Uiteindelijk overheerst de gedachte dat zij vele kinderen kunnen redden

Tine Lievens
Tine Lievens Met ontwikkelingshulp op reis door Mozambique

Op 18 januari zijn Kortemarkenaars Roger Leyn, Tine Lievens, Godfried Deprez, Lies Pattyn, Franky Mommerency, Magda Clauw en Patrick Vandermeersch van de vzw OOkunst afgereisd richting Mozambique waar ze het weeshuis Maputo gaan bezoeken. Naast onder andere de jaarlijkse organisatie van de Kunstroute heeft de vzw ook aandacht voor sociale projecten. Tine Lievens brengt voor KW.be verslag uit van ter plaatse.

Deze morgen werden we wakker in een B&B in Maputo waar we, zelfs met een westerse bril op, comfortabel gehuisvest zijn. Het is een groene long in deze stofferige stad, uitgebaat door een jong Portugees-Mozambikaans koppel.

Deze namiddag zoeken we echter voor een laatste keer de Mozambikaanse realiteit op. Deze realiteit heet Mafalala : een uit de kluiten gewassen sloppenwijk met 21.000 inwoners. Een lokale NGO Iverca (www.iverca.org) heeft hier jonge gidsen opgeleid die er hun hele leven al wonen . Deze proberen hun “dorp” onder de aandacht te brengen van de weinige toeristen die Maputo bezoeken. Ze willen ook de identiteit van hun dorp behouden, maar toch de huidige toestand stilaan menswaardiger maken. Deze mensen hebben geen goddelijk licht gezien of andere kerkelijke of spirituele beweging achter zich. Ook alle politieke inmenging wordt geweerd. Ze ijveren vanuit een humaan gedachtengoed voor een beter leven voor hun dorpsgenoten. Onze gids Nery, 25 jaar, spreekt goed Engels en heeft een diploma toerisme, schetst een beeld van de totstandkoming van deze wijk. Zwarte migranten kwamen zich hier vestigen in de koloniale tijd. Jarenlang mocht de vorige generatie , enkel met een pasje, de straat over naar Maputostad.

Woonplaats Eusébio

De grote voetbalheld Eusébio heeft hier ooit gewoond en ook de eerste Mozambikaanse president Samora Machel komt hier vandaan. Bij de ingang van het dorp staat een dorpsplan met twee officiële, onverharde straten , maar in werkelijkheid is het een labyrint van honderden kleine zandweggetjes die tussen de huizen, meestal opgetrokken in golfplaten en met een dito dak, doorslingeren. Het valt me direct op dat alle zandwegen en weggetjes naar ‘sloppenwijknormen’ redelijk proper zijn, het vele plastiekafval die normaal enkel in de betere buurten van Maputo wordt opgeruimd, proberen ze ook hier onder controle krijgen, al lukt het bijlange ook niet altijd. Ook hier valt direct op dat het, zoals overal in Mozambique, de vrouwen zijn die hier het mooie weer maken. We zien heel wat mannen die dronken of onder invloed van drugs rondhangen en ons lallend hun waarheid komen verkondigen of gewoon onder hun boom in hun binnentuin liggen slapen. De werkloosheid is hier dan ook bijzonder hoog : 60 procent van de actieve bevolking. Criminaliteit blijkt binnen de muren nogal mee te vallen, beweert onze gids. Er is een solidariteit onder de bewoners en er wordt weinig van mededorpsbewoners gepikt. Misschien valt er ook weinig te pikken. Wel wordt het actieterrein verlegd naar de overkant van de baan, waar de betere buurt van Maputo begint. De meeste bewoners groeten ons vriendelijk toe, en in vergelijking met de bewoners van de sloppenwijk van de Bocaria (vuilnisbelt met sloppenwij) getuigen deze mensen van een zekere waardigheid en Afrikaanse vrolijkheid. De meesten hebben zich ook duidelijk verzoend met het regelmatige bezoek van de meestal blanke pottenkijkers. Er zijn drie scholen in Mafalala.

We bezoeken de school waaraan onze gids is verbonden. De school begint pas volgende week, de schamele klaslokalen zijn leeg. De verschillende gebouwtjes staan op een klein 20 are grond, schat ik, en er zijn 2.000 kinderen ingeschreven. De kinderen komen in drie shiften van 4 uur naar de school. De eerste groep start om 6 uur in de morgen. In ieder klas zitten een 100 leerlingen, grotendeels op de grond. Per 3 wordt een boek gedeeld. De gids beklaagt zich ook over de gebrekkige opleiding van de leerkrachten . Met de andere mensen van Iverca hebben ze bij de school een bibliotheek gestart. Kinderen met een leesachterstand mogen in de nieuwe bibliotheek komen lezen na schooltijd. De boeken worden niet uitgeleend. Een driehonderdtal boeken staan keurig in de rekken, allen per onderwerp. Geld voor de aankoop van meer boeken ontbreekt. We overwegen om hen eenmalig een som ter beschikking te stellen voor uitbreiding van dit project.

De volgende morgen vertrekken we naar het vliegveld. Het regent voor het eerst sinds we voet op Afrikaanse grond hebben gezet al is het nog steeds regenseizoen. Overal hebben we de gevolgen van de droogte gezien.

Is het de klimaatsverandering die Afrika sinds een aantal jaren teistert ? ik weet het niet, maar wat ik wel weet dat iedereen die we hebben ontmoet er bang voor is. Voor we Mozambique binnen reden hebben we watervallen gezien die door de droogte geen attractie voor toeristen meer vormen, in het Krugerpark verjoeg de droogte de dieren uit de toeristische safariparken. Ook de landbouw kreunt onder de droogte. Mozambique is een grote zandbak.

Deze morgen hebben we ook afscheid genomen van Hilde. Ze blijft nog enkele dagen om haar vroegere vrienden terug te zien. Corrie stuurde ons deze morgen nog een sms, hoe fijn ze het vond dat wij bij haar te gast waren. Momade, onze chauffeur van de eerste week komt ons uitzwaaien. Volgend jaar verliest hij zijn job als chauffeur bij Artsen Zonder Grenzen, omdat de hulpgroep Mozambique verlaat. Hij heeft plannen om samen met begeleider Stellio, als tolk en gids, op zelfstandige basis, reizen in Mozambique te kunnen aanbieden aan buitenlandse toeristen. Wie graag op reis wil naar het prachtige Mozambique, bij deze bevelen we deze betrouwbare jongens graag aan.

Met de beelden van de kinderen die super blij zijn met alle hulp, kunnen wij niet anders dan onze inspanningen opdrijven

Op het vliegveld van Johannesburg hebben we nog vele uren te wachten op onze vlucht naar Londen. We zitten er allemaal stilletjes bij, in gedachten verzonken. Ik zit na te denken welke noden we hier op korte of lange termijn het best sponsoren. De anderen ook, denk ik. Want een ding is zeker of de hulp er nu komt door ‘goddelijke ingevingen’ of door het nuchtere meevoelen met zoveel noden – tot die laatste groep behoren wij van OOkunst – we hebben allen hetzelfde doel.

Slotbeschouwing : terug van een lange, beklijvende reis…, terug in ons luxe huis …. terug in een proper Kortemark. Wie durft bij ons nog te klagen, onze kinderen worden in een paradijs geboren, wij leven in een paradijs… Aangekomen in het weeshuis hadden we het heel moeilijk met hun kerk, een godsdienst die het volk opzweept, maar vooral dom houdt. Wie zei ook alweer dat godsdienst opium is voor het volk.

Maar uiteindelijk overheerst de gedachte dat zij vele kinderen kunnen redden, degelijk onderwijs, gezondheid en een thuis bezorgen waar de staat Mozambique zo goed als niets voorziet. In het 2de kleinere weeshuis van Corrie overheerst de familiale gezelligheid, we bewonderen deze Hollandse dame die in haar eentje zich volledig ten dienste stelt van een 40-tal kinderen, de meeste besmet met HIV virus, en dit met heel beperkte financiële middelen, je moet het maar doe ! Met de beelden van de kinderen van Corrie, die super blij zijn met onze aanwezigheid en alle hulp, kunnen wij niet anders dan onze inspanningen voor deze kinderen opdrijven. We zijn dan ook met zijn allen aan het nadenken hoe we dit kunnen realiseren. We willen in ieder geval onze steun meer specifiek invullen op basis van wat we gezien en ervaren hebben. Op de eerste plaats willen we steun verlenen voor het onderwijs van deze kinderen (aankoop boeken, laptops, ..); Ook het mooie werk van Corrie mag niet verloren gaan en we willen haar dan ook helpen in het verder uitbouwen van haar weeshuis (haar grote droom een bakkers- bouwstenenatelier helpen realiseren).

>> In de komende maanden zullen we verder bekijken hoe we dit concreet kunnen realiseren en welke acties we nog kunnen ondernemen. Jullie kunnen ons alvast hierbij helpen door uw bijdrage voor dit project te storten op rekeningnummer : BE06 7380 1844 9422 op naam van Hilde Vandelanotte met vermelding “OOkunst steunt kinderen in Maputo”.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier