Karl schrijft naar Ruud en Roos Vormer: “Vriend en vijand stuurden lofberichten”

Karl Vannieuwkerke
Karl Vannieuwkerke schrijft elke week een brief

Karl Vannieuwkerke schrijft elke week een brief. Deze keer richt hij zich tot Ruud en Roos Vormer, die maandag te gast waren in zijn talkshow Vive la Vie. Het koppel mag altijd

antwoorden: karl@kw.be.

Beste Roos en Ruud,

Afgelopen maandag waren jullie te gast in Vive la Vie! Op wijndomein Valke Vleug in Liezele. “Ik kom graag. Dat weet je hé, Karl”, zei je onmiddellijk toen ik belde met de uitnodiging, Ruud. Dat voelt goed aan voor een televisiemaker. Vertrouwen krijgen en weten dat gasten graag aanschuiven, doet altijd deugd. Dat Roos nog moest overtuigd worden, leek me logisch. Ze had geen enkele voeling en ervaring met live televisie. Toen jullie vijf minuten voor de uitzending aan tafel zaten, was ik nog achter de schermen bezig. Ik had wel al een oortje in en kon jullie dus bezig horen. Twee mensen met gevoel voor humor in harmonie aan een tafel. Prachtig koppel. Een geruststellende gedachte. “Maar Rudy, wat doe je me toch aan?”, zei Roos. “Komt helemaal goed”, suste je. Ze moest lachen. “Doe ik altijd als ik zenuwachtig ben”, vertrouwde ze me wat later toe toen ik ook aan tafel kwam zitten. “Ik krijg gewoon de slappe lach in zo’n situatie!” Wel Roos, op geen enkele seconde van die 70 minuten dat we op antenne waren, heb ik het gevoel gehad dat er ook maar een greintje nervositeit door je lichaam ging. Misschien is het wel je ervaring als spoedarts die je hielp eens de camera’s begonnen te registreren. Koel blijven en het overzicht bewaren. De specialiteit van de spoedarts. Je straalde rust, zelfvertrouwen en competentie uit. Ik zag dat Ruud fier op je was en trots dat hij de voorbije maanden de druk van je schouders kon halen in het gezin. Ook al was het ook voor hem niet evident.

Roos en Ruud, jullie wisten te charmeren. Vriend en vijand (voetballers krijgen de haters nu eenmaal gratis cadeau) stuurden na de uitzending berichten vol bewondering. Supporters van Anderlecht, Cercle en Gent haalden de loftrompet boven. “Als Anderlecht-supporter moet ik zeggen dat Ruud Vormer en Roos America mij een heel aangename televisieavond bezorgden. Dank daarvoor! #ViveLaVie”, zag ik een paar keer terugkomen in verschillende varianten. Dezelfde mensen die je uitjouwen tijdens een voor hen belangrijke voetbalmatch sloten je nu plots in de armen, Ruud. We zijn blij dat je ons de kans gaf om ook een andere kant van je te belichten. Toen we het programma voorstelden en zeiden dat we de bedoeling hadden om te verbinden en gezelligheid te zaaien na een moeilijke periode, lachten een paar azijnpissers ons uit. Ondertussen zijn hun stemmen verstomd en merken we dat het echt wel lukt om met positivisme als insteek een aanstekelijk programma te maken. De honderden reacties op het programma van maandag hadden nagenoeg allemaal dezelfde boodschap: Roos en Ruud vormen een onwijs mooi koppel. Blij dat we Ruud nu wat beter kennen.

De occasionele hater vroeg zich toch af of we anti-Anderlecht waren door jullie daar te zetten. Het antwoord is simpel. De kapitein van Anderlecht hebben we ook uitgenodigd om naar het programma te komen. Voor onze laatste uitzending dan nog. En we wilden de tafel speciaal voor hem in de hoofdstad zetten. Hij had er geen zin in. Zijn volste recht. Maar één ding is zeker. Eenvoud siert en wordt gewaardeerd. En daar zijn jullie meesters in. Als Ruud het komende seizoen even vlot scoort als jullie maandagavond samen deden aan die tafel, wacht Club Brugge een prachtig seizoen. Ik wens het hem toe en hoop voor jou, Roos, op een rustig najaar op de spoeddienst van Maria Middelares in Gent.

Warme groet,

Karl schrijft naar Ruud en Roos Vormer: