Leopold Lippens was Knokke-Heist, Knokke-Heist is Leopold Lippens

© Davy Coghe
© Davy Coghe
Jan Gheysen
Jan Gheysen Opiniërend hoofdredacteur

Hij wou doorgaan, desnoods tot hij 108 was, zei hij. Dat was één van de weinig keren dat hij niet zei wat hij dacht, denk ik. Want graaf Leopold Lippens was burgemeester van Knokke-Heist alsof hij het voor eeuwig en altijd was. Die van Knokke weten en begrijpen dat, wij van het hinterland, wij kunnen dat niet begrijpen.

Graaf Leopold Lippens is op 79-jarige leeftijd overleden. Het bericht liep in het gemeentehuis van Knokke-Heist binnen op het ogenblik dat het schepencollege bijeen was. Alsof de graaf het zo had gepland. Officieel net geen halve eeuw burgemeester van onze meest exquise badstad, maar in werkelijkheid al een eeuwigheid.

Ik ken geen burgemeester die zo samenvalt met zijn gemeente als wijlen Leopold Lippens: hij was Knokke-Heist en Knokke-Heist is Lippens en dat zal niet meteen veranderen. Excentriek met stijl. Hij kon zich met hetzelfde gemak als een doorgewinterde dandy tussen de beau monde bewegen als dat hij, weliswaar altijd met enige afstand, tussen een grijze menigte laveerde.

Hij schuwde de provocatie niet, zeker niet als die Knokke ten goede kwam en wie hem van hogerhand wou intimideren of imponeren stootte op een onverzettelijkheid die hij zo vanzelfsprekend vond dat zijn belagers aan zichzelf begonnen te twijfelen om vervolgens te proberen ongemerkt op te krassen. Zonder veel omhaal kon hij voogdijoverheden met een enkele opmerking, vergezeld met een laconieke en soms ook wel laatdunkende blik op hun plaats zetten.

Rechts of links, het maakte hem niet uit, hij zei wat hij vond dat hij moest zeggen en een taboe meer of minder hield hem nooit tegen. Hij werd een visionair genoemd – en dat was hij ongetwijfeld voor zijn gemeente – maar hij koesterde net zo goed tradities. Nooit liet hij zich inpalmen, ook niet door zijn collega-kustburgemeesters. Knokke-Heist zou nooit zomaar een badstad als een andere zijn, zijn burgemeester evenmin een van dertien in een dozijn. Geen zonderling, wel een weelderige Einzelgänger, niet in zijn eentje, maar met zijn Knokke. Geen partijknecht, geen ideoloog en evenmin een goeroe, tenzij hoogstens voor zichzelf. Soms, als we een interview van hem lazen of hem in een tv-journaal bezig hoorden, dachten we wel eens dat hij de Vlaamse, nee de Belgische hetero-versie was van wijlen Pim Fortuyn.

Knokke-Heist zal nog lang, nog heel lang Leopold Lippens zijn. Niet voor eeuwig, maar het zal weinig schelen.