Karl schrijft een brief naar bloemenmeisje Femke Herygers: “Mijn hart bloedt voor jou”

Karl Vannieuwkerke schrijft elke week een brief. Deze keer richt hij zich tot Femke Herygers, bloemenmeisje zonder werk. Femke mag altijd antwoorden: karl@kw.be.

Beste Femke,

Mijn hart bloedt voor jou, Femke. Elke keuze voor diversiteit moedig ik aan, maar het komt hard aan om voor een job die ik al tien jaar met heel veel passie doe, gepasseerd te worden, schreef je op Instagram. Een reactie op het nieuws dat ook de Tourorganisatie meegaat in de vlaag van collectieve waanzin dat vrouwen en mannen dezelfde dingen graag moeten doen. Het is geen keuze, het is van moeten. Het protocol met de podiummeisjes in de Ronde van Frankrijk wordt afgeschaft wegens te seksistisch. Voortaan zullen een man en een vrouw de honneurs waarnemen. Ons is niet duidelijk of het om hoogwaardigheidsbekleders of om jonge mensen met dromen gaat. Het streven naar diversiteit is nobel, maar in dit geval de exponent van politieke correctheid. Deze keuze van organisatoren impliceert dat evenveel jonge mannen als jonge vrouwen dromen van deze protocolfunctie. Dat kan ik me onmogelijk voorstellen. De kans is dan ook zeer groot dat als jij straks naar de televisie kijkt, je een man zal zien die het veel minder goed doet dan jij, Femke. Onder het mom van diversiteit en seksisme komen we dus uit bij discriminatie van de vrouw. Zonde. Ik weet hoe graag je dit doet. Je papa Paul, die we kennen als de wereldkampioen veldrijden van 1994 in Koksijde, maakt al jaren deel uit van de crew van de ploeg van Vive le Vélo! Elk jaar hoor ik hem met veel trots over je spreken. Jouw groot geluk ligt op het podium van wielerwedstrijden. Er is geen enkele reden om daar smalend over te doen. Integendeel.

Onder het mom van seksisme komen we uit bij discriminatie van de vrouw. Zonde

Uiteraard moeten vrouwen dezelfde kansen krijgen als mannen. En omgekeerd. Het middeleeuwse rollenpatroon van de man aan de toog en de vrouw bij de haard is helemaal achterhaald en zo fout als maar kan. Maar daar gaat het niet over. Moeten vrouwen per definitie even graag naar voetbal kijken als mannen en moeten die venten dan even hard van een sierlijke balletvoorstelling houden als veel vrouwen dat doen? Uiteraard heb je vrouwen die van voetbal houden en mannen die verzot zijn op ballet. In bijna elke interview wordt me de vraag gesteld hoe het komt dat er op de sportredactie van de VRT zo weinig vrouwen rondlopen. Terwijl dat niet eens zo is. Als er een selectieproef wordt georganiseerd, is ruim negentig procent van de kandidaten van het mannelijke geslacht. Moet je bij vier vacatures dan twee mannen en twee vrouwen aanwerven om aan een quotum te geraken? Is het onlogisch dat er op een contingent van veertig sportjournalisten maar zes vrouwen zijn? Nee, procentueel is dat zelfs veel. Maar iedere vrouw die er werkt, verdient de job meer dan de mannen die ervoor streden op hetzelfde moment. Steffi Merlevede, Inge Van Meensel, Catherine Van Eylen, Hermien Vanbeveren, Tess Elst,…stuk voor stuk toppers.

Ik ga je missen als ik de komende drie weken naar de cérémonie protocolaire kijk, Femke. Vrouw of man. Iedereen moet zijn droom kunnen nastreven in het domein dat haar of hem het beste ligt. Maar met scheefgetrokken politieke correctheid zijn we niets. En ondertussen blijven we lachen. Tussen de reacties onder je bericht vonden we dit: De eerste keer dat ik naar het podium mocht, vergeet ik nooit. Het bloemenmeisje was Mariëtte, de vrouw van Eddy Wally. Had ik het op voorhand geweten, dan was de koers te koop geweest! Tja.

Fijne vakantie en warme groet,