De Tieltse schrijfster Ann De Craemer geeft elke week een inkijk in haar leven.
Zo’n twee decennia geleden vond ik maar weinig aan kerstmis. Geldklopperij, kitsch, nodeloos gepronk. Het enige wat ik deed was lichtjes in mijn boekenkast hangen, al beschouwde ik dat meer als een eerbetoon aan mijn dierbaarste bezit dan aan kerstmis.
Maar je wordt een dertiger, en zoals de katers vanaf dan alleen maar erger worden, zo blijkt je drang naar gezelligheid ook groter te worden. Ik haalde jarenlang een echte kerstboom in huis en genoot er zelfs van om in Supra Bazar, Ardoplant, Zeeman of Kruidvat de leukste kerstversiering te zoeken. Een kerstboom vond ik knus, en omdat ik toen al thuiswerkte, kon ik er de hele dag van genieten. Als je huis ook je werkplek is, moet je er graag vertoeven.
Badeendjes gekocht die als alternatieve kerststal onder de kerstboom zullen komen
Vandaag ben ik (net) een veertiger (help!) en betrap ik mezelf erop dat ik nog meer meega in de kerstgekte. Wie mij volgt, weet dat ik van badeendjes houd. Wel, zondag heb ik op internet een collectie badeendjes in kerstsfeer gekocht die straks onder de boom komen als alternatieve kerststal. Zot zijn doet geen zeer, zeker?
De kerstboom staat er wel nog niet: simpelweg nog geen tijd gehad. Maar vandaag is het woensdag en maak ik er werk van. Sinds mijn kat Rachel hier vier jaar woont, ben ik wel overgeschakeld van een echte naar een plastic kerstboom, omdat de dennengeur katten schijnt aan te trekken. Ik hoor echter ook verhalen van katten die gek zijn op de ballen, waardoor de ene na de andere sneuvelt. Maar meer dan een keer snuffelen aan de boom heeft Rachel nooit gedaan.
Omdat we met corona onze contacten moeten beperken, zullen niet al te veel mensen mijn boom zien, maar dan post ik hem wel op mijn sociale media. Maar nu moet u me excuseren: ik ga in mijn berging beneden zoeken waar ik vorig jaar ook weer die kerstversiering heb gezet…
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
