Redactrice Gillian was lang verliefd op Gent, woonde er ook… maar de liefde doofde uit.
Ik heb een complexe relatie met Gent. Laat ons beginnen bij het begin: met mijn middelbaar diploma op zak keek ik als bijna al mijn medeleerlingen uit naar de studententijd in Gent. De feestjes in de Overpoort! Hippe winkels die je in Oostende niet had! Optredens in de Frontline! Ik kon er niet snel genoeg zijn.
En ja hoor, Gent loste alle verwachtingen in. Al moet ik eerlijkheidshalve wel toegeven: die Overpoort, dat is toch wel wat overrated. Ik had al snel heimwee naar mijn eigen vertrouwde Langestraat…
De liefde voor Gent, die doofde langzaam maar zeker uit
Goed, na vier jaar studeren in Gent ontmoette ik – aan zee uiteraard – de liefde van mijn leven. Hij woonde in Wenduine, maar werkte in Gent. Hij wilde op eigen benen staan, en keek dus uit naar een appartement in de Arteveldestad. Dolverliefd als ik was, volgde ik hem uiteraard. Dat ik ook in Gent ging wonen, leek me logisch. Want ik was nog altijd verzot op de sfeer die er in Gent hing: de studenten, de jonge mensen, de creativiteit.
We hebben drie jaar in Gent gewoond. En de liefde voor Gent, die doofde langzaam maar zeker uit. (De liefde tussen mijn vriend en ik niet, six years and counting) We woonden op een appartement tussen de Ottogracht en de Vrijdagmarkt, waar er van alles mis mee was. Ik vond niet echt een job, deed hier en daar interimwerk en tijdelijke contracten. We keerden zo goed als elk weekend terug naar de kust: naar onze familie, naar onze vrienden die nog altijd in Oostende woonden. Want alhoewel ik veel mensen ken die in Gent zijn blijven plakken, de meesten zijn toch teruggekeerd naar Oostende.
Gent en ik, het is geen succes. Toch blijf ik mooie herinneringen koesteren. Mijn eerste afspraakje met mijn vriend was op de Graslei (cliché!). Ik heb er gefeest, gelachen, en goed geleefd.
Maar Oostende, dat is pas een stad die je niet kan vergeten. Sorry, Gent.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier