Schrijfster Ann De Craemer gunt ons maandelijks een blik in haar ziel…
Ik ken mensen die wensen dat het eeuwig zomer zou zijn. Dat we het hele jaar door tot ‘s avonds laat schaars gekleed op een terras kunnen zitten, en dat de zon de volgende ochtend haar stralen opnieuw gul door het slaapkamerraam naar binnen strooit.
Ik behoor niet tot die categorie. Ik hou van de zomer maar ben toch elk jaar blij dat er een einde aan kan komen. Na de zomer komt namelijk het mooiste aller seizoenen: de herfst. In de zomer is alles intens. De kleuren fel; de stemmen schel. De herfst betekent de terugkeer van zachtheid en stilte, en dat ons klimaat – waar we nochtans zo vaak over sakkeren – ons die variatie biedt, vind ik een godsgeschenk. Geef mij na de felgroene bladeren en bontgekleurde bloemen van de zomer maar de weemoedige pastelpracht waarmee de bomen hun kruinen tooien.
Na de zomer komt het mooiste aller seizoenen: de herfst
Een bekend fenomeen in de herfst is dat veel mensen last hebben van een najaarsdipje. Ik ken er de perfecte oplossing voor: wandelen. Laat wandelen nu net een van de activiteiten zijn die velen in de herfst het liefst doen – alsof ons lichaam instinctief weet dat wandelen de donkere wolken in ons hoofd kan verjagen. Wandelen is goed voor alles: hart, bloedvaten, bloeddruk, cholesterol, botten en spieren, gewicht en geheugen. En vooral, zo heb ik persoonlijk al vaak ervaren: je humeur wordt er beter van. De Amerikaanse arts Mike Evans deed onderzoek naar waarom juist wandelen zo gezond is, en de resultaten verzamelde hij in een leuk filmpje (zie hieronder).
Over de geneugtes van het wandelen zijn de voorbije jaren een aantal prachtige boeken verschenen. Wandelen van Frederic Gros is een absolute aanrader, net zoals Handleiding voor een evenwichtige geest en een kalm gemoed van Frédéric Lenoir, waarin ook hij dieper ingaat op wat wandelen met zijn gezondheid en geest doet. Mijn favoriet echter is De oude wegen van de fanatieke Britse wandelaar Robert McFarlane. Wandelen, zegt hij, is jezelf ontdekken en de wereld ontdekken. Charles Darwin noemde het een vorm van nadenken, en daaraan hebben we in deze jachtige tijden allemaal meer nood dan we beseffen.
Voor mij is wandelen als lezen: het brengt me rust en leert me dingen in perspectief te zien. De herfst, het meest gezapige van onze vier seizoenen, is daarbij het ideale decor. Niet voor niets zijn over de herfst het meest gedichten geschreven in de Nederlandstalige poëzie, en wat mij betreft ook de mooiste, zoals dit:
Een goed najaar
De vruchten zijn verkocht.
De boeren betalen de pacht aan de Heren.
De vliegen vallen dood op tafel.
Het regent gulzig en de bieten glanzen.
De akkers verteren hun moederkoek
en stijf in de wolken nadert de winter.
Morgen koop ik zeven kannen olie
en een nieuwe bril om in het boek te lezen.
Deze winter ga ik nog niet dood.
Paul Snoek
Treur dus niet nu de nazomer uit het land vertrokken is. Trek uw wandelschoenen aan, geniet van de glanzende bieten, van de knisperende herfstbladeren onder uw voeten en van de stilte in uw hoofd.
Onze columnisten
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier