“Vansteelants ereplaatsen in Ironmans waren fantastisch, maar daarvoor krijg je klaarblijkelijk geen contract bij de overheid”

Ergens viel het te verwachten: Joerie Vansteelant verliest zijn statuut van profatleet bij Defensie. Nochtans prijken op het palmares van de 32-jarige Torhoutenaar zes wereldtitels als duatleet. Hoe is het zover kunnen komen?

Elk jaar moet een profatleet bij Defensie aan bepaalde voorwaarden voldoen. Voor langeafstandsdu- en triatleet Vansteelant volstonden alleen podiumplaatsen op internationale kampioenschappen of een Ironman. Dat lukte niet. In 2013 door blessures, terwijl hij dit jaar vijfde werd in de Ironmans van Bolton en Florida. Niet voldoende dus, volgens de door de overheid voorgelegde prestatienormen. Zijn niet-selectie voor het WK duatlon in Zofingen – als zesvoudig wereldkampioen in die discipline overigens volledig onterecht – was ergens al een teken aan de wand.

De enige optie om bij Defensie aan de slag te blijven, was een deliberatie. En die is er niet gekomen. Vansteelant mag dan wel de overstap naar het Ironmancircuit gemaakt hebben, hij is en blijft van nature een duatleet die we als de beste van zijn generatie mogen beschouwen. Zijn overstap naar triatlon verloopt met horten en stoten. Is dat begrijpelijk? Uiteraard. Moeten ze daar bij Defensie rekening mee houden? Misschien wel. Dat Vansteelant het potentieel heeft om op termijn ook topdrieplaatsen te behalen in een Ironman van het kaliber Lanzarote en Nice is zeker. Aan de andere kant: de voorbije twee jaar kan Vansteelant geen topresultaten voorleggen op internationale kampioenschappen. Zijn ereplaatsen in het Verenigd Koninkrijk en de Verenigde Staten waren fantastisch, maar daarvoor krijg je klaarblijkelijk geen contract bij de overheid.

Wat nu? Vansteelant haalt zelf aan dat er de komende maanden belangrijke beslissingen genomen moeten worden. Dat klopt. Maar panikeren hoeft de Torhoutenaar niet en van het einde van zijn carrière is zeker nog geen sprake. Met de steun van zijn ploeg Ironmanagers moet het mogelijk zijn om op professionele basis te blijven verder doen. Het valt voor Vansteelant te overwegen om in 2015 zijn pijlen te richten op pakweg het EK duatlon in Horst en het BK duatlon in Luxemburg, om op die manier weer als “kampioenschapsatleet” in het vizier te komen. Winst in Horst of een podiumplaats op het WK in Zofingen volstaat om bij Bloso terecht te kunnen.

Of kiest Vansteelant resoluut voor de weg van privésponsoring en het (lucratievere) Ironmancircuit? We zijn benieuwd.