In de integratiemonitor die pas verscheen, kunnen we lezen hoeveel mensen met buitenlandse roots, in onze gemeenten zijn komen wonen. Het zijn er meer dan ooit tevoren. Onze samenleving, ook in West-Vlaanderen, wordt kleurrijker en dat biedt kansen voor een rijkere samenleving.
Hij was – en is het nog altijd, uiteraard – enkele jaren ouder, zat in een hogere klas, was rad van tong, toonde lef en kon velen aan het lachen brengen. Hij verschilde in weinig van de anderen, behalve zijn naam. Die klonk vreemd, Oost-Europees, later wisten we dat het een Hongaarse naam was. Zijn ouders waren oorlogsvluchtelingen die hier in het dorp bij een vooraanstaande familie onderdak hadden gevonden. En dat was het, meer mensen met buitenlandse roots telde ons dorp ruim een halve eeuw geleden niet.
Nu lees ik in de integratiemonitor (zie pagina 6 in deze krant en op kw.be/monitor) dat onze fusiegemeente meer dan 600 mensen telt die uit het buitenland afkomstig zijn. Meer dan de helft ervan is afkomstig uit een ander Europees land. Ik ken ze niet, niemand van hen en dat zegt allicht meer over mij dan over die mensen. Ik weet wel dat ze er zijn: op weg naar de bakker of de slager zie ik de auto’s met Poolse of Roemeense nummerplaat geparkeerd staan langs huurhuizen. Het zijn heel waarschijnlijk bouwvakkers, stukadoors of seizoenarbeiders bij de fruittelers en de landbouwers in het dorp. Het is mij niet duidelijk of ze hier tijdelijk wonen of van plan zijn hier een vaste stek te bouwen. Misschien moeten ze dat ook nog voor zichzelf uitmaken.
Hoe diverser het kleurenpalet, hoe rijker het beeld van onze samenleving
Onze manier van leven maakt het niet makkelijk om met de nieuwkomers contact te maken. Het gaat niet vanzelf . In vergelijking met vroeger brengen we minder tijd door op straat – ik denk aan de zomeravonden in de jaren zeventig, toen we met de hele straat, de volwassenen en de kinderen, buiten op de stoep doorbrachten -, het dorp telt nog nauwelijks cafés waar je mensen spontaan tegen het lijf kan lopen of waar je op zondag na de mis kan bijpraten. We zijn, meer dan we willen en waarschijnlijk ook meer dan we ons ervan bewust zijn, een vrij gesloten samenleving . De wereld komt wel nog binnen, maar vrijwel uitsluitend via het werk, via televisie en natuurlijk via de smartphone.
Onbekend is onbemind . Dat weten we. Hier wacht dus een uitdaging, voor heel onze provincie. Er is werk aan de winkel om onze samenleving mee te kleuren. Hoe diverser het kleurenpalet, hoe rijker het beeld van onze samenleving. En wie houdt daar niet van?
Reageren? jan.gheysen@kw.be
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
