Alleen op kop, een historische zege tegen Anderlecht én dat met knap voetbal. Het was zondag genieten aan zee. KV Oostende leeft op een wolk.
Uitblinkers genoeg zondag : Knowledge Musona scoorde twee belangrijke doelpunten, Jordan Lukaku was foutloos en Gohi Bi Cyriac was een gesel voor de verdediging van zijn ex-club. Maar Franck Berrier was veruit de beste man op het veld. Ik heb het nooit gehad voor de nukkige Fransman. Te eigenwijs, te teruggetrokken, geen sfeermaker. Al te vaak werd benadrukt dat hij zijn truitje nat gemaakt heeft. Maar moet een voetballer dat niet altijd doen ?
Anderlecht werd wel erg gemakkelijk in zijn hemd gezet door het ingestudeerde nummertje
Maar zondag toonde Franck Berrier zijn ware gelaat. Telkens de Fransman aan de bal kwam, verstomde het publiek. Wat zou hij nu doen ? Waar zou hij de bal leggen ? Het genieten begon al in de derde minuut waar hij met een corner de bal panklaar legde voor Knowledge Musona. Anderlecht werd wel erg gemakkelijk in zijn hemd gezet door het ingestudeerde nummertje. Het zet KV Oostende op rozen. En Berrier, die bleef naar hartenlust tussen de lijnen lopen. Het sterke blok op het paars-witte middenveld (denk aan namen als Defour, Gillet, Praet en Tielemans) heeft hij amper tegengekomen zondag. Hij draafde als vanouds over het plein en als een kleine generaal verlegde hij het spel naar zijn maten Canesin, Musona of Cyriac.
Even had KV Oostende het moeilijk, na de 1-1- gelijkmaker. Die kwam er trouwens na een owngoal, op een moment dat Anderlecht nog geen poging tussen het kader had laten noteren. Anderlecht had het overwicht en stuurde aan op de 1-2. Maar toen kon KV Oostende opnieuw rekenen op Berrier. Na enkele heerlijk simpele passes bediende hij Cyriac die koeltjes binnen knikte : 2-1 en Anderlecht tegen het canvas.
Met een onnodige Zidane, een stiftertje en te veel frivoliteit is de grens tussen nonchalance en genialiteit soms flinterdun
Zondag zag ik weer de oude Berrier. Lekker onvoorspelbaar, een lust voor het oog. Hopelijk voor KV Oostende kan hij zijn niveau aanhouden. Maar er is nog een valkuil : misschien zit hij wel té lekker in zijn vel. Met een onnodige Zidane, een stiftertje en te veel frivoliteit is de grens tussen nonchalance en genialiteit soms flinterdun.
Berrier is het symbool van dit sterke KV Oostende. Hij begon als bankzitter aan het seizoen en kwam pas na de blessure bij Michiel Jonckheere in de ploeg. Dat zegt genoeg over de weelde voor Yves Vanderhaeghe.
Ja, het wordt dit seizoen nog genieten aan zee.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier