Karl schrijft een brief naar Stefaan Vermeersch, de papa van wereldkampioen Gianni: “Dit is met voorsprong mijn moeilijkste brief ooit”

Karl Vannieuwkerke
Karl Vannieuwkerke schrijft elke week een brief

Karl Vannieuwkerke schrijft deze week een brief naar Stefaan Vermeersch, zijn beste vriend en tevens de papa van renner Gianni die vorige week wereldkampioen werd op het WK gravelbike. De Klerkenaar mag altijd antwoorden: karl@kw.be.

Beste maat,

Beste Stefaan,

Ik begin hier aan mijn 143ste brief en ik ervaar het als met voorsprong de moeilijkste opdracht in de bijna drie jaar dat ik me in deze krant tot iemand richt. Een brief schrijven die geadresseerd is aan je beste vriend en die iedereen kan meelezen, is een riskante onderneming. Je wil dat elk woord juist zit en dat je geen kansen laat liggen. Maar de aanleiding is te mooi om dit moment niet aan te grijpen. Je zoon werd zondag wereldkampioen gravel. GIANNI IS WERELDKAMPIOEN! Ik tik het opzettelijk in kapitalen en plaats er bewust een uitroepteken achter. De kleinen, zoals we hem nog altijd noemen, wereldkampioen verdomme.

Ik ben zo dankbaar dat ik je ooit tegenkwam

Onze vriendschap is ondertussen al bijna een kwarteeuw oud en er gaat geen dag voorbij zonder bericht of telefoontje. Vorige zondag stond de lijn de hele dag open. Jij vanuit Klerken, ik vanuit Spanje. Toen ik de berichten voor het plezier en vooral voor deze brief nalas en telde, schrok ik er zelf van. We wisselden op de zondag dat Gianni wereldkampioen werd 134(!) berichten uit. Jij opende ‘s morgens om 10 u. 29 met een foto van jezelf op je fiets: een lachend gezicht vanuit Ieper in de stralende zon. Ik stuurde terug: De zon schijnt in Ieper twee keer, goed nieuws. En toen kreeg ik de eerste informatie van de bronnen in Italië binnen en stuurde dat Gianni met nog 110 kilometer te rijden in een duoaanval zat met de Italiaan Daniel Oss. Oei oei, te geweldig zeker (met een emoticon van een snuivend mannetje erachter). De frequentie van de berichten steeg, de livestream stond op het punt te beginnen en wat doorkwam, was nog altijd schaars en onvolledig.

Mijn toch wel betrouwbare bron in Italië maakte gewag van vijf minuten voorsprong. Ik stuurde de info door naar de man van sporza.be. Op de site verscheen: Sommige bronnen maken gewag van vijf minuten voorsprong, maar dat is niet bevestigd. We houden een slag om de arm. Alsof ik ze leugens ging vertellen. Uiteraard had ik de info eerst naar jou gestuurd, maat. Mo gow wi zeg, was je repliek. De nervositeit groeide. Ondertussen hadden we beeld. 5’33” met nog 66 kilometer te rijden. Ik gelove derin, berichtte ik. Mo vint zeg, juste iplettn da de kleinen niet over zin toeren goat, schreef jij. Da’s lik die dreve ip de Madonna in Langemark. Smiley terug. Da’s joen zeune vint. Toen wist ik dat het in je zetel in Klerken bijna niet meer te houden was. Zwieg vint. Net toen Gianni zijn beslissende demarrage plaatste, waren er geen beelden van de koplopers. Vanuit Italië kwam de boodschap dat hij Oss uit het wiel had gekletst. Ik stuurde je onmiddellijk: Nis ollene wi. Je stierf duizend doden. Neen, hé, was het korte maar duidelijke antwoord. De rest is wielergeschiedenis.

Gianni Vermeersch uit Klerken is de eerste wereldkampioen gravel ooit. WERELDKAMPIOEN! We zouden het woord de komende uren nog een paar keer uitwisselen met tussen alle letters een spatie om het belang ervan te onderlijnen. Ik gun het jou en Anja zo erg, beste maat. Niet alleen omdat ik gezien heb wat jullie er de voorbije jaren voor hebben gedaan, maar vooral om wie jullie zijn.

Ik ken je als de warmste en positiefste mens die ik in mijn leven ooit tegenkwam. Als de trouwste vriend die iemand zich kan indenken. Uit de broek geschud om hard te werken en er altijd te zijn als iemand je nodig heeft. Mocht de wereld volledig bestaan uit mensen als jij, was er nooit meer oorlog en leefde iedereen in perfecte harmonie samen. Ik ben zo dankbaar dat ik je ooit tegenkwam. Wat je normaal tegen je vrouw of lief zegt, schreeuw ik hier nog eens uit tegen jou: ik wil je nooit meer kwijt. Bij ons thuis word je op handen gedragen. Telkens er over gekke Stefaan (zoals Jack je noemt) wordt gesproken, gaat er een opwindende gloed door ons huishouden. Maandag zijn we terug thuis, Stef. We gaan er een straffe picong ip drinken. Of twee. Allicht drie of zelfs e hele pulle. Ik ken je goed, hé. WERELDKAMPIOEN, matje, WERELDKAMPIOEN!

Warme groet en dikke knuffel,

Lees meer over: