Karl schrijft naar Tom Boonen: “Bij een comeback, staan we op de eerste rij te supporteren”

© belga
Karl Vannieuwkerke
Karl Vannieuwkerke schrijft elke week een brief

Karl Vannieuwkerke schrijft elke week een brief. Deze keer richt hij zich tot Tom Boonen die droomt van een tijdelijke comeback als wielrenner in zijn zoektocht naar die vijfde kassei in Parijs-Roubaix. Tom Boonen mag altijd antwoorden: karl@kw.be.

Beste Tom,

Maandag was je in Damme te gast in Vive le Vélo! En we stelden vast dat je hem nog altijd bent, de onbevangen en sprankelende kerel die zo’n twintig jaar geleden het wielerfirmament bestormde. De guitige jongen die mensen intrigeert en aan het lachen brengt. Rond halfacht stak je je kale knikker binnen in de camper: Yo! Een brede glimlach en blinkende kooltjes in de oogholtes. Daarna plofte je je neer en begon je over van alles en nog wat te praten. Over de koers, over autoracen in Nederland maar ook over de tweeling die nerveus was omdat de volgende ochtend hun eerste schooldag volgde. Weet je Tom, als jij op die gastenlijst staat, merken wij de hele dag een plezante vibe binnen onze ploeg. Het mooie productiemeisje is nog opgewekter dan anders, cameramannen hebben het over den Tom die komt en kok Raf maakt speciaal chili con carne. Met bonen, snap je hem?, knipoogde de chef. Onze mondhoeken gingen spontaan omhoog. Goed, Rafke, goed bezig!

Je verbaasde ons met het nieuws dat die comeback van jou echt wel een concreet plan was, veel meer dus dan een ballonnetje om wat journalisten op het verkeerde been te zetten. Wij lachten het nog weg toen we het zagen verschijnen op sommige websites en in de krant. Maar blijkbaar geef je jezelf wel nog een kans om Parijs-Roubaix te winnen. Want daarover ging het. Nog één schot met een kanon. Lange Max. Eén gooi naar een vijfde kassei. Ondertussen weten we dat je manager al onderhandelde met televisiebazen over een meerdelige documentaire en dat Patrick Lefevere, gewiekste zakenman als hij is, het ook helemaal zag zitten. De maanden in de aanloop naar de Helleklassieker zouden een waardevol en financieel interessant document voor de wielergeschiedenis worden. Voor het geld zou jij het niet gedaan hebben, maar het idee prikkelde je nieuwsgierigheid. Wat is je perfect onderhouden lijf nog waard in de wedstrijd die niemand beter op het lijf is geschreven? Ik wil het ook wel eens weten, Tom. Ik zal de televisieavonden over de comeback van Tom Boonen met rood in de agenda aanstippen. Want ik begrijp dat corona het masterplan dwarsboomde maar dat het ook nog niet helemaal weg is. Het speelt nog altijd door je hoofd.

De kans op slagen lijkt me desalniettemin gering. Tom Boonen wint zijn vijfde kassei. Het is een kop die over de hele wereld dwars door het krantenpapier zou snijden. Maar een flop zou dat ook doen. En misschien nog feller en nietsontziend. Er zijn zoveel factoren die spelen in een wedstrijd als Parijs-Roubaix. Een paar lekke banden of een lelijke valpartij en de droom ligt aan diggelen. Dan is alles voor niets geweest en lachen de criticasters in hun vuistje. Tijdens Vive le Vélo! toonden we je zes ritzeges in de Tour. Een hele tribune en 750.000 kijkers keken met de grootste bewondering naar je uithalen. Je genoot zelf ook, zo leidde ik af uit je mimiek. En je scoorde: Ik was eigenlijk geen spurter, ik was gewoon rap. Iedereen plat. Er is niets mis met het koesteren van het verleden en het loslaten ervan. Maar doe vooral wat je niet laten kunt. We gaan bij een eventuele comeback op de eerste rij staan om te supporteren. Ook al omdat je zo’n fijne en nuchtere kerel bent. Met of zonder vijfde kassei. Bedankt voor alles, Tom!

Warme groet,

Karl schrijft naar Tom Boonen: