Karl schrijft een brief aan Delphine Steelandt en ‘haar’ Bert: “Blijf gaan waar jullie voor staan”

Karl Vannieuwkerke
Karl Vannieuwkerke schrijft elke week een brief

Karl Vannieuwkerke schrijft elke week een brief. Deze keer richt hij zich tot ‘onze’ Delphine Steelandt en ‘haar’ Bert. Het dynamische duo mag altijd antwoorden: karl@kw.be.

Beste Delphine en Bert,

Het gaat – ondanks de nieuwe lockdown en een tweede noodgedwongen sluiting – goed met jullie. Daarvoor hoef ik zelfs niet te bellen of een bericht te sturen. Ik volg jullie op de voet op de sociale mediakanalen en lees alles wat over jullie verschijnt in de kranten. Instant happiness overvalt me als ik een van jullie twee ergens zie opduiken. Jong, gezond, dynamisch, ondernemend en authentiek. Wie die krachten bundelt, straalt niet alleen positivisme uit, maar heeft ook nog eens een grote kans op succes. Jullie werken allebei keihard en worden er ook voor beloond. Een fantastische zaak in Gistel en boeken die niet uit de top-10 weg te slaan zijn. Bestsellers in Vlaanderen. En dat is geen evidentie. Het maakt me echt gelukkig, Delphine en Bert.

Ik heb de grootste bewondering voor jullie flexibiliteit. Je 100 Days Of Dedication-concept en de boeken van Fiene zoals jij haar wel eens noemt, Bert. Succesverhalen. Jullie hebben er een neus voor om op het juiste moment de juiste accenten te leggen. Gestuwd door tonnen energie als was het lava uit een superactieve krater. Voor jullie tellen dagen minstens 28 uren. De eerste lockdown was nog niet afgekondigd of daar kwamen de eerste onlinesessies al. Soms hielden jullie bijna vijfhonderd mensen op hetzelfde moment bezig. Waanzin, maar tegelijkertijd ook een enorme bijdrage aan de mentale gezondheid van al die individuen. Uiteraard runnen jullie een zaak en vanzelfsprekend zit daar een businessmodel achter, maar jullie willen ook echt dat de mensen zich beter gaan voelen. Als was het missionariswerk.

Ik vergeet nooit dat je me vijf jaar geleden een berichtje stuurde, Bert. Dat ik maar moest roepen als je iets voor me kon betekenen. We kenden elkaar niet, maar je had gelezen dat ik in een moeilijke periode zat. Speekselklierkanker bepaalde het ritme van mijn leven. De bestralingen hadden een wrak van me gemaakt. Ik geraakte geen poot vooruit. Letterlijk. Van de zetel naar de keukentafel was een opdracht, de trap naar de slaapkamer veranderde in een steile klim, aan fietsen of lopen durfde ik niet meer te denken. Ik raapte al mijn moed bij mekaar en stuurde je een bericht terug. De maanden die hierop volgden, zouden mijn leven opnieuw in de juiste richting stuwen. Twee tot drie keer per week deden we de agenda’s passen en doken we samen de zaal van de Vip-Fit in. Je voelde exact aan wat ik nodig had, doseerde keer op keer perfect. Toen je er op een dag na een training nog een tabata tegenaan gooide, wist ik dat we op het goede spoor zaten. We waren alweer een drempeltje over. De conditie scherpte aan, ik herontdekte de cyclocrossfiets en ging weer tennis spelen. Meesterlijk hoe je de tonus van mijn motivatie op scherp kon zetten, Bert. Een gave die je beheerst als geen ander. We werden vrienden en je zit voor altijd in mijn hart.

Daarom doet het ook zo’n deugd als ik zie dat het goed gaat met jullie. En de avonturen van kleine Marcel volg ik op de voet. De genen van Delfine en Bert in één persoontje. Dat wordt een onvermoeibare superman. Hij schrijft straks boeken terwijl hij aan lianen door de Koekelaarse bossen zweeft. Blijf gaan waar jullie voor staan. Het is wat jullie zo mooi maakt.

Warme groet en high five,

Karl schrijft een brief aan Delphine Steelandt en 'haar' Bert: