Laura Schuyesmans (27) leeft met een deadline. De jonge West-Vlaamse lijdt aan een chronische ziekte waardoor ze wellicht maar tien jaar meer te gaan heeft. Laura werkt bij Oxfam, engageert zich als covoorzitster voor Jong Groen en maakt tweewekelijks een openhartige column voor deze krant. Ze wisselt af met Jan Devriese, de stukjesschrijver die leeft tussen deadlines.
Zo, 1 mei is alweer voorbij. Dé Dag van de Arbeid. Een dag waarop miljoenen mensen overal ter wereld op straat komen om de verworven rechten als werknemers te herdenken. Ik wil deze column en dus jouw aandacht dan ook gebruiken om een van de pijnpunten in onze arbeidsmarkt te bespreken. Want werkbaar werk is nog niet voor iedereen een realiteit, ook niet in België.
Er is letterlijk en figuurlijk nog werk aan hoe de arbeidsmarkt met chronisch zieken omgaat. Zij vallen nog steeds veel te snel uit de boot door een gebrek aan flexibiliteit op de jobmarkt. Zo kom je als patiënt helaas al snel voor deze keuze te staan: vraag ik een ziekte-uitkering aan of blijf ik ploeteren om mijn werk met mijn zorguren te combineren? En dat laatste is een combinatie die je lichaam regelmatig nog meer uitput, geloof me.
“Ga het gesprek aan met je personeel over hun noden en uitdagingen”
Ikzelf ben met mijn gat in de boter gevallen bij mijn werkgever, Oxfam België. Wie op onze nationale kantoren werkt, krijgt de kans om sowieso halftijds van thuis uit te werken, wat niet alleen mij ten goede komt, maar ook voor jonge gezinnen het leven een pakje makkelijker kan maken. Maar evengoed krijg ik de kans om een deel van mijn kine-uren of doktersbezoeken binnen de standaard-werkuren te plannen en mag ik die uren dan op andere momenten inhalen. Of mag ik gerust last minute een dagje extra thuiswerken als mijn rugpijn te fel is of de chronische vermoeidheid ervoor zorgt dat elke stap aanvoelt als een berg beklimmen. Het feit dat zoiets bespreekbaar is en die flexibiliteit eigenlijk gewoon vanzelfsprekend is, is echt een godsgeschenk als chronisch zieke.
Bij deze wil ik dus een warme oproep doen aan de CEO’s, managers, teamleiders en hr-personeel op onze arbeidsmarkt. Ga het gesprek aan met je personeel over hun uitdagingen en ondersteuningsnoden. Met wat meer flexibiliteit en een aantal aanpassingen kunnen heel wat chronisch zieken langer aan de slag blijven, al dan niet voltijds. Dat kan enerzijds de druk op ons zorgsysteem verlichten, maar zal vooral deze werknemers meer voldoening geven. Zo krijg ikzelf hierdoor de kans om campagnes uit te werken voor een ngo die keihard strijdt voor een eerlijkere wereld met een fair handelssysteem dat rekening houdt met de grenzen van mens en planeet. Een droom!
Moet toch op elke werkvloer kunnen, niet?
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
