Wanneer komen de echte versoepelingen van de corona-maatregelen en wordt het een bijna normale vakantie van de zomer? We leven meer dan ooit met vragen waarop antwoorden uitblijven.
Het maakte ons als kind al boos. Wanneer ons moeder of vader op onze vragen antwoordde met een vraag. “Waarom wil je dat weten?” Wat ook de vraag was, met zo’n antwoord konden we geen kant op. Wie vragen stelt, wil antwoorden. Het liefst zo snel mogelijk. Dat waren we gewend. Om het geluk te proeven, moesten we het grijpen. Niet morgen, niet later, maar nu. We zijn intussen zo gewend geraakt aan het comfort van het just-in-time leveren uit de onmetelijke weelde van de online-magazijnen, dat we onze manier van leven erop hebben afgestemd en ons pas comfortabel en gelukkig voelen bij een just-in-time leven. Op vragen kwamen antwoorden, direct van man tot man of van scherm tot scherm.
Onomkeerbaar
Maar dat is niet langer zo. Al een jaar leven we met vragen waarvan we lang niet zeker zijn of er antwoorden volgen en al helemaal niet meer weten wanneer die antwoorden komen. Onzekerheid is de nieuwe zekerheid, schreeuwen de profeten van het oneliners-evangelie. Het coronavirus vreet niet alleen onze longblaasjes kapot, het lijkt ook onomkeerbaar onze levenswijze aan te tasten.
Ook andere landen maken kans op de beker van het EK Prutsen
Elke keer dat een antwoord op één van onze coronavragen weer wat hoop geeft, haalt het virus ons weer links of rechts in. De vaccins kwamen sneller dan verwacht. Een zegen was dat. Maar toen liep het mis met de productie en werden vertragingen aangekondigd. Maar de vaccins waren wel effectief, veel meer dan gehoopt. En toen braken ineens virusvarianten uit. En net nu we uitzicht hebben op een brede vaccinatie, alle centra met logistiek talent zijn geïnstalleerd, blijkt dat het oproepsysteem verre van onfeilbaar is en veeleer nukkig en ambetant. In zoverre zelfs dat we vrezen dat we nu al dat EK Prutsen met glans hebben gewonnen . Tot we kijken naar de Nederlandse televisie of op Franse zenders zien dat het elders precies hetzelfde is. Er zijn grenzen aan een feilloze maakbaarheid van de wereld. Dat weten we nu en dat komt hard binnen. Wij en onze samenleving zijn kwetsbaar, veel meer dan we tot vorig jaar dachten. Misschien leren we nu om zorgzamer met onszelf en met onze samenleving om te gaan. Daarvoor is het nooit te laat.
Reageren? Mail naar jan.gheysen@kw.be
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
