Karl schrijft naar Mathieu van der Poel: “Wieltjeszuiger? Als iemand dat niet is, ben jij het”

(foto Belga) © belga
Karl Vannieuwkerke
Karl Vannieuwkerke schrijft elke week een brief

Aan de vooravond van de Ronde van Vlaanderen schrijft Karl Vannieuwkerke een brief aan wielrenner Mathieu van der Poel, na de commotie van Gent-Wevelgem van afgelopen zondag. De kleinzoon van Raymond Poulidor mag altijd antwoorden: karl@kw.be

Beste Mathieu,

Mag ik beginnen met je te bedanken? Sinds jij op de weg bent beginnen rijden, zijn de koersen aantrekkelijker geworden. Als producent van aanvalslust zorg je ervoor dat we nauwelijks de tijd krijgen om in te dommelen tijdens een wielerwedstrijd. Dat overkwam me vroeger wel eens. Een hazenslaapje dat een stevige dut werd. Om daarna wakker te schieten en te merken dat er nog nauwelijks tien kilometer overbleef. Tegenwoordig is dat uitgesloten. Van zodra de commentatoren aan het woord komen, mag de fichebak aan de kant en is er geen tijd meer voor nutteloze weetjes. Ik moest op zaterdag 3 oktober niet werken en nam me voor om de laatste 30 kilometer van de rit in de BinckBank Tour met aankomst in Geraardsbergen te bekijken. Toen ik de afstandsbediening ter hand nam, stond er nog 72,5 kilometer op de teller. Ik duwde al bijna terug op de uitknop, maar daar was je al. De Nederlandse kampioenentrui in de tegenaanval. Naar en weg van een kopgroep, solo de finale in voor een bloedstollend secondespel met een paar wereldtoppers in de achtervolging. Ik ging er helemaal in op en inhaleerde bijna twee uur koersgenot. Wat is dat wielrennen toch een heerlijke sport als het op deze manier wordt beoefend.

Onder adrenaline worden soms dingen gezegd die er niet op slaan

Ik huiver bij de gedachte dat enkelingen je na Gent-Wevelgem een wieltjeszuiger zouden durven noemen. Als iemand dat niet is, ben jij het. Daarom was het spijtig dat Wout je er in Wevelgem van beschuldigde dat je reed om hem te doen verliezen. Onder adrenaline worden soms dingen gezegd die er niet op slaan. Je wilde dat snel rechtgezet zien en vroeg wederwoord. Vader Adrie bood zich aan bij onze televisiestudio om Wout van antwoord te dienen. Dat hoorde ik achteraf pas. Hij werd afgeblokt door onze studiomeester die het goed meende. En even later daagde je dan maar zelf op. Nuchter en rustig legde je uit dat je had gereden om zelf te winnen, maar dat je je meerdere moest erkennen in Wout. Brandje deels geblust. Niemand heeft baat bij een verdere polarisatie van de situatie tussen twee van de aantrekkelijkste renners in het peloton. Ook Wout is een gever, een strooier van positieve vibes in wielerwedstrijden. Het zou zonde zijn als jullie verder tegen mekaar worden opgezet. Eerlijk, ik gun jou de zege zondag even veel als Wout. Wars van nationaliteit. Als een van jullie beiden wint, kan een rechtgeaarde koersliefhebber alleen maar een vreugdedansje maken. In dat geval wint de koers altijd.

Een Ronde zonder publiek wordt speciaal, Mathieu. Het geratel van kettingen en versnellingsapparaten zal goed hoorbaar zijn. Het zal aan niemands aandacht ontsnappen als de renner die in het wiel zit bijschakelt. Ik verwacht een zeer spectaculaire 104e editie van Vlaanderens mooiste en denk persoonlijk niet dat jij en Wout mekaar in de vernieling zullen rijden. Het grote voordeel is dat jullie ongeveer even snel zijn en in een eventuele sprint allebei mogen dromen van een eerste zege in De Ronde. Samen op het podium inclusief buiging van de verliezer voor de winnaar. De strijdbijl begraven. Zou dat geen mooi signaal voor de toekomst zijn? Het is maar een suggestie.

Doe het goed, blijf vooral recht en moge de beste winnen!

Warme groet,

Karl schrijft naar Mathieu van der Poel: