Op mekaars gezondheid klinken doen we nooit meer zomaar

Jan Gheysen
Jan Gheysen Opiniërend hoofdredacteur

Het ziet er niet goed uit, de vrees voor een tweede lockdown wordt almaar groter. De exponentiële toename van het aantal coronabesmettingen lijkt voorlopig niet te stuiten. Het virus raakt over het hele land verspreid. We hadden het kunnen weten, horen we nu. En voor we het goed en wel beseffen, wijzen we met de vinger. Naar de jongeren die zich niet aan het samenscholingsverbod houden, maar tegelijkertijd horen we van treinreizigers dat het net de vijftigers en zestigers zijn die lastig doen over de mondmaskers en het, zodra de treinbegeleider is voorbijgelopen, ongegeneerd weghalen van hun gezicht. Ligt het daaraan? De mens is een sociaal wezen dat contact zoekt.

Connectie maken, luidt het. We kunnen blijven zeuren en zaniken over de anderen die niet doen wat moet. Maar we kunnen ook voor onze eigen deur vegen en erover waken dat we fysieke contacten beperken tot het minimum, dat we afstand houden, het mondmasker opzetten op publieke en drukke plaatsen en dat we geregeld onze handen wassen of ontsmetten. Als we ons daaraan kunnen houden, dan valt zo’n noodlottige lockdown allicht nog op de valreep te vermijden.

Hopelijk worden West-Vlaamse cijfers over kanker nader onderzocht

Het is duidelijk, we zullen nooit zomaar meer vrijblijvend op iemands gezondheid klinken in de toekomst. En al zeker niet bij ons. Want uit cijfers blijkt u kan het hier lezen dat onze provincie het zwaarst getroffen is door kanker. Vooral bij mannen wordt bij ons vaker kanker vastgesteld dan bij mannen in de andere provincies. Sluitende verklaringen zijn er niet meteen.

Kanker is een ingewikkelde, complexe ziekte waarvan de oorsprong maar zelden eenduidig kan worden verklaard. In de vorige eeuw dat is al met al nog maar twee decennia geleden hadden de meesten onder ons het lastig om de ziekte bij naam te noemen. Begrijpelijk, want toen was de kans op genezing geringer dan nu het geval is. Maar het blijft een verschrikkelijke ziekte waarvoor we best alert blijven. Hoe vroeger de diagnose kan worden gesteld, hoe groter doorgaans de kans op genezing.

De West-Vlaamse cijfers over kanker verdienen in elk geval nader onderzoek. Heeft het te maken met onze leefomstandigheden? Verschillen onze voedingsgewoontes van die van elders? Komen meer huidkankers voor omdat wij een landbouwprovincie zijn en landbouwers meer dan anderen ‘s zomers in openlucht werken? Laat ons hopen dat onze wetenschappelijke instellingen die cijfers onder ogen nemen en gericht onderzoeken. We kunnen er alleen maar beter van worden.

Reageren? jan.gheysen@kw.be

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier