Een lange, feestelijk gedekte tafel in de tuin. Maakt niet uit dat het tafelblad wat gammel op de schragen ligt. Als het maar in de schaduw is. Onder de weldadige groene kruin van de kastanje. Vlak naast de rozen die volop in bloei staan. Geen witte, maar een groene kerst. Dat zullen we vieren. Met de kinderen en het kleinkind, nee, de kleinkinderen, want tegen die tijd zal ik er nog eentje hebben mogen verwelkomen. Daar kijken we nu naar uit. Het wordt misschien wel de mooiste kerst ooit. Bijzonder, zo’n buitenkerst, zal het zeker zijn.
Een kwestie van perspectief, zullen we het maar noemen, maar het helpt om vandaag en morgen thuis met zijn tweeën feestelijk de avond door te brengen. We hebben trouwens al een beetje ervaring met zulke kerstavonden, die we uiterst sober maar net daardoor apart en dus toch weer bijzonder, moesten doorbrengen.
Twee jaar geleden, toen mijn vrouw, die treinbegeleidster is, geen vrije dag kreeg, spoorde ik op kerstavond tussen Brussel en Kortrijk. Een thermos koffie, een kerstgebak in een Tupperwaredoos en wat gekke engelachtige figuurtjes die ik op het treinvenster kleefde, gaven de gezamenlijke treinrit iets van een ‘een-keertje-in-het-leven’- hashtag. Het had iets Instagrammable , vond ik.
Het perspectief waar we zo naar verlangen, kunnen we mekaar geven
Niet voor herhaling vatbaar, maar ook weer niet om er jaren nadien over te zeuren. Integendeel, we halen er nog geregeld herinneringen aan op. Dit jaar zal het niet anders zijn.
We kunnen klagen over wat we niet kunnen, maar we kunnen net zo goed focussen op wat wel kan en hoe we straks, misschien al tegen de zomer, als we dat virus hebben platgespoten, de teugels weer kunnen vieren en mekaar als gekken beknuffelen en genieten van de uitgestelde en eerste en hopelijk enige zomerkerst van ons leven.
Intussen belet niets en niemand, ook geen virus, ons om creatief uit te zoeken hoe we de uithuizige kinderen, ouders of grootouders en vrienden op een veilige manier kunnen verrassen met kerst- en nieuwjaarswensen. We hebben nog nooit over zoveel middelen kunnen beschikken als nu om met mekaar op afstand te praten en gek te doen.
Jonge kinderen kunnen de regie in handen nemen voor heerlijke filmpjes-met-wensen van hun ouders. In mailboxen en brievenbussen steekt misschien eindelijk nog eens iets heerlijk dat verrast. Het perspectief dat we verlangen, kunnen we mekaar geven.
Reageren? Mail naar jan.gheysen@kw.be
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
