‘Klopjacht’: een nieuwe Mol?

Klopjacht: topentertainment met een vreemd randje. (foto Play4)
Bert Vanden Berghe

Uit de handen blijven van de politie: dat is de simpele opdracht voor twaalf onbekende Vlamingen in het gloednieuwe programma ‘Klopjacht’ op Play4. Het resultaat is zinderende en verrassend grappige televisie.

Kwestie van meteen de puntjes op de i te zetten: ik ben een tikkeltje bevooroordeeld. Niet alleen omdat vijf van de twaalf Vlamingen uit onze provincie afkomstig zijn, maar ook omdat twee van hen zelfs uit hetzelfde nest komen. Jawel, Tom en Wies – het olijke duo dat hun barbecue verstoord zag – veranderden in een oogwenk van brave huisvaders tot voortvluchtige criminelen. Ja, ik was op de hoogte en nee, ik ben niet ontgoocheld dat één van hen niet met mij op de vlucht is geslagen. Het enige gevoel dat overheerst is trots. Ook al omdat Vlaanderen hen straks ook ziet zoals ik hen zie: twee geweldige gasten die van alles het beste proberen te maken. Dat geldt duidelijk ook voor de andere West-Vlamingen in het gezelschap.

Maar los van hen is ‘Klopjacht’ een verademing op ons televisiescherm. Het is een heerlijk kat-en-muisspel met een hoog entertainmentgehalte, zonder dat je zit te sterven van de zenuwen in je zetel. De goed gekozen duo’s (en zelfs de singles) zorgen bij momenten voor flink wat zelfrelativering. Play4 heeft met ‘De Mol’ een topper beet elk voorjaar, en hoopt nu met ‘Klopjacht’ een najaarshit te hebben, net als bij de Nederlandse en Britse variant.

Het programma doet onrechtstreeks wel flink wat vragen stellen over onze privacy, net op de dag dat Mathieu Michel, staatssecretaris van digitalisering, aankondigde dat er een digitale portefeuille komt. De man, die bij zijn aanstelling amper van sociale media had gehoord, wil dat de overheid straks alles digitaal ziet: van ons paspoort tot ons rijbewijs. Eerder al maakten specialisten zich grote zorgen over de vingerafdruk op ons paspoort, en ook de wildgroei van camera’s in het straatbeeld geeft stof tot nadenken. Wij dachten al dat er veel informatie openbaar stond op sociale media, maar als je ziet hoeveel camera’s er in het straatbeeld hangen en hoe snel die beschikbaar zijn ‘in geval van nood’… Off the grid gaan is iets wat stilaan een illusie geworden is, zelfs als we vrijwillig afstand nemen van onze telefoon. Ik mag alleen hopen dat we het straks nog altijd kunnen, zonder dat een speurdersteam ons moet opjagen.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier