereen een beetje meer effort zou doen, is er geen probleem om elkaar te begrijpen. Hij plakt West-Vlaanderen als een kwaliteitslabel op alles dat hij graag heeft en ziet.
Het zou een uitstekende West-Vlaams Ambassadeur zijn. Dat zijn zoon op de lijst van genomineerden staat, spaart mij de zoektocht naar een kerstcadeau. Veel blijer ga ik ‘m dit jaar niet meer maken. Of ‘t moest zijn dat iemand buiten de provincie straks aan hem vraagt: “‘t Is een West-Vlaming, zeker?”
Ontdek de andere 9 genomineerden voor West-Vlaams Ambassadeur in onze krant.
Opinies
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier