Karl schrijft een brief naar de tweejarige Lara die vecht tegen leukemie: “De Ronde van Vlaanderen was vooral de Ronde van Lara”

Karl Vannieuwkerke schrijft vandaag een brief naar Lara, een tweejarige kleuter die lijdt aan leukemie en waarvoor er afgelopen zondag vele tienduizenden roze ballonnen werden opgehangen langs het parcours van Vlaanderen Mooiste. Reageren: karl@kw.be.

Lieve kleine Lara,

Je beseft het nog niet, maar jij was vorige zondag de echte ster van de Ronde van Vlaanderen. Nog veel meer dan de renners die er nochtans een spetterend spektakel van maakten. De dagen voor die derde april liepen er in mijn mailbox meer berichten binnen over roze ballonnen dan er binnenstroomden met nieuws over de renners die zich zondag aan de 106de Ronde van Vlaanderen zouden wagen. Je nichtjes zijn geweldig. Gedreven en met heel veel enthousiasme zetten ze een actie op om het traject van Vlaanderens Mooiste te vullen met roze ballonnen, een ode aan hun nichtje Lara. Jij, amper twee jaar, verblijft in het ziekenhuis. Je hebt te maken met een zeldzame vorm van leukemie. Sinds ik meer dan dertig jaar geleden als tiener mijn neefje Brechtje verloor aan de gevolgen van een hersentumor en ik zelf drie kinderen heb rondlopen, word ik ongelooflijk geraakt door alles wat kindjes aanbelangt. Ik vind het zo oneerlijk dat ook jullie kunnen getroffen worden door vreselijke en soms ook ongeneeslijke ziekten. Jullie zouden alleen maar moeten spelen en nergens ziek van worden. Maar helaas zit het leven niet zo in mekaar. Ik hoop dat de beelden van deze Ronde van Vlaanderen over een aantal jaren aan je worden getoond. Dat zou dubbele winst zijn. Het zou betekenen dat het goed met je gaat en het zou de schitterende actie van vijf dagen geleden ook helemaal bij je laten binnenkomen.

Rust en herstel nu maar goed, kleine lieverd

Misschien gaan de beelden nog dienen om jou te leren tellen, lieve Lara. In elk beeld van start tot aankomst was wel ergens een roze ballon te zien. Soms één, een keer drie, dan weer twaalf of zelfs zesentwintig. Tijdens elk van de 282 kilometers die de Ronde lang was, werd wel ergens aan jou gedacht. Van in de Antwerpse binnenstad over het feestende Denderhoutem tot in elk dorp van de Vlaamse Ardennen. Roze herinnerde ons eraan dat een surplace de antithese van fietsen en van het leven is. De kleur van de hoop, het symbool van moed en doorzetting. Als je papa en mama screenshots maken van al die beelden, hebben ze een schitterend hulpmiddel om jou de komende jaren te leren tellen. Het moet een ongelooflijke opsteker geweest zijn voor je mama Nele en je papa Pieter om te zien dat de actie zoveel weerklank kreeg en dat ook iedereen wist waarvoor ze stond. Het ging over jou, Lara, maar niet alleen over jou. Er zijn jammer genoeg veel kinderen ziek. En jouw lieve nichtjes wilden dat de actie ook daarop zou focussen. Als een troostend baken voor alle kinderen en hun ouders die met ziekte worden geconfronteerd. En of het ze is gelukt. Ik weet niet hoe het met je gaat en wat het perspectief is, kleine meid. Maar ik hoop dat het de goede kant op gaat en dat je over een aantal jaren gewoon eens naar de aankomst van de Ronde van Vlaanderen kan komen kijken. Dan ben je zeker ook welkom in de commentaarcabine. Want voor mij blijf je voor altijd verbonden met de 106de Ronde van Vlaanderen. Minstens evenveel als Tadej Pogacar die bij zijn eerste deelname op de Oude Kwaremont de kasseien uit de grond reed en als Mathieu van der Poel die al voor de tweede keer won. Het was de Ronde van Lara en van al die andere kindjes. Rust en herstel nu maar goed, kleine lieverd. En geef je mama en je papa massa’s knuffels. Ze kunnen het gebruiken.

Dikke knuffel,