Met de nieuwe Vlaamse regering kwam er terug zuurstof in het natuur- en streekbeleid. Minister Demir zette een proces op gang om onder meer een aantal nationale Parken en Landschapsparken te installeren. De Westhoek leek ideaal geknipt om met zo’n instrument een nieuwe dynamiek te krijgen rond streekontwikkeling, recreatie, natuur én samenwerking tussen overheden en het middenveld. Een aantal Westhoekgemeenten beslisten daar deze week anders over. VOKA en de Boerenbond waren radicaal tegen de plannen en werden daarin gevolgd door een reeks burgemeesters. Weg extra centen voor de streek, weg hoop om de streek uit te bouwen naar een duurzame toekomst.
Het leek zo mooi en zo logisch
Voor de Westhoek was er met een de installatie van een Landschaps- of Nationaal park een unieke kans om natuurgebieden en beschermde landschappen met mekaar te verbinden en op te waarderen. Een ideaal moment om op basis van de ervaring die is opgedaan bij de verschillende projecten de voorbije jaren (natuurinrichting Blankaart, landschapsherstel Handzamevallei, werking Regionaal Landschap,…) en op basis van de nieuwe noden, denken aan de klimaatverandering en de waterschaarste, met een nieuwe blik een plan uit te werken dat zowel voor de inwoners, de landbouwers, voor landschap en natuur een enorme meerwaarde kan bieden.
De voorbije decennia is zwaar geïnvesteerd (financieel en menselijk kapitaal) in het landschaps- en natuurherstel in het Heuvelland, de IJzervallei, de komgronden van Lampernisse, de Ieperboog,… De resultaten mogen gezien worden: tal van diersoorten zijn dankzij dit natuurherstel teruggekomen In de stroom daarvan is ook het toerisme en de recreatie enorm sterk gegroeid. Honderdduizenden mensen komen jaarlijks naar de stille en groene Westhoek om van die gebieden, van onze landschappen te genieten, honderden mensen verdienen hun brood in deze sectoren.
De minister van omgeving Demir dacht terecht dat het nu tijd was voor een nieuwe stap, een stap naar het verbinden van deze grote kerngebieden en het afstemmen van het beleid, het beheer en de werking rond deze gebieden en de ganse streekontwikkeling. Tijd om lokale besturen opnieuw de kans te geven om hier rond samen te werken met de Vlaamse overheid en alle andere actoren van de streek. Het Nationaal Park Hoge Kempen toonde al overduidelijk dat dit een geschikt instrument is en economisch ook loont: iedere euro die er ingestopt wordt, komt er X10 economisch terug uit. Men legt niks op, men investeert, stimuleert, zorgt voor overleg en veranderingen in de streek. Natuur, tewerkstelling, welzijn en een pak andere zaken varen er wel bij.
De Westhoek mist een enorme kans
Op initiatief van onder meer gedeputeerde Jurgen Vanlerberghe werd de voorbije maanden een proces opgestart om met alle mogelijke streekactoren hierover in gesprek te gaan. Maandag jl. kwamen de Westhoekburgemeesters met vertegenwoordigers van de provincie en het kabinet Demir samen om de eindbeslissing te nemen. Een aantal gemeenten zoals Veurne, Koekelare en Lo-Reninge waren het voorstel van een Nationaal of Landschapspark Westhoek genegen en zagen er letterlijk toekomst maken in voor de streek. Een aantal andere waaronder Alveringem, Ieper en Diksmuide zagen dat totaal anders. Het zou een bedreiging zijn voor pakweg extra veestallen, iets van de aanleg van een verbinding Ieper-Veurne of zagen er “een weerhaak” in om nog meer beperkingen op te leggen. Het spook dat de Westhoek zou veranderen in Bokrijk dook terug op.
Ik wik mijn woorden, maar deze groep dwaalt. Dankzij het Nationaal Park in Limburg floreert de streek rond Bokrijk, zit er vuur in de streekontwikkeling en vaart de economie daar zeer goed bij. Dat een Nationaal of Landschapspark van de Westhoek een Bokrijk zou maken is onzin. Juist de politici die hier VOKA en de Boerenbond volgden zetten de streek onder een stolp. Het blijft uitkijken naar het eerste persbericht van hen dat de Westhoek achtergesteld is, te weinig centen krijgt van Vlaanderen…
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier