“Marino Vanhoenacker verdient alle respect”

Even leek de Ironman van Hawaï zaterdagnacht op een Duits-West-Vlaams onderonsje af te steven, maar finaal moesten uittredend winnaar Frederik Van Lierde en Marino Vanhoenacker hun meerdere erkennen in krachtmens Sebastian Kienle. Hét nieuws van de dag was echter dat Vanhoenacker liet weten nooit meer aan de moeder aller triatlons te zullen deelnemen.

Akkoord, Vanhoenacker is niet meer van de jongste. Afgelopen zomer vierde hij zijn 38ste verjaardag. De voorbije jaren sukkelde de Jabbekenaar bovendien geregeld met allerlei kwaaltjes. De jarenlange trainingsarbeid begon zijn tol te eisen, zo leek het. Toch vocht Vanhoenacker telkens terug. Met succes, want eerder dit jaar schreef hij twee Ironmans op zijn palmares: een halve in Luxemburg en een volledige in Canada. Zijn elfde zege op de lange afstand was het, daar in Whistler. Eerder won hij ook al in Florida (2005), Klagenfurt (2006, 2007, 2008, 2009, 2010 en 2011), Zuid-Afrika (2009), Maleisië (2010) en Frankfurt (2012). Telkens deed hij dat in zijn gekende impressionante stijl. Fietsles geven aan de concurrentie en het koudweg afmaken in de marathon. Zijn laatste triomf in Klagenfurt was met een eindtijd van 7 uur, 45 minuten en 58 seconden zelfs goed voor een wereldrecord.

Op Hawaï wilde het echter nooit helemaal lukken voor Vanhoenacker. In 2002 gaf hij er op, een jaar later haalde hij er voor het eerst de finish als 54ste. In 2006 finishte hij als zesde, een jaar later deed hij een plaatsje beter en vier jaar geleden kwam hij er met een derde plaats nog het dichtst bij. In 2012 begon hij na een geweldig fietsgedeelte met ruim acht minuten voorsprong te lopen, maar haalde hij uiteindelijk de finish niet. Zondagochtend Belgische tijd stond Bink voor het laatst aan de start in Kona, zo meldde hij achteraf. Hij begon als derde te lopen en bevond zich tot goed tien km van de finish nog bij de beste tien, maar door een probleem met het bekken moest hij de laatste tien km wandelend afleggen. Toch wilde hij niet opgeven, omdat het zijn laatste keer op Hawaï was. Dat verdient alle respect. Marino Vanhoenacker zet wel nog geen punt achter zijn carrière. Vanaf nu wil hij zelf zijn wedstrijden uitkiezen. Wees er maar zeker van dat hij op zijn minst nog een twaalfde Ironmanzege op de volledige afstand aan zijn nu al méér dan indrukwekkend palmares zal toevoegen. Nummer zeven in Klagenfurt – Vanhoenackers tweede thuisbasis – lijkt ons een passend orgelpunt. (TVB)